PROFILPELAJAR.COM

Bronisław Filibert Blumski
	major artylerii
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1896 ; Złoczów
Data i miejsce śmierci	27 marca 1935 ; pod Przemyślem
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1935
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Piechoty,; 37 Pułk Piechoty,; 4 Dywizja Piechoty,; 22 Pułk Artylerii Polowej,; 10 Pułk Artylerii Ciężkiej
Stanowiska	dowódca plutonu,; dowódca baterii,; dowódca dywizjonu,; kwatermistrz pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna polsko-bolszewicka,; II wojna światowa
	Odznaczenia

Bronisław Filibert Blumski (ur. 22 sierpnia 1896 w Warszawie, zm. 27 marca 1935 pod Przemyślem) – major artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 22 sierpnia 1896 w rodzinie Tadeusza (ur. 1865), urzędnika na stanowisku zarządcy w C. K. Urzędzie Skarbowym w Złoczowie do 1914^[1], i Stanisławy z Rafałowskich. Był bratem Zygmunta Izydora, także legionisty i oficera Wojska Polskiego^[2].

W 1914 zdał egzamin dojrzałości z chlubnym wynikiem w C. K. Gimnazjum w Złoczowie^[3] (do 1913 bracia Blumscy uczyli się razem w VII klasie^[4]). Był skautem, należał do organizacji „Zarzewie” oraz XX Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Złoczowie.

Podczas I wojny światowej służył w 1 pułku piechoty w składzie I Brygady Legionów Polskich w stopniu sierżanta. Po przejściu frontu w bitwie pod Rarańczą w połowie lutego 1918 był internowany, a później służył wcielony do c. k. armii na stanowisku dowódcy plutonu.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Początkowo służył w 37 pułku piechoty w Przemyślu. Pierwotnie był mianowany podporucznikiem piechoty, później zweryfikowany w stopniu porucznika gospodarczego ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[5]. Podczas wojny z bolszewikami był oficerem żywnościowym 4 Dywizji Piechoty. W 1923 był oficerem Departamentu VII Intendentury MSWoj^[6]. Następnie został awansowany na kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923^[7]. W 1925 ukończył kształcenie w Szkole Młodszych Oficerów Artylerii w Toruniu. Od tego czasu w dalszych latach 20. był oficerem 22 pułku artylerii polowej W Rzeszowie^[8]^[9] (jako dowódca baterii, kierownik referatu). Został awansowany na stopień majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931^[10]. Od początku lat 30. służył w 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu^[11], jako dowódca baterii, dowódca II dywizjonu, od czerwca 1933 na stanowisku kwatermistrza^[12].

Należał do przemyskich oddziałów: Związku Legionistów Polskich oraz od 1934 Ligi Morskiej i Kolonialnej^[13].

27 marca 1935 popełnił samobójstwo strzałem z rewolweru w pociągu na trasie ze Lwowa do Przemyśla, na odcinku za Medyką (jako przyczyna targnięcia się na własne życie został podany rozstrój nerwowy)^[14]^[15]. Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu^[16]^[17].