Dariusz Wrzosek
Data urodzenia
|
1964
|
Profesor nauk matematycznych
|
Specjalność: matematyka stosowana, równania różniczkowe cząstkowe
|
Alma Mater
|
Uniwersytet Warszawski
|
Doktorat
|
1993 – matematyka Uniwersytet Warszawski
|
Habilitacja
|
2000 – matematyka Uniwersytet Warszawski
|
Profesura
|
2010
|
Nauczyciel akademicki
|
Uczelnia
|
Uniwersytet Warszawski
|
|
Dariusz Wrzosek (ur. 1964[1]) – polski matematyk, profesor nauk matematycznych. Specjalizuje się w matematyce stosowanej oraz równaniach różniczkowych cząstkowych. Profesor zwyczajny w Zakładzie Równań Fizyki Matematycznej Instytutu Matematyki Stosowanej i Mechaniki Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego[2].
Życiorys
Studia z matematyki ukończył na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW w 1987, gdzie następnie został zatrudniony i zdobywał kolejne awanse akademickie. Stopień doktorski uzyskał w 1993 na podstawie pracy pt. Analysis of Evolutionary Systems Describing Non-Linear Phenomena in Semiconductors (Analiza układów równań różniczkowych opisujących zjawiska nieliniowe w półprzewodnikach), przygotowanej pod kierunkiem prof. Marka Niezgódki. Habilitował się w roku 2000 na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Nieskończone układy równań typu reakcja-dyfuzja w teorii koagulacji-fragmentacji. Tytuł naukowy profesora nauk matematycznych otrzymał w 2010[3]. Na macierzystym Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW pełni funkcję prodziekana ds. finansowych[4][5].
Część jego pracy naukowej poświęcona jest modelowaniu matematycznemu procesów biologicznych, poczynając od pracy magisterskiej „Cykle graniczne w układach typu drapieżnik-ofiara”[6]. Oprócz zajęć na rodzimym wydziale prowadził również zajęcia z matematyki na Wydziale Biologii UW[6]. Jest autorem podręcznika pt. Matematyka dla biologów (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2008, ISBN 978-83-235-0351-4). Również jeden z projektów badawczych, w których brał udział dotyczył relacji drapieżnik-ofiara (na przykładzie rozwielitek) – we współpracy z Maciejem Gliwiczem, a kolejny dotyczył chemotaksji[6]. Swoje prace publikował w takich czasopismach jak m.in. „Mathematical Models and Methods in Applied Sciences", „SIAM Journal on Mathematical Analysis” oraz „Nonlinear Analysis: Theory, Methods & Applications”, jak również w pismach biologicznych, jak „Hydrobiologia” czy „The American Naturalist”[7][8][9][10]. Sam jest członkiem redakcji „Wiadomości Matematycznych”[6].
Od 2007 członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Laureat Nagrody im. Hugona Steinhausa za 2015 rok „za całokształt dorobku w dziedzinie zastosowań matematyki”[1]
Żonaty, ma troje dzieci[6].
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne: