Naukę rozpoczął w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu, na Wydziale Rzeźby w Metalu, Brązownictwa i Jubilerstwa pod kierunkiem profesora Jana Wysockiego. Następnie studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. W tym czasie zadebiutował na wystawie „Sztuka kwiaty i wnętrza”, gdzie otrzymał wyróżnienie. Artysta został wówczas przyjęty do grupy „Plastyka”, z którą wystawiał w Poznaniu i Warszawie.
W 1939 skończył III rok studiów. Od 1946 pracował w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu jako starszy asystent. W 1953 został wykładowcą w pracowni Bazylego Wojtowicza i prowadził zajęcia z form architektoniczno-rzeźbiarskich. Współpraca z Bazylim Wojtowiczem nie ograniczała się do pracy dydaktycznej. Artyści wielokrotnie, wspólnie brali udział w konkursach co zaowocowało wieloma realizacjami.
Rzeźba monumentalna
1945 - Pomnik Bohaterów Cytadeli Poznańskiej - płaskorzeźba (razem z Bazylim Wojtowiczem)
1946 - Pomnik Stefana Czarneckiego dla Wyższej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu (razem z Bazylim Wojtowiczem)
1952 - Pomnik Bohaterów Kępna (razem z Bazylim Wojtowiczem)
1953 - Pomnik Wacława z Szamotuł, Szamotuły (razem z Bazylim Wojtowiczem)