Dół tylny czaszki

Dół tylny czaszki
Dół tylny czaszki
Dół tylny czaszki oznaczony na zielono i podpisany Posterior Fossa.

Dół tylny czaszki (łac. fossa cranii posterior) – w anatomii człowieka dół na powierzchni wewnętrznej podstawy czaszki[1]. Z przodu od dołu środkowego czaszki oddzielają go pośrodkowo brzeg grzbietu siodła tureckiego, a bocznie górne brzegi części skalistej kości skroniowej[1]. Jest najgłębszym, najniżej położonym i największym z trzech dołów wewnętrznych podstawy czaszki. Tworzą go grzbiet siodła tureckiego, stok kości klinowej, kość potyliczna, część skalista i część sutkowa kości skroniowej oraz kąt sutkowy kości ciemieniowej. Położone są w nim móżdżek, most i rdzeń przedłużony[1][2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 408–412, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. ↑ Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 291, ISBN 83-200-1923-0.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.