PROFILPELAJAR.COM

Buławnik wielkokwiatowy
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	szparagowce
Rodzina	storczykowate
Podrodzina	epidendronowe
Rodzaj	buławnik
Gatunek	buławnik wielkokwiatowy
	Nazwa systematyczna
	Cephalanthera damasonium (Mill.) Druce; Ann. Scott. Nat. Hist. 1906:225. 1906
Synonimy
	Cephalanthera alba (Crantz) Simonk; Cephalanthera alba Crantz; Serapias grandiflora Oeder 1770;
	Cephalanthera alba (Crantz) Simonk; Cephalanthera alba Crantz; Serapias grandiflora Oeder 1770;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Buławnik wielkokwiatowy (Cephalanthera damasonium (Mill.) Druce) – gatunek rośliny należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae).

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w południowej i środkowej Europie oraz w Turcji^[3]. W Polsce jest gatunkiem rzadkim i w ostatnich latach zmniejsza się liczba jego stanowisk. Występuje na niżu i w niższych położeniach górskich. Dużo częściej występuje w południowych regionach Polski, szczególnie na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i Śląskiej, w niższych partiach Sudetów (m.in. w Górach Kaczawskich i Krowiarkach) oraz na pogórzu. W północnej i środkowej Polsce jest bardzo rzadki, w północno-wschodniej brak go w ogóle^[4].

Morfologia

Łodyga: Wzniesiona, naga, falista, o wysokości 20–60 cm. Pod ziemią poziome kłącze, z którego często wyrasta kilka łodyg^[5].
Liście: Ulistnienie naprzeciwległe. Liście równomiernie rozmieszczone. Ich wielkość od nasady do środka łodygi stopniowo rośnie, potem w górę maleje. Środkowe, największe liście są szerokolancetowate i mają długość do 11 cm przy szerokości do 5,5 cm^[5]. Na łodydze jest 3–5, wyjątkowo do 8 liści o wyraźnej nerwacji, które swoimi nasadami obejmują łodygę^[4].
Kwiaty: żółtawo-białe, o długości 15–20 mm, zebrane w 2–20 kwiatowe kłosy o długości 6–22 cm. Dolne przysadki są 2–3 razy dłuższe od zalążni, najwyższe są około dwukrotnie od niej krótsze. Kwiaty rzadko są otwarte, przeważnie ich listki okwiatu są stulone^[5]. Warżka jest dwuczłonowa, pomarańczowo nabiegła i skierowana jest w dół. Nie posiada ostrogi. Pozostałe działki są dłuższe od warżki. Prętosłup białawy^[4].

Biologia i ekologia

Bylina, geofit. Kwitnie w maju i czerwcu, roślina samopylna. Rośnie w świetlistych lasach liściastych i zaroślach (m.in. jest gatunkiem charakterystycznym dla buczyny storczykowej). Roślina wapieniolubna^[4]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Fagion, SAll. Cephalanthero-rubrae-Fagetum^[6]. Liczba chromosomów 2n = 36^[7].

Zmienność

Tworzy mieszańce z buławnikiem czerwonym (Cephalanthera rubra) i buławnikiem mieczolistnym (Cephalanthera longifolia)^[7].

Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową. W opracowaniu Czerwona lista roślin i grzybów Polski (2006) jest umieszczona w grupie gatunków zagrożonych wyginięciem (kategoria zagrożenia V)^[8]. W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)^[9]. W klasyfikacji IUCN gatunek narażony na wyginięcie (kategoria VU). Zagrożony jest przez wyrąb lasów i ich zamianę na lasy iglaste^[4].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-08-01] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-03-15].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
↑ ^a ^b ^c Helmut Baumann: Storczyki Europy i obszarów sąsiednich. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-698-9.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ ^a ^b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.