Bock II − polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis herbu
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
Na tarczy dwudzielnej w słup w polu I czerwonym winne grono z dwoma listkami, zielone, w II błękitnym takież dwa winne grona w słup.
W klejnocie nad hełmem w koronie (w Baltisches Wappenuch brak jest korony) pół czarnego kozła.
Labry z prawej czerwone, z lewej błękitne podbite czarnym.
Najwcześniejsze wzmianki
Nadany 10 marca 1600 r. Tomaszowi Bock. Potwierdzenie nobilitacji z 1775[2].
Herbowni
Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:
Bock.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich, T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 26.
Zobacz też
Przypisy