Bałtyckie festiwale pieśni

XXV Festiwal Pieśni w Estonii, Tallinn, 2009
XXIV Festiwal Pieśni na Łotwie, Ryga, 2008
XVI Festiwal Pieśni na Litwie, Wilno, 2009

Festiwal Pieśni i Tańca Bałtyku[1] (est. laulupidu, łot. Dziesmu svētki, lit. Dainų šventė) – tradycyjne festiwale pieśni i tańca w krajach bałtyckich o charakterze masowym, organizowane co pięć lat na Łotwie i w Estonii i co cztery na Litwie.

W 2003 bałtyckie festiwale pieśni zostały proklamowane arcydziełem ustnego i niematerialnego dziedzictwa ludzkości, a w 2008 wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO[2].

Opis

Festiwale pieśni i tańca organizowane są co pięć lat w Estonii i na Łotwie, a co cztery lata na Litwie[2]. Biorą w nich udział amatorskie zespoły, chóry i grupy taneczne wykonujące repertuar od tradycyjnych pieśni ludowych do utworów współczesnych[2]. Festiwale trwają kilka dni i występuje na nich 30–40 tys. artystów[3][2].

Pierwszy Estoński Festiwal Pieśni i Tańca został zorganizowany w Dorpacie w 1869, a na Łotwie w 1873 w Rydze[2][4]. Festiwale te były zainspirowane działalnością niemieckich stowarzyszeń chóralnych w latach 30. i 40. XIX wieku[4]. Pierwszy festiwal na Litwie odbył się w 1924 w Kownie[2].

Święta pieśni odegrały istotną rolę w odrodzeniu narodowym w krajach bałtyckich. Po uzyskaniu niepodległości od Rosji (Łotwa i Litwa w 1918, a Estonia w 1920) podczas festiwali chętnie manifestowano bałtycką odrębność kulturową[2]. Po aneksji przez ZSRR w 1945 festiwale zostały podporządkowane obowiązującej linii komunistycznej[2]. W latach 80. XX wieku stały się one ważnym elementem dla ruchu niepodległościowego i śpiewającej rewolucji[5].

Przypisy

  1. ↑ Polski Komitet ds Unesco: Estonia [online], www.unesco.pl [dostęp 2020-06-09] (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h UNESCO ICH: Baltic song and dance celebrations. [dostęp 2016-05-29]. (ang.).
  3. ↑ Carolyn Bain: Estonia, Latvia and Lithuania. Lonely Planet, 2009. ISBN 978-1-74104-770-7. [dostęp 2016-05-29]. (ang.).
  4. ↑ a b Andres Kasekamp: A History of the Baltic States. Palgrave Macmillan, 2010, s. 95. ISBN 978-0-230-36451-6. [dostęp 2016-05-29]. (ang.).
  5. ↑ Guntis Smidchens: The Power of Song: Nonviolent National Culture in the Baltic Singing Revolution. University of Washington Press, 2014. ISBN 978-0-295-80489-7. [dostęp 2016-05-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne