Buick Skyhawk I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1974 roku.
Buick zaprezentował Skyhawka pierwszej generacji jako następcę Buicka Opel. Podobnie, jak bliźniacze modele Chevroleta i Pontiaka, samochód zbudowano na platformie H-body[1]. Skyhawk I był samochodem tylnonapędowym dostępnym tylko jako sportowy, trzydrzwiowy liftback[2].
Buick Skyhawk II - tyłBuick Skyhawk II KombiBuick Skyhawk II CoupeBuick Skyhawk II po liftingu
Buick Skyhawk II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1981 roku.
W 1981 roku General Motors zaprezentowało rodzinę pięciu bliźniaczych kompaktowych modeli, które oparto na platformie J-body. Charakteryzował ją przedni napęd, a także bardzo szeroki wybór wersji nadwoziowych: 4-drzwiowy sedan, 2-drzwiowe coupé i 5-drzwiowe kombi. W przypadku Buicka, samochód przyjął postać drugiej generacji modelu Skyhawk i pozycjonowany był poniżej modeli Cadillac Cimarron i Oldsmobile Firenza. Samochód odróżniał się wyglądem przedniego i tylnego pasa, a także wyposażeniem[3].
Lifting
Podobnie jak większość bliźniaczych modeli General Motors, Buick Skyhawk II w 1988 roku przeszedł gruntowną modernizację. Pojawił się nowy wygląd zarówno przedniej, jak i tylnej części nadwozia. Charakterystycznym elementem stały się składane reflektory, które zyskały aerodynamiczny kształt. Pomimo modernizacji, produkcję modelu zakończono rok później, w 1989 roku[4].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_Wagon_facelift_rear.jpg)
