PROFILPELAJAR.COM

Doo-Wops & Hooligans
	Wykonawca albumu studyjnego
	Bruno Mars
Wydany	4 października 2010 (Francja, Stany Zjednoczone); 5 października 2010 (Austria, Kanada, Meksyk, Stany Zjednoczone; 11 października 2011 (Nowa Zelandia); 15 października 2010 (Australia); 7 grudnia 2010 (Stany Zjednoczone); 12 stycznia 2011 (Japonia); 14 stycznia 2011 (Niemcy); 17 stycznia 2011 (Dania, Wielka Brytania); 18 lutego 2011 (Brazylia)
Nagrywany	2010 at Larrabee Recording Studios and Levcon Studios; (Los Angeles, Kalifornia)
Gatunek	pop, rock, R&B, reggae, soul
Długość	35:27; 42:26 (wersja deluxe)
Wydawnictwo	Elektra
Producent	Needlz, The Smeezingtons, Supa Dups
	Oceny
	Album of the Year 62/100; AnyDecentMusic? 4.9/10; Metacritic 61/100; AllMusic ; Consequence of Sound B-; Drowned in Sound 5/10; Entertainment Weekly B+; Evening Standard ; The Guardian ; HipHopDX 2/5; The Independent ; The Irish Times ; laut.de ; musicOMH ; NOW Magazine ; Rolling Stone ; Slant Magazine ; The Telegraph ;
	Album po albumie
	Single z albumu Doo-Wops & Hooligans
	„Just the Way You Are”; Wydany: 19 lipca 2010; „Grenade”; Wydany: 28 września 2010; „The Lazy Song”; Wydany: 15 lutego 2011; „Marry You”; Wydany: 22 sierpnia 2011;

Doo-Wops & Hooligans – pierwszy album studyjny amerykańskiego piosenkarza Bruno Marsa. Płytę wydała 4 października 2010 roku Elektra Records jako digital download (12 plików MP3)^[1]. Krążek nagrano w stylu pop, rock, R&B, reggae i soul. Z albumu wydano trzy single, "Just the Way You Are", "Grenade" i "The Lazy Song". Dwa pierwsze otrzymały platynowe płyty w różnych krajach i utrzymywały się na wysokich pozycjach na listach przebojów. W Stanach Zjednoczonych krążek zadebiutował na #3 miejscu w Billboard 200. Płyta zadebiutowała na pierwszym miejscu w Wielkiej Brytanii, w pierwszej piątce w Nowej Zelandii i Australii, a numer dwadzieścia dziewięć osiągnęła w Irlandii. Od premiery płyta sprzedała się w 2.300.000 egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych i uzyskała status podwójnie platynowej płyty, przyznanej przez RIAA. W styczniu 2011, "Doo-Wops & Hooligans" był certyfikowany platyną w Nowej Zelandii, a także złotą w Australii, Kanadzie i Wielkiej Brytanii. Debiutował również w German Albums Chart, na miejscu pierwszym. Album jest promowany przez trasę koncertową "Doo-Wops & Hooligans Tour", która zakończyła się w kwietniu 2011.

W Polsce płyta osiągnęła status złotej^[20].

Bruno Mars:

"Najbardziej cieszy mnie, gdy mogę objechać świat i śpiewać moje piosenki. Wydaje mi się, że ludzie wolą mnie, gdy występuję, bo wraz z zespołem robię z koncertu świetną imprezę". "W mojej muzyce nie ma żadnych sztuczek. Jest szczerość i wspaniałe melodie". Trudno o lepszą zachętę do posłuchania "Doo-Wops & Hooligans".

Lista utworów

"Grenade" - 3:42
"Just the Way You Are" - 3:40
"Our First Time" - 4:03
"Runaway Baby" - 2:27
"The Lazy Song" - 3:15
"Marry You" - 3:40
"Talking to the Moon" - 3:37
"Liquor Store Blues" (featuring Damian Marley) – 3:49
"Count on Me" - 3:17
"The Other Side" (featuring Cee Lo Green & B.o.B) – 3:47
"Somewhere In Brooklyn" - 3:01

Uwagi

↑ Zapisane jako NN.

