Zawodnicy na paraolimpiadzie w Atlancie w roku 1996
Boccia – sportowa dyscyplina paraolimpijska wywodząca od włoskiej gry w bule – bocce.
Pierwszy raz rozgrywki boccia miały miejsce na światowych igrzyskach niepełnosprawnych w Nowym Jorku w roku 1984. Stałą dyscypliną paraolimpijską stały się od czasu olimpiady w Barcelonie w 1992 roku. Obok goalballa i dyscyplin uprawianych na wózkach jest dyscypliną paraolimpijską niemającą swojego odpowiednika w programie olimpijskim.
Pod wieloma względami gra jest podobna do pierwowzoru. Od bocce odróżniają ją jednak charakterystyczne zapisy regulaminowe:
wprowadzenie bili na boisko odbywać się może w dowolny sposób: rzucenie, kopnięcie, sprzęt wspomagający np. rynny, pochylnie
pozycja ciała zawodnika nie jest określona: można stać lub siedzieć (wózek, krzesło)
wprowadzanie buli na boisko może się odbywać z udziałem asystenta instruowanego przez gracza (np. o głębokim porażeniu mózgowym, bez kończyn)
istnieje limit czasu przyznawany każdej stronie na rozegranie każdej rundy.
Ze względu na charakterystyczną dla większości gier „bulowych” prostotę zasad, względnie do innych sportów tani sprzęt i niewielkie wymagania w zakresie miejsca do gry, boccia polecana jest również jako gra integracyjna.
