Bogusław Mamiński
Bogusław Mamiński
Data i miejsce urodzenia
18 grudnia 1955 [1] Kamień Pomorski [1]
Wzrost
180 cm
Dorobek medalowy
Kopia medalu i autograf B. Mamińskiego w Alei Gwiazd Sportu w Dziwnowie
Bogusław Mamiński (ur. 18 grudnia 1955 w Kamieniu Pomorskim ) – polski lekkoatleta , biegacz na średnich i długich dystansach , wicemistrz świata i Europy, olimpijczyk.
Życiorys
Urodził się 18 grudnia 1955 [1] roku w Kamieniu Pomorskim[1] . Matka była kierowniczką w ośrodku Funduszu Wczasów Pracowniczych w Rewalu [2] , a ojciec księgowym, choć organizował też różne imprezy[2] . Bogusław Mamiński ukończył Zespół Szkół Mechanicznych w Gryficach , gdzie uczył się w kierunku mechanika samochodowego[2] . Później odbywał służbę zasadniczą w Wojskach Obrony Powietrznej Kraju [2] . Już wtedy wyróżniał się na tle innych żołnierzy podczas porannej zaprawy. W czasie służby wojskowej dostał propozycję trenowania od dwóch wojskowych klubów sportowych: CWKS Legia w Warszawie i WKS "Oleśniczanka" [2] . Wybrał Oleśnicę . Tam też zaczął służbę w wojskach lotniczych. Był żołnierzem i sportowcem. W roku 1977 pierwszy raz dostał się do finału mistrzostw Polski . Nie odniósł tam jednak sukcesów[2] . W roku 1978 wystartował ponownie w mistrzostwach Polski w Warszawie. Tutaj zdobył swój pierwszy złoty medal w biegu przełajowym na dystansie 6 kilometrów[2] . Po wygranej trener Wiesław Kiryk wysłał go na zgrupowanie do Meksyku , gdzie trenował razem z Ireną Szewińską i Bronisławem Malinowskim . Po powrocie wystartował w Memoriale Janusza Kusocińskiego , gdzie zdobył drugie miejsce. W 1979 roku wziął udział w Mistrzostwach Świata w Biegach Przełajowych , gdzie zajął 12 miejsce. Później pojechał na Letnie Igrzyska Olimpijskie do Moskwy, gdzie zajął siódmą lokatę[2] . Po Olimpiadzie wziął udział w kilku mityngach lekkoatletycznych . Jeszcze w tym samym roku (1980) wziął udział w Mistrzostwach Polski Seniorów w Lekkoatletyce . Na biegu na dystansie 3 kilometrów z przeszkodami minimalnie wyprzedził go Bronisław Malinowski przez co finalnie zdobył drugą lokatę[2] . W roku 1981 w Rzymie (Puchar Świata w Lekkoatletyce 1981 ) zdobył mistrzostwo w biegu na 3000 metrów z przeszkodami . W roku 1982 został wicemistrzem Europy z Aten 1982 . Po powrocie przeniósł się do CWKS Legia Warszawa . W roku 1983 na pierwszych Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce zdobył tytuł wicemistrza świata w biegu na 3000 metrów z przeszkodami. Już dwa tygodnie później, podczas Puchar Europy w Lekkoatletyce w Londynie wywalczył złoto. Trenował przed Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi , które miały odbyć się w Los Angeles w 1984 roku. Na mityngu przedolimpijskim w Oslo był najlepszy. Jednak wskutek bojkotu wschodniej Europy nie pojechał ostatecznie na olimpiadę. Wziął za to udział w zawodach Przyjaźń-84 i zdobył złoty medal[2] . W roku 1985 wyjechał do Włoch. W klubie Atletica Bojanese spędził dziesięć lat. Najpierw jako zawodnik, a później jako trener. Po powrocie do Polski został zawodnikiem Bałtyku Rewal , którego prezesem (również założycielem) był wówczas jego ojciec – Stanisław Mamiński. W 1993 roku podczas Mistrzostw Polski Seniorów w Lekkoatletyce zdobył złoto[2] .
Tata był prezesem tego klubu. Chciałem zdobyć dla niego tytuł Mistrza Polski na trzy kilometry z przeszkodami. Udało się.
Bogusław Mamiński w wywiadzie dla
Angory w 2014 roku
[2]
Po powrocie do ojczyzny założył firmę – Sporting Bogusław Mamiński. W Międzyzdrojach otworzył ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy (ośrodek szkolenia mistrzowskiego w konkurencjach wytrzymałościowych pod auspicjami Polskiego Związku Lekkiej Atletyki ). Uzyskał tytuł magistra na Akademii Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu [2] .
