Szeryfowy krój pisma – krój zawierający znaki składające się z różnego rodzaju poprzecznych lub ukośnych linii, tzw. szeryfów[1].
Antykwa linearna szeryfowa wyróżnia się przede wszystkim kształtem liter. W większości grubość jest taka sama. W nielicznych przypadkach możemy zauważyć zwężenia oraz pogrubienia. Szeryfy są bardzo widoczne[2]. Dzięki zastosowaniu szeryfów tekst staje się bardziej przejrzysty, co pomaga w czytaniu. Zakończenie linii liter w kroju jest smukłe, delikatne. Szeryfowy krój pisma jest bardzo czytelny, dlatego stosuje się go w publikacjach dla dzieci. Zapobiega zlewaniu się liter, które znacznie utrudnia czytanie danego tekstu[2].
Stosowany przede wszystkim w publikacjach papierowych, bywa męczące przy czytaniu publikacji elektronicznych[3].
Przykładowymi szeryfowymi krojami pisma są: Times New Roman, MS Serif, Constantia i Lucida Fax.
Możemy wyróżnić kilka rodzajów szeryfów:
- szeryfy klinowe w postaci trójkątów (np. Minion),
- szeryfy wyokrąglone-ich celem jest wtapianie się w kreskę znaku łagodnym łukiem, stosowane w zależności od kroju, mogą być bardzo zróżnicowane[4]
- szeryfy niewyokrąglone łączą się z kreskami znaku pod kątem. Są stosowane, aby nadać znakom bardziej surowe, jasno zdefiniowane kształty.[4]
- szeryfy belkowe w postaci jednolitych prostokątów (np. Museo Slab),
- szeryfy kreskowe w postaci cienkich kresek, skontrastowanych z główną linią znaku (np. Theano Didot),
- skryte, czyli nieznaczne poszerzenia na końcach znaków (np. Fontin),
- niektóre kroje pisma mają również szeryfy występujące na średniej linii znaku.[1]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Czcionki, fonty, kroje pisma – wszystko o typografii w Internecie [online], WhitePress.pl [dostęp 2020-01-05] (pol.).
- ↑ a b A. Wolański, Edycja tekstów. Praktyczny poradnik, Warszawa, 2008, s. 17-18.
- ↑ Merriam-Webster's Manual for Writers and Editors, Springfield, 1998, s. 329.
- ↑ a b J. Felici, Kompletny przewodnik po typografii, Gdańsk, 2006, s. 36.
