PROFILPELAJAR.COM

Bydgoskie Zakłady Fotochemiczne „Foton”
	; Dawna siedziba „Fotonu”, widok znad Doliny Pięciu Stawów w Bydgoszczy
Państwo	Polska
Adres	ul. Piękna 13; 85-303 Bydgoszcz
Data założenia	1926; 1 stycznia 1950
Data likwidacji	2007
Forma prawna	spółka akcyjna
Udziałowcy	Skarb Państwa
Nr KRS	0000130215
	Położenie na mapie Bydgoszczy „Foton” Bydgoszcz
	Położenie na mapie Polski „Foton” Bydgoszcz
	Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego „Foton” Bydgoszcz
	53°07′04″N 17°58′52″E/53,117778 17,981111

Bydgoskie Zakłady Fotochemiczne „Foton” – istniejąca w latach 1926–2007 fabryka w Bydgoszczy, jedyny w Polsce producent materiałów światłoczułych na podłożu papierowym.

Charakterystyka

Zakład specjalizował się w produkcji papierów fotograficznych czarno-białych różnych gatunków i odcieni (do powiększeń i kopii stykowych, zawodowych i amatorskich, dokumentowych i rejestracyjnych), papierów do odbitek kolorowych, płyt fotograficznych o zróżnicowanych właściwościach (m.in. do przeźroczy i dla poligrafii), chemikaliów, folii światłoczułej, szkła fotograficznego, filtrów ciemniowych oraz materiałów pozytywowych.

W swej ofercie bydgoski „Foton” posiadał papiery fotograficzne o różnej gradacji: miękki (58°), specjalny (50°), normalny (42°), twardy (34°) i bardzo twardy (26°), papiery chlorosrebrowe i bromosrebrowe^[2].

Historia

Okres międzywojenny

Założycielem jednej z pierwszych w kraju wytwórni artykułów fotochemicznych (płyty fotograficzne, błony, papiery i chemikalia), znanej przed wojną pod nazwą Fabryka płyt, błon i papierów fotograficznych „Alfa” był przemysłowiec Marian Dziatkiewicz^[3]. Produkcję rozpoczął w 1926 przy ul. Garbary w Bydgoszczy. Wysoka jakość wyrobów ze znakiem „Alfa” przyniosła firmie rozgłos i uznanie odbiorców mimo konkurencji firm zagranicznych^[4].

Po rozbudowie zakładu w początkach lat 30. XX w. powiększył się asortyment wyrobów i podniosła ich jakość, która dorównywała takim markom jak Kodak, czy Agfa^[4]. W 1934 fabryka wyprodukowała pierwsze partie rentgenowskich błon dentystycznych i papierów rentgenowskich oraz błony „Kinopozytyw” dla polskiej kinematografii^[4].

Wytwórnia dysponowała w tym czasie pięcioma maszynami do nakładania emulsji i produkowała milion m² papierów fotograficznych, 30 tys. m² płyt i błon fotograficznych rocznie^[4]. Na kondycję przedsiębiorstwa w niewielkim stopniu wpłynął wielki kryzys, gdyż zakład nie miał w Polsce konkurencji. Tuż przed II wojną światową fabryka zatrudniała 300 osób, a jej moce produkcyjne były w pełni wykorzystane^[5].

Okres okupacji niemieckiej

W czasie okupacji niemieckiej fabryka przeszła pod komisaryczny niemiecki zarząd i wznowiła produkcję pod nazwą Fabrik Fotochemischer Erzeugnisse (Fabryka Wyrobów Fotochemicznych) „Opta”^[6].

Okres PRL

Po II wojnie światowej zakład prowadził działalność przy ul. Garbary 3 pod zarządem państwowego przedsiębiorstwa „Film Polski”, a od 1946 pod dawną nazwą „Alfa”. Na początku 1948 zatrudnienie w przedsiębiorstwie wynosiło 188 osób^[7]. W tym czasie produkował taki sam asortyment jak przed wojną (m.in. płyty szklane: Omega, Ultrapan oraz graficzne) i był jedynym przedsiębiorstwem tej branży, pracującym na potrzeby krajowe. Druga, warszawska, fabryka fotochemiczna została uruchomiona dopiero w 1949 po usunięciu zniszczeń wojennych. Od tego czasu obydwa zakłady, bydgoski i warszawski, nosiły wspólną nazwę „Foton”, lecz uległy specjalizacji. Zakład warszawski zajmował się produkcją materiałów światłoczułych na podłożu przeźroczystym (błony, filmy), a bydgoski papierów, płyt i chemikaliów^[4].

