Blog (ang. web – sieć; log – dziennik) – forma publikowania oryginalnych treści na stronie internetowej, zawierającej odrębne wpisy, uporządkowane zazwyczaj w kolejności odwrotnie chronologicznej[1].
Blogi umożliwiają zazwyczaj archiwizację oraz kategoryzację i tagowanie wpisów, a także komentowanie notatek przez czytelników danego dziennika sieciowego. Ogół blogów traktowany jako medium komunikacyjne nosi nazwę blogosfery. W blogach najważniejszą funkcję komunikacyjną pełni tekst językowy, choć pojawiają się także materiały graficzne czy nagrania video[2].
Blog od wielu innych stron internetowych różni się zawartością. Niegdyś weblogi utożsamiano ze stronami osobistymi[3]. Dziś ten pogląd jest nieaktualny, wciąż jednak od innych stron internetowych blogi odróżnia bardziej personalny charakter treści: częściej stosowana jest narracja pierwszoosobowa, a fakty nierzadko przeplatają się z opiniami autora[4]. Ponadto można spotkać się z definicją bloga jako sposobu komunikacji[5].
Zrzut ekranu z przykładowym blogiem
Historia
Pierwszy raz termin „blog” został użyty w maju 1999 r. przez Petera Merholza[6], redaktora jednego z najwcześniejszych internetowych dzienników, znanego pod nazwą „Robot Wisdom”[7]. Od dwóch lat funkcjonowało już jednak określenie „weblog” autorstwa Jorna Bargera, oznaczające strony, na których umieszczane były jedynie linki do innych stron z danej dziedziny, ewentualnie komentarze/wpisy ułożone w porządku odwrotnym do chronologicznego[8]. Blogami nazywano zaś pamiętniki online. Za pierwszego bloga uznaje się stronę WWW założoną 13 listopada 1990 przez Tima Bernersa-Lee. Od tego czasu weblogi rozwijały się bardzo prężnie. Sabina Cisek wyodrębnia trzy etapy ich rozwoju: 1994–2001, 2001–2004 oraz od 2004 r. do teraz[9]. Przez te wszystkie lata zmieniły się wygląd, forma (od kolekcji linków do następujących po sobie wpisów) i zawartość blogów, a także ich funkcje oraz oprogramowanie narzędziowe. Tematycznie zaczęły przeważać blogi osobiste, udające pamiętniki online. Coraz popularniejsze są też jednak blogi profesjonalne, prowadzone w celach zawodowych.
Początki blogowania w Polsce
Za jednego z pierwszych blogerów w Polsce Leszek Olszański uważa Piotra Waglowskiego[10], autora serwisu VaGla.pl (1997 r.). W rozmowie z Markiem Jeleśniańskim, Piotr Waglowski stwierdził jednak, że nigdy nie uważał się za blogera[11] (ponieważ, jak sam twierdzi, „nie wie, co to jest blog”). Początki polskiego blogowania związane są ponadto z takimi dziennikami sieciowymi, jak „Brukowiec literacki online” (kumple.blog.pl, 2003 r.) oraz „Graster” (raster.blog.pl, 2003 r.).
Zastosowania i aspekty społeczne
Blogi często mają charakter osobisty. Niegdyś utożsamiano je z internetowymi pamiętnikami, dziś ich zakres tematyczny jest tak szeroki, że to określenie wydaje się niesprawiedliwe[12]. Blogi zawierają osobiste przemyślenia, uwagi, komentarze, rysunki, nagrania (audio i wideo) – przedstawiają w ten sposób światopogląd autora. Dzienniki sieciowe mają też wiele innych zastosowań: mogą być używane jako wortale poświęcone określonej tematyce, narzędzia marketingu czy komunikacji (np. politycznej). O ile blogi osobiste mają zazwyczaj jednego autora, o tyle w innych przypadkach blog ma nierzadko wielu autorów (blogi kolektywne[4]).
Autorzy blogów śledzą zazwyczaj inne blogi, tworzą do nich odsyłacze (blogroll, trackback) i nawiązują kontakty z ich autorami, wtedy siatka blogów zaczyna działać jako większa, powiązana całość, czyli tzw. blogosfera[potrzebny przypis]. W przypadku blogów poświęconych specyficznej tematyce wymiana myśli między autorami może sprzyjać rozwojowi danej dziedziny wiedzy. W przypadku blogów osobistych autorzy nawiązują często stosunki towarzyskie, dlatego też porównuje się sieć blogów z aplikacjami rodzaju social networking.
