Manuskrypt składał się początkowo z dwóch wielkich tomów, jednak do czasów współczesnych zachował się tylko jeden z nich, urywający się na Księdze Hioba[1]. Spisany na welinie, ma wymiary 522×360 mm i liczy 357 stron in folio[2], które w 1956 roku zostały oprawione w trzy oddzielne woluminy[1]. Tekst pisany jest w dwóch kolumnach, liczących 42 wiersze[1]. Zachowaną część manuskryptu ozdabia 6 miniatur i 42 ozdobne inicjały[1]. Iluminacje wykonane są w stylu romańskim i cechują się bogatą kolorystyką, z dominacją czerwieni, błękitu, zieleni i purpury[3].
Zgodnie z zachowanymi zapiskami w Gestasacristarum, księga została zamówiona dla opactwa w Bury St Edmunds przez zakrystiana Herveya w okresie, gdy przeorem był brat Talbot (ok. 1125-1138)[3]. Miniatury wykonał artysta znany jako Mistrz Hugon[3]. Po śmierci arcybiskupa Canterbury Matthew Parkera w 1575 roku księga trafiła do zbiorów Corpus Christi College[1].