Produkcja Bydgoskich Zakładów Fotochemicznych zwiększyła się w ciągu 15 lat (1950-1965) czterokrotnie: papierów fotograficznych do 4,5 mln m², chemikaliów do 900 ton i płyt fotograficznych do 30 tys. m² rocznie. Produkcję prowadzono w oparciu o angielską technologię (licencję na skalę przemysłową wdrożono w 1975 roku)^[8]. W tym czasie zakład przeszedł pod kierownictwo Ministerstwa Przemysłu Chemicznego, a dla potrzeb realizacji umowy licencyjnej w 1969 zbudowano nowy kompleks produkcyjny przy ulicy Pięknej 15 na Szwederowie^[4].

W połowie lat 60., gdy Warszawskie Zakłady Fotochemiczne „Foton” zaprzestały produkcji barwnych materiałów fotograficznych, pozostałe zapasy komponentów wraz z opracowaną technologią przekazano do Bydgoszczy, gdzie wykorzystano je do opracowania papieru barwnego i zestawu wywołującego „Fotoncolor”^[2]. Uruchomiono również laboratorium zajmujące się obróbką tych materiałów dla klientów z całej Polski^[4]. Rodzimą technologię udało się pomyślnie opracować wspólnie z Zakładem Fototechniki Politechniki Wrocławskiej, jednak wdrożenie jej do masowej produkcji hamował brak specjalistycznego parku maszynowego, które można było zakupić wyłącznie w krajach kapitalistycznych. W pierwszej kolejności sprowadzono do Bydgoszczy izotopowy miernik grubości emulsji, który wykorzystano dopiero po kilku latach po połączeniu z nowoczesnym agregatem odlewniczym^[9].

W 1970 w bydgoskim „Fotonie” uruchomiono zakład doświadczalny dla zabezpieczenia perspektywicznych potrzeb polskiego przemysłu fotochemicznego pod kątem opracowania nowych technologii oraz zaprojektowania potrzebnych do tego maszyn i urządzeń. W 1973 podjęto decyzję o rozbudowie zakładu, który miał zwiększyć produkcję pięciokrotnie^[4]. Pod koniec lat 70. w laboratoriach „Fotonu” opracowano dwa rodzaje materiałów negatywowych „Foton Negatyw NB01 i NB04”, które sprzedawano w latach 80. XX wieku^[2] Podjęto również produkcję papierów rejestracyjnych przeznaczonych do elektrokardiografii oraz taśm rejestracyjnych prędkości pociągów^[8]. Zakład w 1976 roku zatrudniał około 900 pracowników, głównie kobiety^[8].

Szczytowy poziom eksportu Bydgoskie Zakłady Fotochemiczne „Foton” osiągnęły w latach 1960–1968, kiedy około 20% ogólnej produkcji sprzedawano w Indiach, Brazylii i Turcji. W latach 70. XX wieku zasadniczymi kierunkami eksportu stały się Bliski Wschód, Afryka Północna i Ameryka Środkowa. Przed 1985 wysyłano także papier czarno-biały do ZSRR, Szwecji i Stanów Zjednoczonych, a papier do fotografii barwnej do Bułgarii oraz błony fotograficzne na Węgry, do Jugosławii i Ekwadoru. Na przełomie lat 80. i 90. wyeksportowano znaczną ilość papieru do fotografii barwnej wraz z chemikaliami do ich obróbki do ZSRR^[10]

Bydgoski Foton należał do Zjednoczenia Przemysłu Organicznego „Organika”, z siedzibą w Warszawie.

Okres III RP

28 lutego 1992 na skutek przekształcenia zakładu w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa powstał Foton SA^[8]. W 1997 większościowym właścicielem pakietu akcji spółki został koncern FOMA Bohemia Hradec Králové z Czech. Po transformacji ustrojowej w latach 90. XX wieku zakład przeżywał trudności z powodu skurczenia rynku fotografii analogowej. Kontynuowano produkcję materiałów dla obrazowej diagnostyki medycznej oraz papierów dla rejestratorów prędkości^[8]. Kiedy w XXI wieku niemal cały rynek opanowała fotografia cyfrowa, w firmie zaczęły się poważne problemy. W efekcie tej sytuacji 1 stycznia 2007 spółka została postawiona w stan upadłości^[11]. Podobny los spotkał bliźniacze Warszawskie Zakłady Fotochemiczne „Foton”.