Biegnij Warszawo 2007
W Międzyzdrojach zaczął organizować międzynarodowy Bieg o Bursztynowy Puchar . W roku 1998 wśród gości byli m.in. Tadeusz Ślusarski , Władysław Komar i Jarosław Marzec . W drodze powrotnej doszło do wypadku w którym zginęli dwaj pierwsi, Marzec zmarł kilka dni później w szczecińskim szpitalu. Z powodu śmierci zmieniono formułę zawodów. Od kolejnych edycji zawsze 17 sierpnia w rocznicę ich śmierci odbywa się również konkurs skoku o tyczce i pchnięcia kulą [2] . Mamiński organizuje też biegi śniadaniowe [3] w nadmorskich miejscowościach wypoczynkowych: w Jarocławcu , Rewalu , Pobierowie , Niechorzu i Międzyzdrojach [2] . W Warszawie z kolei jest organizatorem corocznego biegu Biegnij Warszawo na dystansie dziesięciu kilometrów[2] .
Osiągnięcia
Największe sukcesy odnosił w biegu na 3000 m z przeszkodami . Dwukrotnie startował w nim na olimpiadach, za każdym razem dochodząc do finału. W Moskwie 1980 był siódmy, a w Seulu 1988 ósmy. Nie mógł wyjechać na igrzyska do Los Angeles 1984 z powodu bojkotu, ale wygrał "alternatywne" zawody Przyjaźń-84 . Startował w Rzymie 1987 , ale odpadł w eliminacjach. Uczestniczył też w Mistrzostwach w Stuttgarcie 1986 (nie ukończył biegu finałowego) i Splicie 1990 (odpadł w eliminacjach). Zwyciężył w Pucharze Świata w 1981, a w Pucharze Europy był pierwszy (1983) dwa razy drugi (1981 i 1985) i czwarty (1987).
Dziewięć razy zdobywał mistrzostwo Polski:
Był rekordzistą Polski na 2000 m . Dwukrotnie znalazł się w dziesiątce laureatów Plebiscytu Przeglądu Sportowego : w 1983 był piąty, a w 1984 trzeci. Dwukrotnie też zdobył Złote Kolce (w 1981 i 1984). Przez główną część kariery był zawodnikiem Oleśniczanki i Legii Warszawa .
Klasyfikacja medalowa
medal
miasto i rok mistrzostw
dyscyplina
wynik
Mistrzostwa Polski
złoto
Warszawa 1978
Bieg przełajowy 6 km
16' 09,6"
brąz
1500 m
3' 44,2"
złoto
Poznań 1979
3000 m z przeszkodami
8' 25,6"
srebro
Łódź 1980
3000 m z przeszkodami
8' 25,26"
złoto
Zabrze 1981
bieg przełajowy 6 km
17' 42,0"
srebro
1500 m
3' 43,35"
srebro
Lublin 1982
1500 m
3' 38,99"
złoto
Bydgoszcz 1983
5000 m
13' 44,43"
złoto
Bydgoszcz 1985
3000 m z przeszkodami
8' 21,15"
złoto
Poznań 1987
5000 m
13' 48,06"
brąz
Grudziądz 1988
1500 m
3' 42,77"
złoto
Kielce 1991
bieg przełajowy 6 km
20' 08"
złoto
Warszawa 1992
3000 m z przeszkodami
8' 35,83"
złoto
Kielce 1993
3000 m z przeszkodami
8' 38,74"
srebro
Piła 1994
3000 m z przeszkodami
8' 47,78"
Memoriał Bronisława Malinowskiego
srebro
Grudziądz 1986
1500 m
3' 48,03"
Mistrzostwa Europy
srebro
Ateny 1982
3000 m z przeszkodami
8' 19,22"
Mistrzostwa Świata
srebro
Helsinki 1983
3000 m z przeszkodami
8' 17,03"
Puchar Świata
złoto
Rzym 1981
3000 m z przeszkodami
8' 19,89"
Mistrzostwa Armii Zaprzyjaźnionych
złoto
Poczdam 1979
3000 m z przeszkodami
8' 31,1"
Przyjaźń-84
złoto
Przyjaźń-84
3000 m z przeszkodami
8' 27,15"
W roku 2005 członek Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. Od 2009 roku organizator i dyrektor akcji biegowej pod hasłem Biegnij Warszawo[4] oraz Biegów Śniadaniowych.