Rodzaje blogów
Zasadniczy podział blogów opiera się na kryterium środków wyrazu, zazwyczaj wykorzystywanych przez autora. Na tej podstawie można wyróżnić[4]:
blog tekstowy – najczęściej wykorzystywanym środkiem wyrazu jest tekst (blogi tego typu są najpopularniejsze); ma on pewne cechy typowe dla tradycyjnych dzienników, takie jak: sposób tworzenia narracji, doraźność i referencjalność poruszanych zagadnień, elementy metatekstowe oraz swobodna forma wypowiedzi;
mikroblog – poszczególne wpisy ograniczają się zazwyczaj do jednego lub dwóch zdań, często liczba znaków jest ograniczona (np. Twitter);
linklog – zasadniczą zawartością są odnośniki do innych treści, czasem opatrzone komentarzem;
blogi relacyjne – to odmiana blogów osobistych – głównym celem jest podtrzymywanie kontaktów towarzyskich;
zawodowe – np. naukowe lub dziennikarskie, zakładane po to, aby zbudować wizerunek i wiarygodność poprzez prezentację dotychczasowego dorobku autora;
opisujące świat – autorzy wyrażają w nich swoje opinie na różne tematy, dzielą się z odbiorcami swoimi zainteresowaniami;
blogi podróżnicze – opisujące miejsca, atrakcje turystyczne i sposoby na podróżowanie;
blogi reklamowe – (fake blogs) blogi reklamowe, ich inicjatorami są firmy;
splogi – treści blogów, które są automatycznie wypełniane przez maszyny spamujące.
Funkcje blogów
W artykule „Blog jako dokument osobisty – specyfika dziennika prowadzonego w Internecie” Marta Olcoń na podstawie analizy wypowiedzi blogerów wyróżniła kilka najważniejszych powodów prowadzenia bloga[16]. Daje on bowiem możliwość:
ekspresji – forma bloga stwarza okazję do wyrażenia siebie, subiektywnej wizji świata, w której manifestuje się osobowość i oryginalność autora. Blog realizuje zatem potrzebę bycia dostrzeżonym, a nawet podziwianym. To też narzędzie wywierania wpływu dzięki istnieniu społeczności sieci;
autopromocji – pisanie dziennika w przestrzeni wirtualnej oferuje możliwość wykreowania i wypromowania alternatywnego „ja”
zaspokajania przyjemności – zarówno czytanie, jak i pisanie bloga to forma rozrywki, sposób spędzania czasu wolnego, dostarczanie codziennej porcji przyjemności;
zaspokajania potrzeby więzi, towarzyskości – blog pozwala uciec przed samotnością, umożliwia nie tylko ekspresję siebie, ale także nawiązanie interesujących kontaktów towarzyskich. Blog przeistacza się w ten sposób w forum dyskusyjne;
spełnienia potrzeb emocjonalnych – wyładowania swoich emocji, poczucia wolności słowa i swobody wypowiedzi.
↑A.A.GumkowskaA.A., M.M.MarylM.M., P.Toczyski, Blog...to blog. Blogi oczyma blogerów. Raport z badania jakościowego zrealizowanego przez Instytut Badań Literackich PAN i Gazeta.pl. Brak numerów stron w książce
↑M. Nichani, V. Rajamanickam. Grassroots KM Through Blogging. „Elearningpost”, 2001-05-14.brak numeru strony
↑Leszek Olszański. Dziennikarstwo internetowe. Warszawa 2006. Strony 36-50.
↑Paweł Rogaliński: Model polityka popularnego w państwach anglosaskich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2023, s. 250. ISBN 978-83-233-5161-0.
↑A. Szczepan-Wojnarska A. Sylwiczny i intymistyczny charakter blogów, [w:] Dytman-Stasieńko A., Stasieńko J. (red.). Język @ multimedia. Wrocław 2005. Strona 71.
↑M.M.MarylM.M., K.K.NiewidadomskiK.K., M.M.KidawaM.M., Teksty elektroniczne w działaniu: typologia gatunków blogowych. Brak numerów stron w książce
↑MartaM.OlcońMartaM., Blog jako dokument osobisty – specyfika dziennika prowadzonego w Internecie. Brak numerów stron w książce