Ruth Elizabeth Davis
5 kwietnia 1908 Lowell
6 października 1989 Neuilly-sur-Seine
aktorka
Gary Merrill (1950–1960)William Grant Sherry (1945–1950)Arthur Farnsworth (1940–1943)Harmon Nelson (1932–1938)
1929–1989
Bette Davis (właśc. Ruth Elizabeth Davis; ur. 5 kwietnia 1908 w Lowell, zm. 6 października 1989 w Neuilly-sur-Seine) – amerykańska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna.
Jedenastokrotnie nominowana do Oscara, a otrzymała go dwukrotnie. Była ponadto pierwszą aktorką, która otrzymała dziesięć nominacji do tej nagrody. W 1974 roku została uhonorowana specjalnym Złotym Globem. Uznawana za jedną z największych aktorek wszech czasów. Pierwsza kobieta, której powierzono stanowisko przewodniczącej Amerykańskiej Akademii Filmowej. W rankingu 100. największych aktorek będących Największymi Legendami Srebrnego Ekranu ogłoszonym w 1999 roku przez Amerykański Instytut Filmowy Davis zajęła drugie miejsce.
Wywodziła się z rodziny o angielskich, walijskich i francuskich korzeniach. Miała jedną, młodszą od siebie o rok siostrę Barbarę. Siedem lat po narodzinach Betty (tak nazywano Ruth już od narodzin) jej ojciec opuścił rodzinę, rodzice się rozwiedli. Gdy miała 13 lat, jej matka otrzymała pracę w Nowym Jorku jako fotograf i zabrała ze sobą córki. W Nowym Jorku zaczęła regularnie chodzić do kina. Podobno to po obejrzeniu Czterech jeźdźców Apokalipsy (1921) z Rudolfem Valentino oraz Little Lord Fauntelroy (1921) z Mary Pickford 13-letnia Betty Davis postanowiła zostać aktorką. Zmieniła swoje imię z Betty na Bette wzorując się na powieści Balzaka Kuzynka Bietka (La cousine Bette)[1]. Cały czas bardzo wspierała ją matka, która miała nadzieję, że chociaż Bette zrealizuje jej niespełnione marzenia o karierze aktorki. Już w szkole średniej poznała swojego przyszłego męża (Harmona Nelsona, którego poślubiła w 1932 roku, a rozwiodła się z nim 6 lat później). Później uczęszczała do szkoły baletowej i do John Murray Anderson School of Theatre, gdzie była prymuską. Chodziła tam do klasy razem z Lucille Ball, której nie wróżono kariery i z powodu zbytniej nieśmiałości wyrzucono ją ze szkoły. Na Broadway trafiła dzięki George’owi Cukorowi, który powierzył jej mimo to maleńką rólkę w chórkach w przedstawieniu Broadway. Później pojawiała się jeszcze w teatrze m.in. w sztuce Dzika kaczka.
Jednak na swój wielki debiut na broadwayowskich deskach musiała czekać do 1929 roku, kiedy to została zaangażowana do przedstawienia teatralnego pt. Broken Dishes. Doceniono jej talent i zaczęto powierzać jej inne ciekawe role. Właśnie podczas jednego ze spektaklów wypatrzył ją łowca talentów i zaproponował jej udział w przesłuchaniu w wytwórni Universal Studios. Dwie pierwsze próby zdobycia jakiejkolwiek roli w filmie okazały się niepowiedzeniem. Za trzecim podejściem Davis dostała rolę w filmie Zła siostra (1931). Kreacja aktorska przeszła jednak bez echa, nie spotkała się z zachwytem ani ze strony krytyków, ani publiczności. Podobnie oceniono jej kilka kolejnych ról.
