Urodził się w rodzinie klasy średniej. Po zakończeniu I wojny światowej dołączył do Freikorps, natomiast w 1923 roku został członkiem NSDAP[1]. Praktykował również jako mechanik w fabryce BMW Dixi, a w latach 1923–1929 ścigał się motocyklami własnej konstrukcji. Aby Kohlrausch zarzucił wyścigi motocyklowe, rodzice kupili mu sportowego BMW 3/15 DA-3 Wartburg. W wieku 26 lat Niemiec rozpoczął studia z zarządzania w Monachium, a rok później po raz pierwszy uczestniczył w wyścigu samochodowym – były nim górskie zawody Kesselberg, w których Kohlrausch wygrał klasę. W lipcu zajął drugie miejsce w wyścigu na Nürburgringu. W wyniku tych sukcesów BMW wyposażyło pojazd Kohlrauscha w nowy, eksperymentalny silnik, który był mocniejszy od jednostki seryjnej. W latach 1930–1933 Niemiec odniósł tym samochodem zwycięstwo w 27 wyścigach, a także zajął drugie miejsce w Grand Prix Niemiec 1932. Na początku lat 30. ścigał się również Austinem 7, którym wygrał klasę w wyścigu Hohnstein-Rennen w 1932 roku. W 1934 roku zakupił od George'a EystonaMG EX127 i wyposażył go w nowy silnik typu Q. Tym samochodem Kohlrausch ustanowił rekord prędkości rzędu 140 mph[2].
W 1934 roku tym samochodem Kohlrausch ścigał się w Avusrennen i Eifelrennen. Wygrał klasę w Kesselberg-Rennen (MG J4 Midget). W 1935 roku został zaproszony przez Auto Union na testy na Nürburgringu, ale nie ścigał się dla tej marki. Wygrał wyścig Eifelrennen, a także wyścig górski na Großglockner. Rywalizował również w Grand Prix Szwajcarii na torze Bremgarten w klasie voiturette, ale tych zawodów nie ukończył[2]. W 1936 roku uzyskał stopień SS-Untersturmführer[1]. W roku 1937, prawdopodobnie na rozkaz Hiltera, MG zostało zarekwirowane przez Mercedesa[2].
Po zakończeniu II wojny światowej Kohlrausch był jednym z inicjatorów wznowienia wyścigów samochodowych w Niemczech wschodnich[2]. W 1948 roku nabył od Ferdiego Lehdera pojazd LTE Juwel, wyposażony w silnik BMW. W 1949 roku przewiózł go do Niemiec wschodnich i przemianował na GvB (Geheimnis von Bobby). Tym samochodem niemiecki kierowca uczestniczył w różnych wyścigach Niemieckiej i Wschodnioniemieckiej Formuły 3. W 1950 roku Kohlrausch wygrał zawody na Grenzlandringu oraz w Halle-Saale, a także był drugi w Schauinsland; rok później był czwarty w Halle-Saale[3]. Po śmierci Paula Greifzu w 1952 roku, Kohlrausch otrzymał od wdowy po zmarłym jego samochód, którym zajął piąte miejsce w memoriale jego imienia. Niemiec planował również zmodyfikować GvB do specyfikacji Formuły 2 poprzez umieszczenie w nim sprężarki. Plany te nie doszły do skutku, ponieważ Kohlrausch zmarł na zawał serca 12 sierpnia 1953[2].