Przypisy

↑ ^a ^b Bruno Mars – Doo-Wops & Hooligans. Discogs. [dostęp 2022-03-15]. (ang.).
↑ ^a ^b Tim Sendra: Doo-Wops & Hooligans – Bruno Mars. AllMusic. [dostęp 2022-03-15]. (ang.).
↑ Bruno Mars – Doo-Wops & Hooligans. Album of the Year. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ AnyDecentMusic?: Bruno Mars: Doo Wops and Hooligans. AnyDecentMusic?. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ Metacritic: Doo-Wops and Hooligans by Bruno Mars. Metacritic. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ Alex Young: Album Review: Bruno Mars – Doo-Wops & Hooligans. Consequence of Sound. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ Robert Leedham: Various: Bruno Mars – Doo-Wops And Holigans (Atlantic). Drowned in Sound. [dostęp 2023-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-01)]. (ang.).
↑ Leah Greenblatt: Doo-Wops & Hooligans. Entertainment Weekly. [dostęp 2024-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).
↑ John Aizlewood: CDs of the week: Adele and Bruno Mars (Bruno Mars, Doo-Wops And Hooligans). thisislondon.co.uk. [dostęp 2024-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-03)]. (ang.).
↑ Alexis Petridis: Bruno Mars: Doo-Wops & Hooligans – review. The Guardian. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ LukeGibson: Bruno Mars – Doo-Wops & Hooligans. HipHopDX. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ Andy Gill: Album: Bruno Mars, Doo-Wops & Hooligans (Elektra). The Independent. [dostęp 2024-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (ang.).
↑ Tony Clayton-Lea: Bruno Mars – Doo-wops and Hooligans, Elektra. The Irish Times. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ Josef Gasteiger: Bruno Mars – Doo-Wops & Hooligans. laut.de. [dostęp 2024-01-16]. (niem.).
↑ Jamie Milton: Bruno Mars – Doo-Wops And Hooligans. musicOMH. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ Kevin Ritchie: Bruno Mars: Doo-Wops & Hooligans (Elektra). nowtoronto.com. [dostęp 2024-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-16)]. (ang.).
↑ Jody Rosen: Doo-Wops & Hooligans. Rolling Stone. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ Eric Henderson: Review: Bruno Mars, Doo-Wops & Hooligans. Slant Magazine. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ Tom Gockelen-Kozlowski: Bruno Mars: Doo-Wops & Hooligans, CD review. The Telegraph. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
↑ Złote płyty CD przyznane w 2011 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-05-27] .

[16] Zapisane jako NN.

[Discogs-1] Bruno Mars – Doo-Wops & Hooligans. Discogs. [dostęp 2022-03-15]. (ang.).

[AllMusic-2] Tim Sendra: Doo-Wops & Hooligans – Bruno Mars. AllMusic. [dostęp 2022-03-15]. (ang.).

[3] Bruno Mars – Doo-Wops & Hooligans. Album of the Year. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[4] AnyDecentMusic?: Bruno Mars: Doo Wops and Hooligans. AnyDecentMusic?. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[5] Metacritic: Doo-Wops and Hooligans by Bruno Mars. Metacritic. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[6] Alex Young: Album Review: Bruno Mars – Doo-Wops & Hooligans. Consequence of Sound. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[7] Robert Leedham: Various: Bruno Mars – Doo-Wops And Holigans (Atlantic). Drowned in Sound. [dostęp 2023-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-01)]. (ang.).

[8] Leah Greenblatt: Doo-Wops & Hooligans. Entertainment Weekly. [dostęp 2024-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).

[9] John Aizlewood: CDs of the week: Adele and Bruno Mars (Bruno Mars, Doo-Wops And Hooligans). thisislondon.co.uk. [dostęp 2024-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-03)]. (ang.).

[10] Alexis Petridis: Bruno Mars: Doo-Wops & Hooligans – review. The Guardian. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[11] LukeGibson: Bruno Mars – Doo-Wops & Hooligans. HipHopDX. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[12] Andy Gill: Album: Bruno Mars, Doo-Wops & Hooligans (Elektra). The Independent. [dostęp 2024-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (ang.).

[13] Tony Clayton-Lea: Bruno Mars – Doo-wops and Hooligans, Elektra. The Irish Times. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[14] Josef Gasteiger: Bruno Mars – Doo-Wops & Hooligans. laut.de. [dostęp 2024-01-16]. (niem.).

[15] Jamie Milton: Bruno Mars – Doo-Wops And Hooligans. musicOMH. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[17] Kevin Ritchie: Bruno Mars: Doo-Wops & Hooligans (Elektra). nowtoronto.com. [dostęp 2024-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-16)]. (ang.).

[18] Jody Rosen: Doo-Wops & Hooligans. Rolling Stone. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[19] Eric Henderson: Review: Bruno Mars, Doo-Wops & Hooligans. Slant Magazine. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[20] Tom Gockelen-Kozlowski: Bruno Mars: Doo-Wops & Hooligans, CD review. The Telegraph. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).

[21] Złote płyty CD przyznane w 2011 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-05-27] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[a]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]