Droga Panamerykańska – droga mająca na celu połączenie krajów obu Ameryk, od północy Alaski, poprzez Amerykę Środkową, po południe Argentyny. Jest to raczej system dróg i autostrad połączonych szeregowo, a niekiedy również równolegle ze sobą tak, aby połączyć większość krajów obu Ameryk. Łączna długość całej trasy, liczonej z miejscowości Prudhoe Bay na Alasce w USA do miasta Ushuaia w Argentynie, wynosi ponad 30 000 km[1]. Oprócz tej trasy Panamericana ma wiele odnóg, łączących większość krajów Ameryki Południowej.
Droga Panamerykańska w językach urzędowych państw obu Ameryk jest nazywana: Pan-American Highway (ang.), Carretera Panamericana (hiszp.), Estrada Panamericana (port.), Autoroute Panaméricaine (fr.).
Droga liczona jest od koła podbiegunowego północnego, na Alasce, która jest częścią James Dalton Highway prowadzącej z Fairbanks na samą północ do Prudhoe Bay. Prowadzi ona przez Fairbanks, drogą Alaska Highway [A2] do granicy, niedaleko Beaver Creek na Jukonie w Kanadzie. Od Beaver Creek, przez Whitehorse drogą Alaska Highway [1]. W prowincji Kolumbia Brytyjska droga zmienia oznaczenie na [97] i prowadzi do Dawson Creek, gdzie kończy się nazwa Alaska Highway.
Z Dawson Creek do Monterrey w Meksyku
Ponieważ w Stanach Zjednoczonych przebieg Drogi Panamerykańskiej nigdy nie został zdefiniowany, jej przebieg z Dawson Creek aż do Monterrey w Meksyku jest co najmniej dwuwariantowy. Pierwszy wariant jest dużo krótszy.
Wariant pierwszy
Z Dawson Creek w Kolumbii Brytyjskiej, przez Prince George drogą Cariboo Highway i krajową [1] do Vancouver, potem po przekroczeniu granicy z USA niedaleko miasta Blaine, autostradą Interstate 5 [I-5] przez Seattle, Olympia i Vancouver w stanie Waszyngton, Portland, Salem, Eugene w Oregonie, Sacramento, Los Angeles, San Diego w Kalifornii. Następnie drogą [I-8] do Casa Grande w Arizonie, [I-10] do Tucson i [I-19] do granicy z Meksykiem w mieście Nogales. W Meksyku drogą [Mex 15D] (Mex oznacza drogę krajową a z dopiskiem „D” oznacza autostradę, często płatną) przez Hermosillo w stanie Sonora, Mazatlán w stanie Sinaloa. Z Mazatlán do Durango w stanie o tej samej nazwie prowadzi droga [Mex 40] a z Durango do Monterrey leżącego w stanie Nuevo León droga [Mex 40D].
Wariant drugi
Drugi wariant do droga międzystanowa Interstate 35, łącząca Duluth w Minnesocie z Laredo w Teksasie, zwana w trakcie budowy Pan Am Expressway. Z tego powodu uważana jest za część Drogi Panamerykańskiej. Przebieg trasy:
Stany Zjednoczone mają bardzo dobrze rozwiniętą sieć dróg i autostrad. Zawsze można wybrać inną drogę, np.: alternatywą dla drogi z Tucson do Monterrey, może być autostrada [I-10] z Tucson przez El Paso do San Antonio, dalej na południe [I-35] i przez granicę w Laredo do Monterrey.
Ze Seattle w stanie Waszyngton można autostradami [I-90], a potem [I-25] dotrzeć do El Paso. Stąd jadąc na południe drogą [Mex 45D] poprzez Torreón, a potem przez León dotrzeć do miasta Meksyk.
Inną sensowną alternatywą, również dla wariantu pierwszego może być droga [Mex 15D] z Mazatlán przez Tepic, Guadalajarę, aż do miasta Meksyk.
Można też zmienić drogę w drugim wariancie, omijając [I-35] i z Grand Forks międzystanową [I-29] jechać na południe, aż do Kansas, gdzie droga łączy się z [I-35].
W Kolumbii nie ma drogi doprowadzonej do granicy. Jeśli powstanie, będzie łączyć się z istniejącą drogą w okolicach miasteczka Chigorodo. Najbliższy port jest w mieście Turbo, skąd droga idzie na południe, przez Chigorodo, Medellín, Cali, Pasto, w Ekwadorze autostradą Ecuador Highway 35 [E-35] przez Tulcán, Quito, Loja, do Macara, przy granicy z Peru. Za granicą przez Tumbes, Piura, Lima, Nazca, Tacna, do granicy z Chile, niedaleko miasta Hospicia. W mieście Nazca znajduje się odbicie do Boliwii, dochodzące do jej stolicy, La Paz. Jest to droga uznawana za część Panamericany.
Panamericana - w Cordillera de los Andes, południowy Ekwador, blisko Catacocha
W Chile droga nr 5, przez Arica w Tarapacá, Pozo Almonte, Maria Elena, Antofagasta (mijane), Caldera do La Serena. Droga [5] prowadzi dalej na południe, przez Santiago, ale Panamericana skręca na wschód, do granicy z Argentyną. W Argentynie droga [7] biegnie przez Mendoza, San Luis, Mercedes, Rufino, Junin i San Miguel do Buenos Aires. Ze stolicy biegnie na południe [3] przez Bahia Blanca, Viedina, Trelew, Comodoro Rivadavia, Rio Gallegos, ponownie przechodzi przez Chile (okręg Magellan), by powrócić do Argentyny na Ziemię Ognistą, czyli Tierra del Fuego i zakończyć się w mieście Ushuaia.
Wenezuelski łącznik
Aby kontynuować podróż z Panamy dalej na południe, trzeba ominąć przesmyk Darién. Trzeba wówczas skorzystać z drogi morskiej. Oprócz rejsu do Kolumbii można popłynąć do któregoś z portów w Wenezueli. Należy jednak podkreślić, że w Wenezueli każda autostrada nazywana jest Panamericaną, tak więc określanie jej dokładnego przebiegu jest trudne. Istnieją jednak dwie główne drogi uznawane za część drogi panamerykańskiej.
Pierwsza droga idzie wzdłuż wybrzeża z La Guaira przez Cumaná, Barcelonę, stolicę Caracas, San Cristobal do granicy z Kolumbią w San Antonio del Táchira. W Kolumbii przez miasto Cúcuta i Bogotę dojeżdża się do miasta La Uribe, leżącego około 85 km na północ od miasta Cali. Druga droga w Wenezueli biegnie z miasta Barcelona, położonego na wybrzeżu na południe przez Ciudad Bolivar, El Dorado do miasta Santa Elena de Uairen, położonego niedaleko granicy z Brazylią.
Z Nazca w Peru do Buenos Aires w Argentynie
Z miasta Nazca w Peru do Buenos Aires w Argentynie, oprócz opisanej wyżej drogi, Panamericana posiada jeszcze dwie inne odnogi, biegnące równolegle z drogą przez Chile, ale idące przez Boliwię i Paragwaj. Pierwsza z nich, przebiega przez miasta Nazca, Cusco, Puno w Peru, La Paz, Oruro, Potosi w Boliwii, Salta, San Miguel de Tucumán, Córdoba, Rosario i Buenos Aires w Argentynie. Druga droga biegnie z La Paz przez miasta Cochabamba, Santa Cruz, Camiri w Boliwii, Filadelfia i Asunción w Paragwaju, Resistencia, Santa Fe, Rosario do Buenos Aires.
