Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Consolidated B-32 Dominator
|
Dane podstawowe
|
Państwo
|
Stany Zjednoczone
|
Producent
|
Consolidated
|
Typ
|
ciężki samolot bombowy
|
Konstrukcja
|
metalowa
|
Załoga
|
10 ludzi
|
Historia
|
Data oblotu
|
7 września 1942
|
Lata produkcji
|
1944–1945
|
Wycofanie ze służby
|
1945
|
Liczba egz.
|
115
|
Liczba wypadków
|
Katastrofa prototypu XB-32
|
Dane techniczne
|
Napęd
|
4 x Wright R-3350-23 Duplex Cyclone
|
Moc
|
2200 KM
|
Wymiary
|
Rozpiętość
|
41,15 m
|
Długość
|
25,02 m
|
Wysokość
|
9,80 m
|
Powierzchnia nośna
|
132,11 m²
|
Masa
|
Własna
|
27342 kg
|
Startowa
|
45723 kg
|
Osiągi
|
Prędkość maks.
|
574 km/h
|
Prędkość przelotowa
|
467 km/h
|
Pułap praktyczny
|
9357 m
|
Zasięg
|
6758 km
|
Dane operacyjne
|
Uzbrojenie
|
10 km kal. 12,7 mm ; 9072 kg bomb
|
Użytkownicy
|
USA
|
Rzuty
|
|
|
Consolidated B-32 Dominator – ciężki samolot bombowy, konstrukcji amerykańskiej, z okresu II wojny światowej.
Historia
Samolot B-32 był następcą Liberatora. Była to zupełnie nowa konstrukcja, ale w jej budowie zastosowano wiele rozwiązań zapożyczonych z poprzednika. Między innymi konstrukcje skrzydeł i usterzenia pionowego i elastyczne pokrywy komory bombowej. Pierwszy prototyp XB-32, opuścił halę montażową zakładów w San Diego 1 września 1942 roku. Pierwszy lot wykonał 7 września. Zakończył się on awaryjnym lądowaniem. Awarie powtarzały się często. Po ok. 30 lotach wydarzyła się katastrofa, w której zginął pilot-oblatywacz. Wypadek ten znacznie opóźnił próby nowej konstrukcji w stosunku do konkurencyjnego programu Boeinga – XB-29. Lot trzeciego prototypu odbył się dopiero 9 listopada 1943 roku. Nosił on oznaczenie YB-32. Różnił się od poprzednich prototypów zastosowaniem pojedynczego statecznika pionowego. Próby wykazały, że konstrukcja jest już przestarzała. Dla uratowania opóźnionego programu wprowadzono szereg radykalnych zmian: zrezygnowano z ciśnieniowych kabin załogi, zarzucono projekt zdalnie sterowanych wieżyczek strzeleckich, zastosowano nowe silniki.
Mimo problemów, samoloty weszły do produkcji seryjnej, pod oznaczeniem B-32A Terminator. W sierpniu 1944 nazwa została zmieniona na Dominator. Produkcja została zakończona po kapitulacji Japonii 18 września 1945 roku. Wyprodukowano 115 egzemplarzy, a 6 ostatnich samolotów, wprost z linii produkcyjnej, oddano na złom.
Służba
Samoloty B-32 Dominator weszły na uzbrojenie 312 Grupy Bombowej, działającej w składzie 5 Armii Powietrznej. Operowała ona w rejonie Pacyfiku. Samoloty w ograniczonej skali weszły do akcji w maju 1945 roku.
Już po zawieszeniu broni, B-32 należące do 386. Bombardment Squadron z 312. Bombardment Group wykonywały nad Japonią loty rozpoznawcze. 17 sierpnia 1945 roku cztery maszyny wysłano w celu przeprowadzenia zwiadu. Nad Zatoką Tokijską samoloty zostały niegroźnie ostrzelane przez japońską artylerię przeciwlotniczą. Na przechwycenie amerykańskich bombowców wystartowały Kawanishi N1K i Mitsubishi A6M z Yokosuka Kokutai, wśród pilotów maszyn znajdował się japoński as lotnictwa marynarki, bosman Saburo Sakai. Trzy amerykańskie B-32 zostały zaatakowane około godziny 10:30 rano. Liczne ataki japońskich samolotów nie zdołały zadać poważniejszych uszkodzeń. Dzień później, dwa B-32 znalazły się nad Tokio. Obie maszyny zostały przechwycone przez pilotów marynarki wojennej. Tym razem Amerykanie ponieśli straty. Jeden z samolotów miał zniszczony jeden z silników, uszkodzone sterowanie sterem kierunku, dwóch rannych na pokładzie oraz asystenta fotografa, sierżanta Anthony'ego Marchione'a, który trafiony 20 mm pociskiem w pierś, zmarł pomimo podjętych prób uratowania go. Stał się on tym samym ostatnią ofiarą bezpośrednich działań bojowych USAAF podczas II wojny światowej. Drugi z amerykańskich B-32 biorących udział w misji odniósł jedynie powierzchowne uszkodzenia. Obydwu samolotom udało się, wykorzystując dużą prędkość, uciec japońskim lotnikom. Najciężej uszkodzona maszyna później została przywrócona do stanu lotnego[1].
Przypisy
- ↑ Szymon Tetera,Ostatnie walki powietrzne II wojny światowej, „Lotnictwo”, nr 9 (2015), s. 90-98, ISSN 1732-5323
Amerykańskie samoloty wojskowe z okresu II wojny światowej