Przełomem okazał się dramat Człowiek, który grał Boga (1932). Bette spodobała się. Ponieważ z jej kontraktu ze studiem Universal nie wynikały dla niej żadne korzyści, przeszła do Warner Bros. Podpisała tam umowę na 7 lat. W 1934 roku zaczęła zbierać pochlebne recenzje za film W niewoli uczuć. Już rok później otrzymała swoją pierwszą nominację do Oscara w kategorii najlepsza aktorka pierwszoplanowa za film Kusicielka. W wyścigu po tą prestiżową nagrodę pokonała m.in. Katharine Hepburn i Claudette Colbert.
W drugiej połowie lat 30. dotąd świetnie rozwijająca się kariera aktorska (szczególnie po zdobyciu Oscara) zaczęła przygasać. Aktorka winiła za to wytwórnię, która proponowała jej role w kiepskich filmach. Zdecydowała się na drastyczny krok, który mógł nieść za sobą daleko idące konsekwencje. Mianowicie wystąpiła w dwóch brytyjskich produkcjach. W latach 30. nie do pomyślenia był fakt, iż aktor mógłby złamać umowę z wytwórnią, która w kontrakcie zastrzegała sobie prawa do aktora na wyłączność. Bette wiedziała, że występując w zagranicznych filmach łamie kontrakt. Aby nie dopuścić do rozprawy sądowej, w wyniku której prawdopodobnie musiała by wypłacić wytwórni Warner Bros. ogromne odszkodowanie, uciekła do Anglii. Mimo wszystko prawnikom studia udało się wytoczyć aktorce proces, który przegrała. Zrujnowana Davis wróciła do Hollywood. Ponieważ jej kontrakt z wytwórnią obowiązywał nadal, była zobowiązana grać odtąd we wszystkich filmach proponowanych przez studio. Jednak jej pierwsza rola po powrocie do Stanów w filmie Fortancerki z 1937 roku została bardzo pochlebnie oceniona. Znowu trafiła do ścisłej czołówki najpopularniejszych aktorek.
W 1938 roku całe Hollywood żyło realizacją wielkiego bestsellera Margaret Mitchell pt. Przeminęło z wiatrem. Książka opowiadała o losach młodej dziewczyny z Południa – Scarlett O’Hary w czasie wojny secesyjnej. W przeprowadzonym plebiscycie ludzie uznali, że to właśnie Bette powinna zagrać niepokorną Scarlett. Miała dużą konkurencję w postaci Katharine Hepburn, Joan Crawford, Jean Harlow, Carole Lombard (jej mąż Clark Gable miał grać męża Scarlett – Retta), Claudette Colbert. W filmie mieli występować poza tym m.in. amant filmowy Clark Gable i Olivia de Havilland. W dodatku na horyzoncie pojawiła się młoda, jeszcze wtedy nieznana w Ameryce, niezwykle uzdolniona angielska aktorka, Vivien Leigh, która w końcu otrzymała rolę. Film uczynił z niej gwiazdę pierwszej wielkości, otrzymała za niego Oscara. Mówiło się, że rola Scarlett, to jedyna jakiej nie udało się otrzymać Bette, choć bardzo tego chciała. Ona jednak do końca życia przekonywała, że tak nie było. Długo nie musiała rozpamiętywać porażki, gdyż otrzymała podobną rolę dziewczyny z Południa w melodramacie Jezebel (1938) i za tę rolę otrzymała drugiego w swojej karierze Oscara[1](po latach kupił go na aukcji za 578 tys. dolarów Steven Spielberg, a następnie oddał go w ręce Akademii).
