Derek Williams (ur. 24 listopada 1924 w Cardiff, zm. 19 września 2014) – walijski sportowiec, rugbysta i krykiecista, reprezentant kraju w rugby union, działacz sportowy.
Uczęszczał do Cantonian High School i Cardiff Technical College, następnie studiował w Merton College wchodzącym w skład Oxford University[1]. Wystąpił w barwach uniwersyteckiego zespołu rugby w pierwszym po wojnie Varsity Match przeciwko zespołowi z Cambridge, uczelnię reprezentował także w krykiecie oraz boksie[1][2][3].
W trakcie kariery sportowej reprezentował w latach 1945–1959 Cardiff RFC, dla którego rozegrał 248 spotkań zdobywając 43 przyłożenia – wśród nich były zwycięstwa nad reprezentacjami Nowej Zelandii i Australii[1][2][4]. Rozgrywał także mecze dla Neath RFC, London Welsh i Penarth RFC[5]. W barwach Barbarians zagrał zaś przeciwko Leicester Tigers[6]. W latach 1955–1956 rozegrał dwa spotkania dla walijskiej reprezentacji[7][8], a jego zdobyte w kontrowersyjnych okolicznościach przyłożenie[9] dało Walijczykom triumf w Pucharze Pięciu Narodów 1956[1].
Kontynuował także karierę krykiecisty, występował bowiem w zespołach hrabstw Glamorgan i Berkshire[1][3], w 1948 roku uczestniczył w końcowym etapie sztafety z ogniem olimpijskim[2][10], rok później był natomiast mistrzem hrabstwa w biegu na milę[1].
Od sezonu 1974/75 był działaczem w Cardiff Athletic Club i aż do śmierci pełnił funkcję jego prezesa[11]. W 2011 roku przyjął zaproszenie do IRB Hall of Fame w imieniu Cardiff RFC i Franka Hancocka[12].
Przez ponad sześćdziesiąt lat związany był z Ruth, z którą miał czwórkę dzieci[2].
Przypisy
