Drahomira (ur. 890, zm. 934 r. lub według innych źródeł ur. 877, zm. 936 r.) – księżniczka stodorańska, księżna czeska, żona Wratysława I, matka Wacława I Świętego i Bolesława I. Przewodziła (wraz ze swym synem Bolesławem, po śmierci swego męża) rebelii pogańskiej w Czechach[1].
Po śmierci męża w 921 roku, wspierana przez młodszego z synów (który powrócił do niej, opierając się próbom zaszczepienia mu chrześcijańskich wartości przez babkę Ludmiłę) objęła władzę w imieniu nieletniego Wacława. Wraz z Drahomirą i Bolesławem do głosu doszło stronnictwo wrogie niemieckim wpływom oraz wspierające tradycje pogańskie. Zgodnie z czeską tradycją historiograficzną rozpoczęto z inicjatywy Drahomiry niszczenie kościołów oraz prześladowania duchowieństwa chrześcijańskiego. Ofiarą pogańskiego przewrotu padła m.in. matka Wratysława I – św. Ludmiła (według tradycji, zanotowanej w Żywocie św. Ludmiły i Kronice Kosmasa, została uduszona 15 września 921 r. na zamku w Tetinie przez siepaczy nasłanych przez synową)[2].
Po śmierci Ludmiły Drahomira doprowadziła do wygnania księży. Choć niewątpliwie była zwolenniczką pogaństwa (na co wskazuje nie tylko jej pochodzenie, lecz choćby preferowany przez nią sposób wychowania synów), spotkać się można z opinią, że istotnym powodem tych wydarzeń był przede wszystkim sprzeciw Drahomiry wobec polityczno-kościelnego zwierzchnictwa Bawarii[3].
Przypisy
- ↑ Mały słownik kultury dawnych Słowian, Lech Leciejewicz (red.), Wiedza Powszechna, 1972 Warszawa
- ↑ Kronika Słowian – Wielkie Morawy, Kraj Wiślan i Czechy 805–955 r. - Witold Chrzanowski, Libron, 2006 Kraków.
- ↑ Pogląd m.in. Dušana Třeštíka, zob. J.A. Sobiesiak, Bolesław II Przemyślida (+999), s. 146.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