Przełom lat 30. i 40. był bardzo owocny dla Davis. Za ważniejsze jej role z tamtego okresu uważa się tę w dramacie Stara panna (1939), melodramacie Juarez (1939) oraz filmie kostiumowym Prywatne życie Elżbiety i Essexa (1939). W tym ostatnim obrazie 31-letnia wówczas Bette wcieliła się w postać dwa razy od siebie starszej angielskiej królowej Elżbiety I. Na potrzeby filmu zgoliła nawet brwi i część włosów nad czołem. Film okazał się ogromnym sukcesem. Jej dawne nieporozumienia z Warner Bros. przeszły do historii, okrzyknięto ją największą gwiazdą tejże wytwórni, nazywano ją czwartym bratem Warner lub królową Warnera. Starannie wybierano jej role. W filmach często kręcono większość jej ujęć z bliska, aby ukazać jej słynne oczy (w latach 80. powstał nawet przebój Kim Carnes „Bette Davis Eyes”, który przez długi czas nie schodził z list przebojów). W 1940 roku zagrała w Guwernantce najbardziej dochodowym filmie w całej jej karierze, a dramat List z jej udziałem uznano za jedno z najlepszych dzieł roku. Przyniósł on jej kolejną nominację do Oscara. Rok później na planie jej nowego filmu doszło do spięć z ukochanym Williamem Wylerem. Różnili się co do tego jak powinna być zinterpretowana postać Bette. Aktorka postawiła jednak na swoim i za tę rolę otrzymała piątą w całym dotychczasowym dorobku, a czwartą z rzędu nominację do Oscara. W 1943 roku była po raz kolejny nominowana do Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej za melodramat Trzy kamelie. II wojna światowa wpłynęła na kino. Kręcono wtedy głównie filmy wojenne, rzadziej komedie i musicale, które miały podnieść na duchu zmęczonych wojną ludzi. Bette także grała na ogół w filmach o tematyce wojennej, m.in. Straż nad Renem. W sierpniu 1943 roku podczas pracy na planie melodramatu Pan Skeffington doszła do niej tragiczna wiadomość. Otóż jej drugi mąż Arthur Farnsworth, którego poślubiła w 1940 roku, zmarł. Chciała się wycofać z produkcji, jednak w końcu została. Tragiczne przeżycia pozytywnie wpłynęły na jej grę aktorską. Otrzymała kolejną nominację do Oscara, w sumie siódmą, ale rekordem był fakt, iż od 1939 roku włącznie do 1943 otrzymywała nominacje do nagrody co roku w kategorii najlepsza aktorka pierwszoplanowa. Po niej wyczyn ten udał się już tylko Greer Garson.
Druga połowa lat 40. nie okazała się już tak wspaniała dla Davis. Jej kariera zaczęła podupadać tak jak wtedy, gdy po zdobyciu Oscara zmuszona była do wyjazdu do Anglii. Filmy, w których wystąpiła zaczęły przynosić straty, a sama aktorka poświęciła się macierzyństwu (wychowywała córkę Barbarę z małżeństwa z Williamem Grantem Sherrym). Ponadto rozważała pożegnanie z aktorstwem. Wcześniej zrobiła tak Greta Garbo, gdy stwierdziła, że już nigdy nie dostanie roli, która byłaby na miarę jej możliwości. W 1949 roku Bette rozwiązała obowiązującą ją umowę. Jednak było to tylko chwilowe załamanie. W 1950 roku zaproponowano jej rolę w filmie Wszystko o Ewie. Miała tam grać rolę podstarzałej gwiazdy Broadwayu, która chce pomóc w rozpoczęciu kariery swojej młodej fance Ewie. Początkowo tę rolę proponowano Claudette Colbert i Marlene Dietrich, jednak obydwie odmówiły. Film okazał się ogromnym sukcesem. Zdobył rekordową liczbę nominacji do Oscara, bo aż czternaście. Później ten rekord wyrównali tylko Titanic (1997) i La La Land (2016). Ostatecznie przyznano mu sześć statuetek. Wielu krytyków uważa, że ta rola była najlepsza w całym jej aktorskim dorobku. Dostała za nią nominację do Oscara, Złotego Globu, otrzymała Złotą Palmę na festiwalu filmowym w Cannes, nagrodę krytyków amerykańskich NYFCC (New York Film Critics Circle) oraz Srebrną Taśmę (Silver Ribbon) jako najlepsza aktorka zagraniczna na Italian National Syndicate of Film Journalists. Ponadto jej rolę – Margo Channing, w tym filmie magazyn Premiere umieścił w 2006 roku na 5. pozycji w rankingu na 100 Najlepszych Filmowych Kreacji Wszech Czasów. Na planie tegoż filmu poznała swojego kolejnego męża. Związała się z odtwarzającym rolę jej kochanka Garym Merrillem. Dla niego rozwiodła się w lipcu 1950. W tym samym roku para adoptowała nowo narodzoną dziewczynkę Margot, a dwa lata później – chłopczyka Michaela. Niestety u Margot zdiagnozowano uszkodzenia mózgu i zrozpaczeni rodzice musieli oddać dziecko do specjalnego zakładu.
