Syn Wacława Hellicha i Marii z Grodzińskich[1]. Jego rodzice zaangażowani byli w działalność niepodległościową, wkrótce po urodzeniu, wraz z rodzicami przeniósł się do Dąbia[2]. Uczęszczał do Szkoły Realnej w Kole, związał się z Polską Organizacją Wojskową, gdzie zajmował się m.in. kolportowaniem wydawnictw podziemnych. W 1918 roku brał udział w rozbrajaniu stacjonujących w Kole żołnierzy niemieckich[2]. Po ukończeniu Szkoły Realnej podjął pracę w Urzędzie Skarbowym w Kole[2].
W 1933 roku wraz z żoną, Stefanią Dobrowolską, zakupił aptekę przy ulicy Sienkiewicza 16 w Kole. Po ukończeniu kursów uprawniających do wykonywania zawodu farmaceuty rozpoczął w niej pracę[2]. W okresie międzywojennym był działaczem Związku Peowiaków, był także sekretarzem Poznańskiego Oddziału Towarzystwa Powstańców i Wojaków. Zaangażował się również w działalnośc związków zawodowych, pełnił funkcję prezesa Oddziału Związków Zawodowych Pracowników Skarbowych, a od 1937 roku także przewodniczącego Komisji Porozumiewawczej Związków Zawodowych w powiecie kolskim, konińskim i tureckim[2].
Po wybuchu II wojny światowej opuścił Koło. Wkrótce po nim z miasta została wysiedlona jego rodzina, która trafiła do Krzeszowa, gdzie ponownie uruchomił aptekę. Utrzymywał kontakt z lokalnym ruchem oporu, dostarczajac leki i środki opatrunkowe do oddziałów partyzanckich. Pomagał także mieszkańcom z pacyfikowanych wsi[2]. W 1945 roku powrócił do Koła, gdzie ponownie prowadził aptekę. Jego apteka została później upaństwowiona. Od 1964 roku pracował w aptece w Brudzewie[2].
