PROFILPELAJAR.COM

Bitwa o Cooch’s Bridge
	wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
	; Fragment mapy taktycznej z epoki, przedstawiającej rozstawienie wojsk wokół Cooch’s Bridge
Czas	2 września 1777
Miejsce	Cooch’s Bridge
Wynik	zwycięstwo Wielkiej Brytanii
Strony konfliktu
Stany Zjednoczone	Wielka Brytania
Dowódcy
William Maxwell	William Howe; Ludwig von Wurmb
Straty
30 zabitych	20-30 zabitych i rannych
	Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych miejsce bitwy
	39°38′23″N 75°43′36″W/39,639722 -75,726667

Bitwa o Cooch’s Bridge – starcie w trakcie kampanii filadelfijskiej podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych pomiędzy korpusem lekkiej piechoty gen. Williama Maxwella, a heskim kontyngentem podpułkownika von Wumba. Celem patriotów było zablokowanie marszu Brytyjczyków na Filadelfię – ich przegrana nie przyniosła zamierzonego skutku.

Wprowadzenie

30 czerwca 1777 roku gen. William Howe opuścił wraz z wojskami New Jersey i założył obóz na Staten Island^[1]. 8 lipca rozpoczął przygotowania do ataku na Filadelfię^[2] od strony zatoki Delaware^[3]. 23 lipca 15-17 tysięcy żołnierzy zaokrętowanych na 267 statkach obstawianych przez 16 okrętów wojennych, wypłynęło ze Staten Island^[3]. 29 lipca armada dotarła do zatoki Delaware, lecz dowiedziawszy się z – fałszywego jak się okazało – raportu o zbliżaniu się Jerzego Waszyngtona, Howe rozkazał udać się do zatoki Chesapeake^[3]. Po ok. miesiącu na morzu brytyjskie siły zeszły na ląd 25 sierpnia w Head of Elk^[3].

Głównodowodzący Armii Kontynentalnej gen. Jerzy Waszyngton wysłał korpus nowosformowanej lekkiej piechoty pod dowództwem gen. Williama Maxwella^[2]. Jego oddziały zajęły pozycje wokół mostu Cooch’s Bridge, aby zablokować marsz przeciwnika ku Filadelfii^[2].

Bitwa

2 września oddziały Howe’a natrafiły na piechotę Maxwella^[2]. Heski kontyngent pod dowództwem podpułkownika Ludwiga von Wurmba zaatakował i otoczył patriotów, a następnie dokonał szarży na bagnety^[2]. Lekka piechota wycofała się, a po serii akcji opóźniających marsz Brytyjczyków dołączyła do głównych sił Waszyngtona^[2].

Informacje o stratach są sprzeczne, ale zakłada się, iż strona rebeliancka straciła ok. 30 zabitych i nieznaną liczbę rannych, zaś zwolennicy korony 20-30 ludzi^[2].

Starcie miało opóźnić marsz Brytyjczyków na stolicę, jednak w efekcie nie odniosło wielkiego skutku^[2].

Przypisy

↑ Tucker 2012 ↓, s. 273.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Mays 2009 ↓, s. 81.
↑ ^a ^b ^c ^d Tucker 2012 ↓, s. 277.

Bibliografia

Terry M. Mays: Historical Dictionary of the American Revolution. Scarecrow Press, 2009, s. 652, seria: Tom 39 z Historical Dictionaries of War, Revolution, and Civil Unrest. ISBN 0-8108-7503-9. (ang.).
Spencer Tucker: Almanac of American Military History. T. 1. ABC-CLIO, 2012, s. 2524. ISBN 1-59884-530-6. (ang.).