Na ekrany wróciła więc w wielkim stylu. Jednak najpierw odrzuciła rolę w Tramwaju zwanym pożądaniem. Z perspektywy czasu decyzja ta okazała się błędna, gdyż za proponowaną jej rolę Blanche, Vivien Leigh otrzymała kolejnego Oscara[2]. Potem rolę Loli Delaney w filmie Wróć, mała Shebo – w postać wcieliła się Shirley Booth. Stwierdziła później, że odrzucenie tej roli było jedną z większych pomyłek jakie popełniła na płaszczyźnie zawodowej. W 1952 roku ponownie otrzymała nominację do Oscara za rolę w dramacie Gwiazda, gdzie wcielała się w postać hollywoodzkiej diwy, będącej u schyłku kariery. W latach 50. była co prawda aktywna zawodowo, lecz jej kariera stanęła w martwym punkcie. Mimo tego, że nie lubiła występować na scenie i nie posiadała wymaganego tam doświadczenia teatralnego i musicalowego, to próbowała swoich sił na Broadwayu. Ponadto w 1950 roku cierpiała na poważne zapalenie kości szczękowej, w wyniku czego część kości szczęki została usunięta (aktorka przygotowywała się wówczas do roli w musicalu Two’s Company jednak z powodów zdrowotnych zrezygnowała z udziału w przedsięwzięciu tuż przed premierą), a jej małżeństwo zakończyło się rozwodem. W 1961 roku umieściła w zwykłej gazecie słynny anons, w którym napisała, iż potrzebuje pracy, który wywołał spore zamieszanie i krytykę pod jej adresem w środowisku aktorskim.
Do wielkiej aktorskiej formy sprzed lat powróciła w filmie Co się zdarzyło Baby Jane? (1962), w którym zagrała Jane – byłą aktorkę dziecięcą, której dni świetności dawno minęły, podczas gdy jej siostra Blanche zrobiła karierę w Hollywood. Blanche porusza się jednak na wózku inwalidzkim, a Jane musi się nią opiekować. W rolę Blanche wcieliła się jej największa, znienawidzona rywalka – Joan Crawford. Joan była podczas kręcenia filmu w podobnej sytuacji co Bette, tak jak ona miała nadzieję, że dzięki niemu powróci do pierwszej ligi Hollywood. Legendarna stała się nienawiść, którą żywiły do siebie obie aktorki. Wzajemna antypatia obu pań miała swój początek w 1931 roku. Wtedy to Bette odrzuciła rolę w filmie Obsesja, którą ostatecznie przyjęła Crawford. W 1945 roku Davis ubiegała się o tytułową rolę w filmie Mildred Pierce, która ostatecznie trafiła do Joan Crawford. Podczas zdjęć do Co się zdarzyło Baby Jane? aktorki wykorzystywały każdą okazję do tego, aby sobie tylko dokuczyć[3][4].