W 2007 działalność handlową spółki przejęła firma FOTON-BIS Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. Pięknej 13 w Bydgoszczy.

Odniesienia w kulturze

Na temat kobiet pracujących w fabryce wydanono książkę autorstwa Małgorzaty Czyńskiej i Katarzyny Gębarowskiej^[12] „Kobiety Fotonu”^[13]^[14]. W książce znajdują się zapiski mówiące o wyborach zawodowych, sytuacji kobiet w przemyśle, a także o miłościach i małżeństwach zawiązanych w ciemni fotograficznej. Swój głos dołączyły również artystki fotografki – Teresa Gierzyńska, Jolanta Marcolla oraz Natalia LL, które przez kilkadziesiąt lat pracowały na materiałach Fotonu.

Przypisy

↑ Zarządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 29 grudnia 1949 r. o utworzeniu przedsiębiorstw państwowych pod nazwą: „Wytwórnia Filmów Dokumentalnych”, „Łódzkie Zakłady Kinotechniczne”, „Warszawskie Zakłady Fotochemiczne”, „Bydgoskie Zakłady Fotochemiczne”, „Centrala Zaopatrzenia Materiałowego Filmu Polskiego”, „Wytwórnia Filmów Fabularnych” i „Centrala Rozpowszechniania Filmów” (M.P. z 1950 r. nr 10, poz. 97).
↑ ^a ^b ^c Polskie aparaty fotograficzne – Bydgoskie Zakłady Fotochemiczne [online], web.archive.org, 10 marca 2017 [dostęp 2019-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-10] .
↑ Nowości Fotograficzne. 1938, nr 2 (20) – Jagiellonian Digital Library [online], jbc.bj.uj.edu.pl [dostęp 2019-10-12] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Brakowski Konrad: Bez fotografii ani rusz... [w:] Kalendarz Bydgoski 1973.
↑ Sudziński Ryszard: Życie gospodarcze Bydgoszczy w okresie II Rzeczypospolitej, [w:] Historia Bydgoszczy tom II część pierwsza 1920-1939. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Praca zbiorowa pod red. Mariana Biskupa. Bydgoszcz 1999. ISBN 83-901329-0-7, s. 77–176.
↑ Sudziński Ryszard: Życie gospodarcze Bydgoszczy w okresie II Rzeczypospolitej, [w:] Historia Bydgoszczy tom II część druga 1939–1945. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Praca zbiorowa pod red. Mariana Biskupa. Bydgoszcz 2004. ISBN 83-921454-0-2, s. 235–273.
↑ Życie gospodarcze miasta 1945-1955 [w:] Historia Bydgoszczy. Tom III. Część pierwsza 1945-1956. Praca zbiorowa. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe Bydgoszcz 2015. ISBN 978-83-60775-44-8, str. 199-243
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Kamosiński Sławomir: Miasta przemysłowe dolnej Wisły [w:] Historia polskich okręgów i rejonów przemysłowych. Tom I. Praca pod redakcją Łukasza Dwilewicza i Wojciecha Morawskiego. Polskie Towarzystwo Historii Gospodarczej. Warszawa 2015. ISBN 978-83-942170-1-3, str. 178
↑ KamosińskiK. Sławomir KamosińskiK., Przemiany w technice i technologii produkcji, [w:] SławomirS. Kamosiński, Mikroekonomiczny obraz przemysłu Polski Ludowej w latach 1950-1980 na przykładzie regionu kujawsko-pomorskiego, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 75-179, ISBN 978-83-7177-420-1, OCLC 177361790 .
↑ Długosz Jerzy: Bydgoskie wyroby znane i cenione za granicą, [w:] Kalendarz Bydgoski 1995.
↑ Bydgoskie Zakłady Fotochemiczne Foton | Fabryki w PRL-u [online], web.archive.org, 1 grudnia 2017 [dostęp 2019-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-01] .
↑ WOMEN BEHIND OR IN FRONT OF THE CAMERA: ON THE MAGIC AND SOUL OF ANALOGUE PHOTOGRAPHY [online], Contemporary Lynx – print and online magazine on art & visual culture, 6 października 2018 [dostęp 2021-11-16] (ang.).
↑ Kobiety Fotonu [online], www.fotografistka.pl [dostęp 2021-11-16] (pol.).
↑ "Kobiety Fotonu" 🕮 prezentacja książki. [dostęp 2021-11-16].