Boigny-sur-Bionne

Boigny-sur-Bionne
miejscowość i gmina
ilustracja
Państwo

 Francja

Region

 Region Centralny-Dolina Loary

Departament

Loiret

Okręg

Orlean

Kod INSEE

45034

Powierzchnia

7,53 km²

Populacja (2020)
• liczba ludności


2079

• gęstość

280 os./km²

Kod pocztowy

45760

Położenie na mapie Loiret
Mapa konturowa Loiret, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Boigny-sur-Bionne”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Boigny-sur-Bionne”
Położenie na mapie Regionu Centralnego-Doliny Loary
Mapa konturowa Regionu Centralnego-Doliny Loary, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Boigny-sur-Bionne”
Ziemia47°56′N 2°01′E/47,933333 2,016667
Strona internetowa

Boigny-sur-Bionne – miejscowość i gmina we Francji, w Regionie Centralnym, w departamencie Loiret.

Historia

Miejsce koronacji królów Francji do czasów Ludwika VII Młodego.

W 1154 roku Ludwik VII Młody, król Francji zapisał Rycerskiemu i Szpitalnemu Zakonowi Świętego Łazarza z Jerozolimy bogate posiadłości Boigny. Zamek ten wraz z otaczającą go baronią stał się później główną siedzibą rycerzy Świętego Łazarza. W 1154 roku komandor Boigny, Itier otrzymał od papieża Hadriana IV tytuł wielkiego mistrza Zakonu Świętego Łazarza z Jerozolimy z tej i tamtej strony morza. Zamek i posiadłości zostały zniszczone w trakcie wojny stuletniej, odbudowane przez rycerzy św. Łazarza. Miejscowość swoją świetność przeżywała w XVII i XVIII. W czasie rewolucji francuskiej majątek zakonu został upaństwowiony, zakonnicy, którzy nie zdążyli uciec zostali wymordowani, a majątek zrujnowany przez oddziały rewolucyjne.

Demografia

Według danych na rok 2020 gminę zamieszkiwało 2079 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 280 osób/km² (wśród 1842 gmin Regionu Centralnego Boigny-sur-Bionne plasuje się na 248. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1259.).

Zmiany demograficzne 1962 1968 1975 1982 1990 1999
238 276 1596 1516 1619 1890

Linki zewnętrzne

Bibliografia