Jej role w filmach z lat 60. były dobrze oceniane. Filmy: Kto leży w moim grobie? (1964), Dokąd poszła miłość (1964), Niania (1965) cieszyły się zainteresowaniem widzów. Za najlepszą rolę z tamtego okresu uważa się thriller Nie płacz, Charlotto (1964). Rola trafiła do Bette po tym jak zrezygnowały z niej Katharine Hepburn i Vivien Leigh. W 1964 roku była brana pod uwagę do ról w filmach Grek Zorba i Mary Poppins. Jednak w końcu powierzono je innym aktorkom: tę w Greku Zorbie Lili Kedrovej, a w Mary Poppins Julie Andrews. Wielką pomyłką było odrzucenie przez nią w 1966 roku roli w filmie Kto się boi Virginii Woolf?, za którą Oscara otrzymała Elizabeth Taylor[2]. Lata 70. rozpoczęły się bardzo dobrze dla Bette. Wzięła udział w projekcie scenicznym Great Ladies of American Cinema (Wspaniałe damy amerykańskiego kina), w którym wielkie gwiazdy ekranu rozmawiały z normalnymi ludźmi o swojej pracy, karierze. Oprócz Davis wzięły w nim udział także cztery inne aktorki: Myrna Loy, Rosalind Russell, Lana Turner i Joan Crawford. Ponieważ jej występy cieszyły się największa popularnością, zaproponowano jej, aby zaprezentowała swoje show również w Wielkiej Brytanii. Filmy, w których wystąpiła w pierwszej połowie lat 70. przeszły bez większego echa. W 1977 roku otrzymała – jako pierwsza kobieta w historii – prestiżową statuetkę za całokształt osiągnięć aktorskich od Amerykańskiego Instytutu Filmowego[2]. Był to kolejny przełom w jej karierze. Znów mogła przebierać w rolach. Zgodziła się wówczas wystąpić w projekcie Śmierć na Nilu, kryminale powstałym na podstawie powieści Agathy Christie. Grała tam bogatą amerykankę Marie Van Schuyler. Obok niej w filmie wystąpiła m.in. Mia Farrow. Na planie doszło do kłótni między nią a Olivią Hussey i do końca zdjęć obie panie nie odzywały się do siebie. Ciekawostką jest, że z powodu warunków jakie panowały podczas kręcenia filmu (dzieło kręcono na pokładzie statku płynącego po Nilu), nikt nie mógł posiadać swojej własnej garderoby. Davis dzieliła swoją z aktorkami Angelą Lansbury oraz Maggie Smith. Film odniósł ogromny sukces.
Bette pod koniec lat 70. trafiła na mały ekran. Jej występy w filmach telewizyjnych były wysoko cenione przez krytykę. Za rolę w filmie Strangers: The Story of a Mother and Daughter (1979) otrzymała nagrodę Emmy. Kolejne nominacje przyszły po filmach Biała mama (1980) i Littre Gloria Happy At Last (1982). W 1983 roku na jej barki spadł ogromny problem. Podczas zdjęć do serialu Hotel (1983) u aktorki wykryto raka piersi. Davis poddała się mastektomii. W ciągu dwóch tygodni po operacji przeszła cztery zawały, w wyniku których doszło do paraliżu lewej ręki i prawej strony twarzy. Zaczęła bardzo niewyraźnie mówić, ale dzięki fizykoterapii i pomocy asystentki Kataryn Sermak paraliż częściowo ustąpił. Usunięto jej także pierś. Mimo choroby zdecydowała się wyjechać do Anglii, gdzie miała grać w kolejnym filmie opartym na podstawie powieści Agathy Christie, tj. Murder with Mirrors (1985). Jej ostatnią wielką rolą w dawnym stylu, która przypominała te z największego okresu jej świetności była ta w dramacie Sierpniowe wieloryby (1987). Aktorka pracowała również nad filmem Wicked Stepmother (1989), jednak jej zły stan zdrowia i nieporozumienia z reżyserem spowodowały, że zrezygnowała z roli. Pojechała wówczas na festiwal do hiszpańskiego San Sebastián, gdzie jej stan zdrowia uległ gwałtownemu pogorszeniu. Znów wykryto u niej raka z przerzutami. Davis była zbyt słaba, by wrócić do Ameryki. Przewieziono ją więc do Francji, gdzie 6 października 1989 roku zmarła w szpitalu w Neuilly-sur-Seine. Na jej nagrobku umieszczono epitafium: She did it the hard way (Wybrała trudniejszą drogę)[2]. W 1997 roku jej spadkobiercy utworzyli fundację jej imienia, która przyznaje stypendia młodym i utalentowanym aktorom i aktorkom.
