Daria była westalką w Rzymie[2][4]. Chryzant, który był synem senatora, został chrześcijaninem po przeczytaniu Ewangelii[2]. Po poznaniu Chryzanta, Daria przyjęła chrzest i wyszła za mąż. Wraz ze św. Chryzantem nawróciła wielu pogan na wiarę chrześcijańską.
Oboje zginęli śmiercią męczeńską za panowania cesarza Walensa[1] lub Numeriana[2][3]. Cesarz zakazał chrześcijanom zbierania się na cmentarzach[1]. Za złamanie tego prawa Chryzant i Daria skazani zostali na śmierć: wrzucono ich do dołu powstałego po nieużywanym akwedukcie i tam żywcem zakopano[1][2]. Pochowani zostali przy Via Salaria[1].
W Martyrologium rzymskim[5] pod datą 25 października znajduje się opis męczeństwa:
Dnia 25-go października w Rzymie męczeństwo św. Chryzanta i Darii, małżonków. Po wielu mękach, jakich doświadczali za stałość w wierze, cesarz Numerian polecił ich wrzucić do dołu i zasypać ziemią i kamieniami.
Badania szczątków z Reggio nell’Emilia, przeprowadzone w 2011 roku przez paleopatologa Ezio Fulcheri z Uniwersytetu Genueńskiego, wykazały, że przechowywane tam kości należały do żyjących w okresie Cesarstwa rzymskiego dwojga młodych i zdrowych ludzi, zmarłych prawdopodobnie z powodu uduszenia, co zdaniem naukowca potwierdza autentyczność Chryzanta i Darii[4].
W ikonografii, sztuce zachodniej, święci przedstawiani są jako rzymski młodzieniec i jako rzymska matrona z palmami w dłoniach. Chryzant niekiedy jest też ukazywany jako rycerz Chrystusa z wiankiem na głowie. Ich atrybutami są kamienie i korona. Atrybutem Chryzanta jest również chorągiew i tarcza, a Darii lew.
↑Święci i błogosławieni (Daria). sancti-in-polonia.dle.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-26)]. – Święci w Polsce i ich kult w świetle historii, rozdz. 2. (autorzy: Jacek i Maria Łempiccy; Kraków 2008)
Wezwanie do św. Darii. sancti-in-polonia.dle.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-26)]. (przypis: Święci w Polsce i ich kult w świetle historii, rozdz. 7.)
