Big Band „Wrocław”

Big Band „Wrocław”
Rok założenia

1970

Rok rozwiązania

1976

Pochodzenie

PolskaWrocław, Polska

Gatunek

jazz tradycyjny,
jazz nowoczesny

Powiązania

Sami Swoi
Spisek Sześciu

Skład
Włodzimierz Plaskota
Zbigniew Czwojda
Współpracownicy
Zbigniew Piotrowski

Big Band „Wrocław”polski big band wykonujący głównie standardy jazzowe (jazz tradycyjny), a później również jazz nowoczesny. Został założony jesienią 1970 roku we Wrocławiu pod patronatem tamtejszej rozgłośni Polskiego Radia z inicjatywy Włodzimierza Plaskoty.

Historia

W skład zespołu weszli muzycy grupy Sami Swoi. Big band zadebiutował pod kierownictwem Zbigniewa Piotrowskiego w 1971 roku w warszawskim Konkursie Jazzu Tradycyjnego Złota Tarka z repertuarem jazzu lat 30. i 40. XX wieku. Występował również na innych imprezach jazzowych, m.in. na Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą we Wrocławiu, Festiwalu Artystycznym Młodzieży Akademickiej (FAMA) w Świnoujściu, V Festiwalu Kultury Studentów.

W 1973 roku do zespołu dołączyli muzycy grupy jazzowo-rockowej Spisek Sześciu, co sprawiło, że big band został wzbogacony w zakresie stylu i repertuaru. Zaczął grać także jazz nowoczesny. W tym nowym stylu zaprezentował się na festiwalu Jazz nad Odrą (1973–1975) oraz na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree w Warszawie (1973).

Występował też na festiwalach i koncertach za granicą – w Czechosłowacji, Finlandii, NRD. Dokonał także licznych nagrań radiowych. Występował też w telewizji.

Z big bandem współpracowali m.in. tacy muzycy, jak Jan Jarczyk, Zbigniew Namysłowski, Krzysztof Sadowski, Mateusz Święcicki.

Nagrody

  • 1971 – wyróżnienie w Konkursie Jazzu Tradycyjnego Złota Tarka w Warszawie
  • 1973 – Główna Nagroda w konkursie jw.
  • 1973 – Złoty Medal na festiwalu jazzowym w Przerowie (Czechosłowacja)
  • 1973 – tytuł zespołu ekstraklasy europejskiej na festiwalu jw.

Bibliografia

  • Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Big Band "Wrocław", s. 16.