Bojary (sielsowiet Kamienny Łuh)

Zobacz też: Bojary.
Bojary
Баяры
Бояры
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

oszmiański

Sielsowiet

Kamienny Łuh

Populacja
• liczba ludności


6
(2009)

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bojary”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Bojary”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Bojary”
Ziemia54°30′42″N 25°39′50″E/54,511667 25,663889

Bojary, Bojary Podworańskie I (biał. Баяры, Bajary; ros. Бояры, Bojary) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Kamienny Łuh, przy granicy z Litwą.

Historia

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie wileńskim, w gminie Ilino. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[1] leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim[a], w gminie Turgiele[2]. Wieś dzieliła się na dwie grupy zabudowań, nazywane Bojary Podworańskie I i II[2][3]. W 1931 miejscowość liczyła 101 mieszkańców, zamieszkałych w 19 budynkach[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Po rozpadzie ZSRS w 1991 wieś została przedzielona litewsko-białoruską granicą państwową. Bojary I[b] znalazły się na Białorusi, natomiast Bojary II[c] na Litwie.

Uwagi

  1. ↑ Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926), następnie w województwie wileńskim (1926 - 1945). W ZCZW, na Litwie Środkowej i w początkach przynależności do Polski miejscowość należała do powiatu wileńskiego, następnie do powiatu wileńsko-trockiego.
  2. ↑ wschodnia cześć wsi
  3. ↑ zachodnia cześć wsi

Przypisy

  1. ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
  2. ↑ a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.
  3. ↑ Mapa WIG Miedniki / Nowa Wilejka. [dostęp 2024-12-19]. (pol.).

Bibliografia