1992 video gameTom and Jerry: The MovieMaster system cover artDeveloper(s)SIMS (GG)Sanritsu Denki (MS)Publisher(s)SegaPlatform(s)Master System, Game GearReleaseMaster SystemEU: October 1, 1992Game GearNA: July 14, 1993[1][2]EU: 1993JP: June 25, 1993Genre(s)PlatformMode(s)Single-player Tom and Jerry: The Movie (トム&ジェリー ザ ムービー), also known as Tom and Jerry, is a platform game developed and published by Sega in 1992 for the Master System. In 1993, the game wa…
Суцільно-поворотне ГО МіГ-21. Т-подібне хвостове оперення Ту-154. ГО на кінці кіля. Горизонтальне оперення — аеродинамічний профіль, розташований в горизонтальній площині літака. Забезпечує поздовжню стійкість, керованість і балансування літального апарата на всіх режим…
Den här artikeln har skapats av Lsjbot, ett program (en robot) för automatisk redigering. (2014-07)Artikeln kan innehålla fakta- eller språkfel, eller ett märkligt urval av fakta, källor eller bilder. Mallen kan avlägsnas efter en kontroll av innehållet (vidare information) Cynorkis cylindrostachysSystematikDomänEukaryoterEukaryotaRikeVäxterPlantaeDivisionKärlväxterTracheophytaKlassEnhjärtbladiga blomväxterLiliopsidaOrdningSparrisordningenAsparagalesFamiljOrkidéerOrchidaceaeSläkt…
Alfabet Turki UtsmaniJenis aksara Abjad BahasaTurki UtsmaniPeriode1500–1928Arah penulisanKanan ke kiriAksara terkaitSilsilahMesirProto-SinaiFenisiaAramSuryaniNabathArabPersia-ArabAlfabet Turki UtsmaniISO 15924ISO 15924Arab, , ArabikPengkodean UnicodeNama UnicodeArabicRentang Unicode U+0600 .. U+06FF U+FB50 .. U+FDFF U+FE70 .. U+FEFF Artikel ini mengandung transkripsi fonetik dalam Alfabet Fonetik Internasional (IPA). Untuk bantuan dalam membaca simbol IPA, lihat Bantuan:IPA.…
Den här artikeln behöver källhänvisningar för att kunna verifieras. (2021-04) Åtgärda genom att lägga till pålitliga källor (gärna som fotnoter). Uppgifter utan källhänvisning kan ifrågasättas och tas bort utan att det behöver diskuteras på diskussionssidan. Kejsare Haile Selassie i Jerusalem, på väg mot exil i England efter att ha drivits ut ur Abessinien. Abessinienkrisen var en diplomatisk kris under mellankrigstiden som slutade med att Mussolinis Italien invaderade Abessin…
Kể từ khi tuyên bố độc lập khỏi Serbia (ban hành ngày 17 tháng 2 năm 2008)[1][2], sự thừa nhận quốc tế về Kosovo khác nhau và cộng đồng quốc tế tiếp tục bị chia rẽ về vấn đề này. Từ ngày 2 tháng 3 năm 2020, Cộng hòa Kosovo được công nhận bởi 97 trong số 193 (50%) quốc gia thành viên Liên Hợp Quốc (UN) vì số lượng các quốc gia công nhận nó đã giảm. 15 quốc gia đã rút hoặc
Slovak actress This article may have been created or edited in return for undisclosed payments, a violation of Wikipedia's terms of use. It may require cleanup to comply with Wikipedia's content policies, particularly neutral point of view. (May 2020) Katrina GreyBornKatarina Greguskova (1991-01-11) January 11, 1991 (age 32)Ilava, CzechoslovakiaNationalitySlovakOccupation(s)ActressScreenwriterDirectorYears active2013–presentKnown forHard Target 2Ghost HouseBrice 3Websitegreyfilm…
