Uzyskał wykształcenie handlowe (szkoły w Stampa, Schiers, St. Gallen i Bazylei) i pracował w wyuczonym zawodzie w różnych firmach w kraju i za granicą. W 1925 przeprowadził się do Paryża i od 1927 współpracował blisko z bratem Alberto, służąc mu za modela i pomocnika technicznego, odpowiedzialnego za budowę szkieletów rzeźb, wykonywanie odlewów, patynowanie brązów[1]. Poważnie poranił sobie prawą rękę w jednej z maszyn w pracowni, co ograniczyło jej sprawność[3][4]. Dopiero około 1950 roku zaczął rozwijać własną twórczość, wytwarzając meble i elementy wykończenia wnętrz na zamówienia z kręgów związanych ze sztuką[1], często stosując brąz jako tworzywo i postacie zwierząt jako elementy zdobnicze[4]. Widać w tych jego dziełach inspirację sztuką Egiptu, który odwiedził w jedynej swojej dłuższej podróży[4]. Ich projektowanie i wykonywanie stało się jego głównym zajęciem po śmierci brata w 1966[1]. Jego ostatni, prestiżowy kontrakt to wyposażenie wnętrz Muzeum Picassa w Paryżu[1]; wykonał też meble do Muzeum Chagalla[4]. Ocenia się, że jego dorobek to w sumie około 5000 przedmiotów[1]. Początkowo pozostający w cieniu starszego Alberto, z czasem zaczął być doceniany jako niezależny twórca[4][3]. Wielbicielem i kolekcjonerem twórczości Diego i zarazem przyjacielem artysty był kreator mody Hugo de Givenchy. Na przeprowadzonej przez Christie’s aukcji obiektów z jego kolekcji, odbytej w 2017, stół Grand table console aux cerfs uzyskał cenę ponad 2,65 miliona euro, a cały zespół 21 przedmiotów przyniósł ponad 32,5 miliona euro[5]. W 2019 sprzedaż 27 obiektów jego autorstwa w galerii Sotheby’s przyniosła ponad 5,5 miliona euro dochodu[6].
Pozostał bezżenny[1]. Został pochowany na cmentarzu w Borgonovo[2].
Przypisy
↑ abcdefgElisabethE.EllenbergerElisabethE., Giacometti, Diego [online], Historisches Lexikon der Schweiz, 2018 [dostęp 2021-03-19](niem.).
