Dmitrij Dmitrijewicz Swierbiejewros.Дмитрий Дмитриевич Свербеев (ur. 1842, zm. 1919) – działacz państwowy Imperium Rosyjskiego, gubernator guberni kurlandzkiej w okresie 20 grudnia 1891?/1 stycznia 1892–10 września?/23 września 1905.
Od 18 stycznia?/30 stycznia 1885 roku sprawował urząd wicegubernatora tulskiego w randze radcy kolegialnego (VI cywilna w tabeli rang) i z dworską rangą kamerhera. 20 grudnia 1891?/1 stycznia 1892 roku został wyznaczony gubernatorem kurlandzkim na miejsce Dmitrija Sipiagina nominowanego gubernatorem moskiewskim. Urząd ten pełnił w randze rzeczywistego radcy stanu (IV cywilna) oraz Stallmeistera (Koniuszego, III ranga dworska)[1]. Swierbiejew kontynuował działania rusyfikacyjne rozpoczęte w poprzedniej dekadzie. Między innymi proponował on rozciągnięcie na gubernię kurlandzką obowiązujących w Królestwie Polskim zakazów i penalizacji tajnego nauczania[4]. Będąc wyznania prawosławnego, starał się ograniczać wpływy innych Kościołów, tak na przykład konsekwentnie wzbraniał katolikom organizowania procesji poza murami kościołów[5].
W 1905 roku na terenie Imperium Rosyjskiego doszło do rewolucji, która miała szczególnie intensywny przebieg w guberniach bałtyckich. Swierbiejew początkowo zaniżał rangę wystąpień, sprowadzając je do „niepokojów agrarnych”, i starał się nie używać siły przeciwko strajkującym robotnikom[6], ze względu jednak na zbrojne ataki rewolucjonistów ogłosił 15 stycznia?/28 stycznia 1905 roku stan wzmożonej ochrony w Libawie[7]. Narastająca fala przemocy spotkała się z bezradnością gubernatora. Jego prośby o wzmocnienie oddziałów stacjonujących w guberni nie spotkały się z zadowalającą go odpowiedzią od adresatów. Na rozkaz cesarza Mikołaja II ogłosił 6 sierpnia?/19 sierpnia 1905 roku stan wojenny w guberni[8].
Jako że nie zdołał zapanować nad wydarzeniami rewolucji 10 września?/23 września 1905 roku został na własną prośbę zdymisjonowany (na stanowisku zastąpił go Leonid Kniaziew)[1].