Liście odziomkowe, niekiedy nibyogonkowe, nagie, niekiedy z plamami lub pasmami w różnych odcieniach zieleni[7], równowąsko-lancetowate do jajowatych i sercowatych[3].
Zebrane w grono lub kłos, wyrastający na wzniesionym głąbiku[3]. Szypułki bardzo krótkie lub nieobecne[3]. Listki okwiatu wznoszące się, kapturkowato zakończone, białe, zielone, różowe lub fioletowe, niekiedy z fioletowymi lub brązowymi podłużnymi pasmami[7]. Nitki pręcików nadległe listkom okwiatu[7], wolne lub u nasady. Zalążnia siedząca, kulistawa do podługowatej, trójkomorowa, z 1-2 zalążkami w każdej komorze[3]. Szyjka słupka smukła, długości zalążni[7].
Rodzaj z podplemienia Massoniinae, plemienia Hyacintheae, podrodziny Scilloideae z rodziny szparagowatychAsparagaceae. W niektórych ujęciach uznawany za synonim rodzaju Ledebouria[8].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-05](ang.).
↑ abLudmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973, s. 96.
↑David Gledhill: The names of plants. Wyd. 4. Cambridge University Press, 2008. ISBN 978-0-511-47376-0. Brak numerów stron w książce
↑ abcdefS. Katicu. Notes on Genus Drimiopsis Lindl. (Hyacinthaceae) of the Flora Zambesiaca Area. „Kirkia”. 17 (2), s. 150–152, 2000.
↑ abDulcie A. Mulholland, Chantal Koorbanally, Neil R. Crouch, Peter Sandor. Xanthones from Drimiopsis m aculata. „Journal of Natural Products”. 67 (10), s. 1726–1728, 2004-10. DOI: 10.1021/np040076z.
↑ abDieudonne Ngamga, Josephine Bipa, Pearl Lebatha, Christabel Hiza i inni. Isoquinoline Alkaloids and Homoisoflavonoids from Drimiopsis barteri Bak and D. burkei Bak. „Natural Product Communications”. 3 (5), s. 1934578X0800300, 2008-05. DOI: 10.1177/1934578x0800300518.