Dejguny
Jezioro Szkolne
Położenie
|
Państwo
|
Polska
|
|
Region
|
Kraina Wielkich Jezior Mazurskich
|
Wysokość lustra
|
116,8-116,6 m n.p.m.
|
Morfometria
|
Powierzchnia
|
762,5-770 ha
|
Wymiary • max długość • max szerokość
|
6,5 km 2,4 km
|
Głębokość • średnia • maksymalna
|
12,0[1] m 45,0[1] m
|
Objętość
|
92617,4 tys. m³
|
Hydrologia
|
Klasa czystości wody
|
II[2] (w roku 1989)
|
Położenie na mapie gminy wiejskiej Giżycko
|
Położenie na mapie Polski
|
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
|
Położenie na mapie powiatu giżyckiego
|
54°01′58″N 21°36′32″E/54,032778 21,608889
|
Dejguny – jezioro w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, w dorzeczu Węgorapy w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. giżyckim, w gminie Giżycko.
Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 762,5 ha[2] do 765,3 ha[1].
Zwierciadło wody położone jest na wysokości 116,8 m n.p.m.[2] lub 116,6 m n.p.m.[1] Średnia głębokość jeziora wynosi 12,0 m[1], natomiast głębokość maksymalna 45,0 m[1].
W oparciu o badania przeprowadzone w 1989 roku wody jeziora zaliczono do II klasy czystości[2].
Jezioro Dejguny (Szkolne) podzielone zostało przez nasyp linii kolejowej (na odcinku z Kętrzyna do Giżycka uruchomionej w 1868). W wyniku takiego podziału powstały jeziora: Dejguny o powierzchni 7,7 km² i Dejgunek o powierzchni 0,43 km². Jezioro Dejguny ma długość 6,5 km, maksymalną szerokość 2,4 km, średnią szerokość 1,2 km. Woda z jeziora Dejguny odpływa pod nasypem kolejowym do Jeziora Dejgunek, a dalej Kanałem Dajguny do jeziora Tajty. Na jeziorze znajduje się wyspa o powierzchni 3,8 ha. Jezioro sielawowe według klasyfikacji rybackiej. W jeziorze występują wszystkie gatunki ryb występujące na Mazurach. Lokalna nazwa jeziora – Jezioro Szkolne powstała z faktu, że jezioro to przeznaczone było na zajęcia praktyczne dla uczniów Szkoły Rybackiej w Giżycku. Obecnie dzierżawione jest od Skarbu Państwa przez GR Olsztyn.
Historia terenu
Okolice jeziora zamieszkane były od epoki brązu, epoki żelaza oraz występowały tu monety z okresu rzymskiego Nerona i Antoniusa Piusa. Na zachodnim brzegu jeziora położona jest miejscowość Grzybowo, a dalej na północ miejscowość Kronowo. Na północnym brzegu jeziora znajdowała się miejscowość Dejguny spalona w 1945. Na wschodnim brzegu jeziora znajduje się miejscowość Bogacko. Jezioro posiada kilka półwyspów, w tym Lisi Ogon, znajdujący się między Grzybowem a Kronowem. U nasady Lisiego Ogona znajdują się bunkry z czasów II wojny światowej. W latach 1941–1944 w bunkrach tych znajdowała się przypuszczalnie centrala łączności obsługująca Wilczy Szaniec. W tym okresie jezioro stało się terenem wojskowym. Na wyspie był budynek (zniszczony w 1945), użytkowany przez nazistowskich dygnitarzy. Według miejscowych opowieści w jeziorze zatopiony jest wojskowy sprzęt niemiecki, a także Armii Czerwonej.
Zaraz po wojnie jezioro nazywano Dejgun[3].
Nazwę Dejguny wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę jeziora –
Deyguhn See[4].
Przypisy
Bibliografia
- Max Toeppen, „Historia Mazur”, Wspólnota Kulturowa Borussia, Olsztyn, 1995, ISBN 83-900380-3-X.
- Giżycko, Z dziejów miasta i okolic, IrenaI. Berentowicz (red.), Olsztyn: Pojezierze, 1983, ISBN 83-7002-121-2, OCLC 749547675 . Brak numerów stron w książce
Linki zewnętrzne