Dawid V

დავით V

Chariton Dewdariani ხარიტონ დევდარიანი
Katolikos-Patriarcha Gruzji
Kraj działania	ZSRR
Data urodzenia	6 kwietnia 1903
Data śmierci	9 listopada 1977
Miejsce pochówku	Katedra Sioni w Tbilisi
Katolikos-Patriarcha Gruzji
Okres sprawowania	1972–1977
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Gruziński Kościół Prawosławny
Diakonat	26 lutego 1927
Prezbiterat	27 lutego 1927
Chirotonia biskupia	28 sierpnia 1956
Wybór patriarchy	1 lipca 1972
Multimedia w Wikimedia Commons

Dawid V, imię świeckie Chariton Dewdariani (ur. 24 marca^?/6 kwietnia 1903 w Mirontsminda, zm. 9 listopada 1977 w Tbilisi) – Katolikos-Patriarcha Gruzji w latach 1972–1977.

Wykształcenie podstawowe otrzymał w miejscowości Mirontsminda. W 1917 roku przerwał naukę w szkole we wsi Sargweszi. Naukę kontynuował w klasztorze w Chiatura.

25 lutego 1921 roku w następstwie podboju Gruzji przez bolszewików, Gruziński Kościół Prawosławny w Gruzji został zdelegalizowany. Dawid zmuszony był do pozostawania w ukryciu i zmiany miejsca zamieszkania.

26 lutego 1927 roku został wyświęcony na diakona, a następnego dnia na kapłana. W 1930 roku służył w różnych cerkwiach Tbilisi^[1].

28 sierpnia 1956 roku został konsekrowany na biskupa Margweti i Urbnisi.

Patriarchat

7 kwietnia 1972 roku zmarł patriarcha Gruzji Efrem II. Wybór biskupa Dawida na Katolikosa-Patriarchę został bezpośrednio zainspirowany przez przewodniczącego Rady ds. Religii przy Radzie Ministrów ZSRR Kurojedowa. Zablokował on kandydaturę metropolity suchumsko-abchaskiego Eliasza (Guduszauriego-Sziolaszwilego), popieranego przez większość duchowieństwa i wiernych gruzińskich^[2].

1 lipca 1972 roku XI Zgromadzenie Kościelne Gruzji, w którym uczestniczyło 58 delegatów, wybrało Dawida Katolikosem-Patriarchą.

W 1976 roku Katolikos–Patriarcha David V oficjalnie odwiedził Moskwę. W odróżnieniu od patriarchy Efrema oraz metropolity Eliasza, działających w gruzińskim ruchu narodowym, zachowywał pełną lojalność wobec władz radzieckich, które jawnie chwalił w swoich kazaniach. Z tego względu w czasie sprawowania urzędu był wyjątkowo niepopularny wśród Gruzinów^[3].

9 listopada 1977 roku zmarł po długiej i poważnej chorobie. Został pochowany 15 listopada 1977 roku w Katedrze Patriarchalnej na Syjonie.

• ბ. ლომინაძე: დავით V (1903–1977) [საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის (1972–1977 წწ) მოკლე ბიოგრაფიული ცნობა]. სახალხო გაზეთი, 1996, s. 3–9.
• ლ. კოშკაძე: მართლა მოწამლეს დავით მეხუთე? [კათოლიკოს-პატრიარქის დავით მეხუთის სიკვდილთან დაკავშირებული ხდომილებები და მოსაზრებები]. ასავალ-დასავალი, 1996, s. 6.
• მოღვაწებაი შენი მოიხსენოს უფალმან ღმერთმან: უწმიდესი და უნეტარესი დავით V. საქართველოს მოამბე, 2008, s. 45–49.
• კათოლიკოს-პატრიარქი დავით V (დევდარიანი). Tbilisi: 2005, s. 30–31.
• ე. ნასყიდაშვილი: საქართველოს პატრიარქი დავით V დევდარიანი. ისტორიული მემკვიდრეობა: სამეცნიერო-პოპულარული ჟურნალი, 2013, s. 24–27.
• Николай Епископ Владимирский: На торжествах Грузинской Православной Церкви: Интронизация Святейшего Католикоса-Патриарха Давида V. Журнал Москов. Патриарх., 1972, s. 47–50.