Drugi rząd Władysława Grabskiego

Drugi rząd Władysława Grabskiego
 Polska
Ilustracja
Premier

Władysław Grabski

Partie

PSL „Piast”, ChNSP, ZLN, PSL „Wyzwolenie”, SPN

Kadencja

od 19 grudnia 1923
do 14 listopada 1925

Poprzedni

Drugi rząd Wincentego Witosa

Następny

Rząd Aleksandra Skrzyńskiego

Drugi rząd Władysława Grabskiego – gabinet pod kierownictwem premiera Władysława Grabskiego, utworzony 19 grudnia 1923 roku po ustąpieniu rządu Wincentego Witosa. Rząd ustąpił 14 listopada 1925. W skład rządu weszli reprezentanci trzech partii: Związku Ludowo-Narodowego (minister Kiedroń, szwagier premiera), Chrześcijańskiej Demokracji (kierownik resortu Tyszka) oraz „Piasta” (minister Ludkiewicz), a także bezpartyjni specjaliści.

Skład rządu

Późniejsze zmiany

7 stycznia 1924 roku

Stanisław Janicki został następcą Józefa Raczyńskiego na stanowisku ministra rolnictwa i dóbr państwowych.

19 stycznia 1924 roku

Maurycy Zamoyski (Związek Ludowo-Narodowy) został następcą Karola Bertoniego na stanowisku ministra spraw zagranicznych,

Gustaw Simon kierownikiem resortu pracy i opieki społecznej po Ludwiku Darowskim.

17 lutego 1924 roku

Gen. dyw. Władysław Sikorski został nowym ministrem spraw wojskowych po gen. dyw. Kazimierzu Sosnkowskim.

21 marca 1924 roku

Zygmunt Hübner został nowym ministrem spraw wewnętrznych po Władysławie Sołtanie (mianowanym wojewodą warszawskim).

3 czerwca 1924 roku

Minister rolnictwa i dóbr państwowych Stanisław Janicki został kierownikiem resortu reform rolnych po Zdzisławie Ludkiewiczu.

12 czerwca 1924 roku

Kazimierz Tyszka (Chrześcijańsko-Narodowe Stronnictwo Pracy), dotychczasowy kierownik resortu kolei żelaznych, został ministrem.

18 czerwca 1924 roku

Ludwik Darowski został ponownie ministrem pracy i opieki społecznej po kierowniku Gustawie Simonie.

22 lipca 1924 roku

Wiesław Kopczyński (PSL „Wyzwolenie”) został nowym ministrem reform rolnych po Stanisławie Janickim.

27 lipca 1924 roku

Aleksander Skrzyński (Stronnictwo Prawicy Narodowej) został nowym ministrem spraw zagranicznych po Maurycym Zamoyskim.

17 listopada 1924 roku

Stanisław Thugutt (PSL „Wyzwolenie”) został wicepremierem i ministrem bez teki,

Cyryl Ratajski nowym ministrem spraw wewnętrznych, po Zygmuncie Hübnerze,

Franciszek Sokal nowym ministrem pracy i opieki społecznej, po Ludwiku Darowskim,

Antoni Żychliński nowym ministrem sprawiedliwości, po Włodzimierzu Wyganowskim.

11 grudnia 1924 roku

Jan Zawidzki został kierownikiem resortu wyznań religijnych i oświecenia publicznego po Bolesławie Miklaszewskim.

25 marca 1925 roku

Stanisław Grabski (Związek Ludowo-Narodowy) został nowym ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego po Janie Zawidzkim.

25 kwietnia 1925 roku

Józef Radwan został kierownikiem resortu reform rolnych po Wiesławie Kopczyńskim.

16 maja 1925 roku

Czesław Klarner został nowym ministrem przemysłu i handlu po Józefie Kiedroniu.

28 maja 1925 roku

Stanisław Thugutt przestał być ministrem bez teki i wicepremierem[1].

14 czerwca 1925 roku

Władysław Raczkiewicz został nowym ministrem spraw wewnętrznych po Cyrylu Ratajskim.

13 listopada 1925 roku

Czesław Klarner został kierownikiem resortu skarbu po premierze Władysławie Grabskim.

Przypisy

  1. ↑ Dymisja p. Thugutta została przyjęta, „Robotnik” (147), 29 maja 1925, s. 1.

Bibliografia


Drugi rząd Władysława Grabskiego (1923–1925)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Składy rządów polskich
Rządy powstania kościuszkowskiego (1794)
Rządy Księstwa Warszawskiego (1807–1813)
Rządy Królestwa Polskiego (1830–1831)
Rząd powstania krakowskiego (1846)
Rządy powstania styczniowego (1863–1864)
Władza wykonawcza w Królestwie Polskim (1917–1918) i Rząd Republiki Polskiej (7–11 listopada 1918)
Rządy II Rzeczypospolitej (1918–1939)
Rządy Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie (1939–1990)
Rządy Rzeczypospolitej Polskiej (1944–1952) i rządy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (1952–1989)
Rządy III Rzeczypospolitej (od 1989)