Islam menurut negara Afrika Aljazair Angola Benin Botswana Burkina Faso Burundi Kamerun Tanjung Verde Republik Afrika Tengah Chad Komoro Republik Demokratik Kongo Republik Kongo Djibouti Mesir Guinea Khatulistiwa Eritrea Eswatini Etiopia Gabon Gambia Ghana Guinea Guinea-Bissau Pantai Gading Kenya Lesotho Liberia Libya Madagaskar Malawi Mali Mauritania Mauritius Maroko Mozambik Namibia Niger Nigeria Rwanda Sao Tome dan Principe Senegal Seychelles Sierra Leone Somalia Somaliland Afrika Selatan Sud…
French painter (1803–1860) Alexandre-Gabriel DecampsBornMarch 3, 1803Paris, FranceDiedAugust 22, 1860Fontainebleau, FranceNationalityFrenchKnown forPainting, drawingMovementOrientalist Alexandre-Gabriel Decamps (March 3, 1803 – August 22, 1860) was a French painter noted for his Orientalist works. Life Decamps was born in Paris. In his youth he travelled in the East, and reproduced Oriental life and scenery with a bold fidelity to nature that puzzled conventional critics. H…
الجزيرة بلس شعار الجزيرة بلس معلومات عامة المالك شبكة الجزيرة الإعلامية البلد قطر الموقع الرسمي الموقع الرسمي (الإنجليزية) صفحة فيسبوك ajplusenglish صفحة تويتر ajplus تعديل مصدري - تعديل الجزيرة بلس (بالإنجليزية: Al Jazeera plus) واختصارا (+AJ) خدمة رقمية ت
تركيبة أزرق بروسيا أزرق بروسيا أزرق بروسيا الاسم النظامي (IUPAC) Iron(II,III) hexacyanoferrate(II,III) أسماء أخرى Berlin blue Ferric ferrocyanide Ferric hexacyanoferrate Iron(III) ferrocyanide Iron(III) hexacyanoferrate(II) Parisian blue المعرفات رقم CAS 14038-43-8 Y بوب كيم (PubChem) 2724251 Y[PubChem] مواصفات الإدخال النصي المبسط للجزيئات [Fe+3].[Fe+3].[Fe+3].[Fe+3].N#C[Fe-4](C…
Untuk negara bagian di Amerika Serikat, lihat Washington. Washington, D.C.Distrik federalDistrik ColumbiaSearah jarum jam dari kanan atas: Gedung Capitol, Monumen Washington, Gedung Putih, Gedung Institusi Smithsonian, Memorial Lincoln, dan Katedral Nasional Washington BenderaLambangMotto: Justitia Omnibus (Keadilan untuk Semua)Letak Washington, D.C. di Amerika Serikat di antara negara bagian Maryland dan Virginia.Washington, D.C.Lokasi di Amerika SerikatTampilkan peta Amerika Se…
В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Назарбаева. Дарига Нурсултановна Назарбаеваказ. Дариға Нұрсұлтанқызы Назарбаева Назарбаева 17 октября 2019 года Депутат Мажилиса парламента Республики Казахстан III, V и VII созывов 15 января 2021 — 25 февраля 202215 января 20…
1941 film The Devil Pays OffFilm posterDirected byJohn H. AuerWritten byLawrence KimbleMalcolm Stuart BoylanProduced byAlbert J. CohenStarringJ. Edward BrombergCinematographyJohn AltonEdited byHoward O'NeillDistributed byRepublic PicturesRelease date November 10, 1941 (1941-11-10) Running time70 minutesCountryUnited StatesLanguageEnglish The Devil Pays Off is a 1941 American spy film directed by John H. Auer.[1] The film was nominated for an Academy Award for Best Sound Re…
