Centralny cewnik żylny

Kaniula centralna
Zestaw do zakładania kaniuli centralnej
Zakładanie kaniuli centralnej do żyły głównej górnej poprzez żyłę szyjną wewnętrzną. Lokalizacja położenia żyły za pomocą USG

Kaniula centralnacewnik wprowadzony przez naczynie krwionośne do dużej centralnej żyły. Najczęściej cewnik umieszczany jest w żyle głównej górnej z dostępu poprzez żyłę szyjną wewnętrzną albo żyłę podobojczykową. Możliwe jest też wprowadzenie cewnika do żyły głównej dolnej poprzez żyłę udową.

Możliwe jest też wprowadzenie cewnika do żyły głównej górnej poprzez bardziej obwodowe naczynie żylne, np.żyłę odpromieniową, żyłę odłokciową albo żyłę ramienną i nosi nazwę cewnik centralny wprowadzony obwodowo (peripherally inserted central catheter, PICC).

W odróżnieniu od zwykłego wenflonu, który wymaga usunięcia po kilku dniach, kaniula centralna może pozostawać w żyle kilka tygodni, a nawet miesięcy, co jest przydatne przy długotrwałej konieczności podawania płynów i leków dożylnych, zwykle na oddziałach intensywnej terapii, oddziałach hematologii lub oddziałach onkologii. Możliwe jest też pobieranie z kaniuli centralnej próbek krwi do badań.

Wskazania do założenia kaniuli centralnej

Wskazania są następujące[1][2][3]:

Powikłania w trakcie zakładania kaniuli centralnej

Powikłania w trakcie utrzymywania kaniuli centralnej

  • zakażenie skóry w okolicy wprowadzenia kaniuli (cewnika)
  • zakrzepica w żyle centralnej
  • kolonizacja bakteryjna cewnika wewnątrz naczynia z możliwym rozwojem infekcji ogólnoustrojowej
  • zator powietrzny
  • zainfekowanie zewnętrznej części cewnika

Zobacz też

Przypisy

  1. Zbigniew Rybicki: Intensywna Terapia. Gdańsk: Novus Orbis, 1994, s. 147-157. ISBN 83-855560-24-6.
  2. Paul L. Marino: Intensywna Terapia. Andrzej Kübler (red.). Wrocław: Urban&Partner, 2001, s. 51-74. ISBN 83-87944-42-4.
  3. Reinhard Larsen: Anestezjologia. Andrzej Kübler (red.). Wrocław: Urban&Partner, 1996, s. 309-318. ISBN 83-85842-41-1.