Rekordy życiowe
Przypisy
Linki zewnętrzne
1921 : Baran (6,5)
1922 –1923 : bd
1924 : Szelestowski (8,3)
1925 : Łukaszewicz (10)
1926 : Freyer (10)
1927 : Freyer (10)
1928 : Kusociński (9)
1929 : Petkiewicz (7,5)
1930 : Kusociński (7)
1931 : Kusociński (8)
1932 : Hartlik (8)
1933 : Hartlik (9,2)
1934 : Fiałka (9,5)
1935 : Fiałka (8)
1936 : Noji (8)
1937 : Noji (10)
1938 : Noji (10)
1939 : Noji (7,5)
1940–1944: nr
1946 : Kurpesa (6)
1947 : Dzwonkowski (8)
1948 : Kielas (7)
1949 : Kielas (7)
1950 : Kielas (8)
1951 : Szwargot (5)
1952 : Graj (3,5), Szwargot (7)
1953 : Graj (3), Chromik (8)
1954 : Krzyszkowiak (3), Chromik (8)
1955 : Kreft (3), Żbikowski (6), Ożóg (12)
1956 : Gralewski (3), Graj (6), Chromik (12)
1957 : Jochman (3), Krzyszkowiak (6), Ożóg (12)
1958 : Jochman (3), Krzyszkowiak (6), Ożóg (12)
1959 : Jochman (3), Płonka (6), Kuchniewski (12)
1960 : Jochman (3), Krzyszkowiak (6), Ożóg (12)
1961 : Krzyszkowiak (4), Ożóg (8)
1962 : Mathias (3,5), Krzyszkowiak (6)
1963 : Szklarczyk (3), Mathias (6)
1964 : Kowalczyk (3,5), Owczarek (6)
1965 : Boguszewicz (5), Zimny (8)
1966 : Szordykowski (3), Zimny (6), Owczarek (12)
1967 : Szordykowski (3), Zimny (6), Szutko (12)
1968 : Podzoba (3), Piotrowski (6), Szutko (12)
1969 : Łęgowski (5), Piotrowski (8), Wajda (12)
1970 : Szordykowski (4), Podzoba (7,5), Wawrzuta (10)
1971 : Piotrowski (6), Łęgowski (12)
1972 : Szordykowski (6), Łęgowski (12)
1973 : Łęgowski (6), Malinowski (12)
1974 : Malinowski (6), Pierzynka (12)
1975 : Łęgowski (8), Wawrzuta (16)
1976 : Kowol (8), Piotrowski (14)
1977 : Hapel (6), Pierzynka (12)
1978 : Mamiński i Rogowski (6), Piotrowski (12)
1979 : Malinowski (7), Wojtkuński (14)
1980 : Jańczuk (7), Bąk (14)
1981 : Mamiński (6), Jańczuk (10)
1982 : Psujek (9)
1983 : Kuś (9)
1984 : Kuś (9)
1985 : Niemczak (9)
1986 : Psujek (10)
1987 : Wesołowski (12)
1988 : Psujek (12)
1989 : Bebło (6), Majusiak (12)
1990 : Huruk (7), Majusiak (10,5)
1991 : Mamiński (6), Bebło (12)
1992 : Bebło (6), Gajdus (12)
1993 : Glinka (6), Dołęga (12)
1994 : Bałdyga (9)
1995 : Wójcik (5), Osman (12)
1996 : Zakrzewski (5), Gładki (12)
1997 : Wójcik (5), Osman (12)
1998 : Wójcik (4,6), Bałdyga (12)
1999 : Kruczkowski (4,8), Osman (12)
2000 : Kruczkowski (4,5), Bebło (12)
2001 : Wójcik (5), Drwal (12)
2002 : Bartoszak (10)
2003 : Osman (10)
2004 : Wójcik (10)
2005 : Czaja (10)
2006 : Kaczmarek (10)
2007 : Chabowski (10)
2008 : Chabowski (8)
2009 : Błaziński (4), Giżyński (10)
2010 : Demczyszak (4), Chabowski (12)
2011 : Szymkowiak (4), Chabowski (12)
2012 : Demczyszak (4), Szymkowiak (12)
2013 : Żebrowski (4), Brzeziński (12)
2014 : Demczyszak (4), Gosiewski (10)
2015 : Osmulski (4), Gardzielewski (10)
2016 : Demczyszak (4), Grycko (10)
2017 : Gardzielewski (4), Grycko (10)
2018 : Demczyszak (4), Grycko (10)
2019 : Gardzielewski (4), Grycko (10)
2020 : Lewandowski (4), Grycko (8)
2021 : Boratyński (4), Jastrzębski (8)
2022 : Borowski (4), Boratyński (8)
2023 : Borowski (4), Jastrzębski (8)
nr – nie rozegrano, (x) – w nawiasie podany jest dystans biegu, bd – brak danych