American documentary television series Country MusicGenreDocumentaryCreated byKen BurnsWritten byDayton Duncan[1]Directed byKen BurnsNarrated byPeter Coyote[2]Country of originUnited StatesNo. of episodes8[3]ProductionProducerJulie DunfeyRunning time120 minutes (Episodes 1-6 and 8), 150 minutes (Episode 7) [4]Production companiesFlorentine FilmsWETA-TVOriginal releaseNetworkPBSReleaseSeptember 15 (2019-09-15) –September 25, 2019 (2019-09-25) Count…
2019 South Korean television series WatcherPromotional posterHangul왓쳐Revised RomanizationWatcheo GenreCrimeThrillerCreated byStudio DragonWritten byHan Sang-woonDirected byAhn Gil-hoStarringHan Suk-kyuSeo Kang-joonKim Hyun-jooCountry of originSouth KoreaOriginal languageKoreanNo. of episodes16ProductionExecutive producersJinnie ChoiKim Young-kyuCamera setupSingle-cameraProduction companyStudio DragonOriginal releaseNetworkOCNReleaseJuly 6 (2019-07-06) –August 25, 2019 (2019-…
Divisi Rajshahi yang berada di Banglades Divisi Rajshahi merupakan satu dari enam divisi di Banglades. Jumlah penduduknya ialah 18,3 juta jiwa (2011)[1] dengan memiliki luas wilayah 18.174.4 km². Divisi ini terbagi menjadi 8 distrik, 70 upazila, dan 1092 uni. Kota utama di divisi ini ialah Rajshahi, Sirajgonj, Bogra, dan Pabna. Tempat terkenal ialah Varendra Research Museum, dan Kantajir Mondir. Referensi ^ Population Census 2011: National Volume-1: Analytical Report (PDF). Banglad…
Protein-coding gene in the species Homo sapiens AP3M1IdentifiersAliasesAP3M1, adaptor related protein complex 3 mu 1 subunit, adaptor related protein complex 3 subunit mu 1External IDsOMIM: 610366 MGI: 1929212 HomoloGene: 22693 GeneCards: AP3M1 Gene location (Human)Chr.Chromosome 10 (human)[1]Band10q22.2Start74,120,255 bp[1]End74,150,842 bp[1]Gene location (Mouse)Chr.Chromosome 14 (mouse)[2]Band14 A3|14 11.58 cMStart21,081,510 bp[2]End21,102,576 bp …
Association football league Football league1. DivisionFounded1945CountryDenmarkConfederationUEFANumber of teams12 (since 2012–13)Level on pyramid2Promotion toSuperligaRelegation to2nd DivisionDomestic cup(s)Danish CupInternational cup(s)Europa Conference League (via domestic cup)Current championsVejle Boldklub (2022–23)TV partnersViaplayWebsite1-division.dkCurrent: 2023–24 Danish 1st Division Danish football league structure Superliga (Tier 1) 1st Division (Tier 2) 2nd Division (Tier 3) 3r…
Library system of Cornell University HEARTH redirects here. For the United States Act of 2009, see Homeless Emergency Assistance and Rapid Transition to Housing. Cornell University LibraryUris Library and McGraw Tower42°26′49″N 76°29′05″W / 42.44703°N 76.48480°W / 42.44703; -76.48480LocationIthaca, New York, U.S.TypeAcademic library system of Cornell UniversityEstablished1866[1]Branches16CollectionItems collectedmore than 8 million printed volumes and …
Lokasi Pengunjung: 3.149.26.40