Paul Alexandre Camille Chevillard[1][2] (ur. 14 października 1859 w Paryżu, zm. 30 maja 1923 w Chatou[1][2]) – francuski dyrygent i kompozytor pochodzenia belgijskiego.
Życiorys
Był synem belgijskiego kompozytora Pierre’a Chevillarda[1][2]. Uczył się gry na fortepianie u Georges’a Mathiasa w Konserwatorium Paryskim, w zakresie kompozycji był samoukiem[1][2]. Od 1887 roku współpracował jako asystent z orkiestrą Charles’a Lamoureux, którego córkę poślubił[1][2]. Przygotował chór na paryską prapremierę Lohengrina Richarda Wagnera (1887)[1]. W 1885 roku założył Société Beethoven[1]. Od 1895 roku występował w trio z Josephem Salmonem i Maurice’em Hayotem[1]. Po śmierci Lamoureux w 1899 roku objął prowadzenie założonej przez niego orkiestry[1][2]. W 1905 roku wraz z Richardem Straussem i Gustavem Mahlerem poprowadził pierwszy festiwal muzyczny Alzacji i Lotaryngii[1]. Od 1907 roku prowadził klasę kameralistyki w Konserwatorium Paryskim[1], w 1914 roku został natomiast dyrygentem Opery Paryskiej[1][2]. Od 1916 roku był prezesem Société Française de Musique de Chambre[1].
W 1903 roku został odznaczony orderem Legii Honorowej[1]. Jako dyrygent dokonał prawykonań wielu utworów m.in. Gabriela Faurégo (Pelléas et Mélisande 1901), Claude’a Debussy’ego (Nocturnes 1900–1901, La Mer 1905), Maurice’a Ravela (La Valse 1920), Vincenta d’Indy’ego (II i III Symfonia 1907), Alberta Roussela (Poème de la forêt 1907) oraz Florenta Schmitta (Antoine et Cléopâtre 1920)[1].
Skomponował m.in. Ballade symphonique (1890), poemat symfoniczny Le chêne et le roseau (1891) i Fantaisie symphonique (1894), ponadto liczne utwory fortepianowe i pieśni[1][2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
