Czesław Michalski (1893–1940)

Czesław Michalski
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1893
Poznań

Data i miejsce śmierci

między 13 a 14 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

29 Pułk Strzelców Kaniowskich
PKU Poznań

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Czesław Michalski (ur. 17 lipca 1893 w Poznaniu, zm. między 13 a 14 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych[2].

Życiorys

Urodził się 17 lipca 1893 w Poznaniu, w rodzinie Józefa i Pelagii ze Smukowskich[3][4][5]. Absolwent Szkoły Handlowej w Poznaniu. Członek „Sokoła” i Polskiej Organizacji Wojskowej. Uczestnik powstania wielkopolskiego i powstań śląskich. 1 kwietnia 1920 został zatwierdzony w stopniu porucznika z grupy „byłej armii niemieckiej”[6]. Starszeństwo zostało ustalone z dniem 1 czerwca 1919. W październiku 1920 został przeniesiony z Urzędu Likwidacyjnego dla byłej niemieckiej Komendy Obwodowej w Poznaniu do PKU Poznań na stanowisko oficera ewidencyjnego miasta Poznania[7]. W 1923 był oficerem rezerwy 29 pułku piechoty[8]. W 1934 był przydzielony do 56 pułku piechoty i podlegał pod PKU Poznań-Miasto[9].

W okresie międzywojennym był wójtem w Puszczykowie.

Podczas kampanii wrześniowej aresztowany przez Sowietów. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu kozielskiego. Między 11 a 12 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 022/1 poz 93, nr akt 2717[10] z 09.04.1940[1]. Został zamordowany między 13 a 14 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, wpis w dzienniku ekshumacji z dnia 08.05.1943, nr 1497. Figuruje liście AM-207-14971 i Komisji Technicznej PCK: GARF-51-01497. Przy szczątkach Michalskiego znaleziono: książeczkę wojskową, dowód nadania Medalu Niepodległości[11], 2 listy, medalik z łańcuszkiem[12][13]. Znajduje się na liście ofiar (pod nrem 01497) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 116, Nowym Kurierze Warszawskim nr 127 z 1943. W Archiwum Robla (pakiet 08-01) znajduje się notatnik znaleziony przy zwłokach ppor. piech. rez. Kazimierza Wegenke, w którym obok nazwiska z adresem widnieje adnotacja - „wójt Puszczyki”.

18 kwietnia 1922 ożenił się z Zofią z domu Malcahn (ur. 23 kwietnia 1894 w Poznaniu)[4][5].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

21 czerwca 1938 Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył wniosek Czesława Michalskiego, lecz Krzyża Niepodległości mu nie przyznał[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 481.
  2. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 169.
  3. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-08]..
  4. ↑ a b Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931 : Michalski Czesław i Michalski zd. Malcahn, Zofja. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2021-12-08]..
  5. ↑ a b Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 395.
  6. ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 9), MSWojsk., 5 marca 1921, s. 369.
  7. ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, nr 39), MSWojsk., 13 października 1920, s. 1043.
  8. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 210.
  9. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa: MSWojsk., 1934, s. 510.
  10. ↑ J. Tucholski, op cit, s. 641.
  11. ↑ na Lubelskich Listach Katyńskich widnieje błędny wpis - Krzyż Niepodległości,
  12. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 207.
  13. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  14. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  15. ↑ M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72.

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1924.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.