Pestock uczęszczał do Northwest Missouri State University, należącego do II dywizji NCAA. W latach 2005–2008 grał na pozycji lewego guarda w linii ataku uniwersyteckiej drużyny futbolu amerykańskiego – Bearcats[4][5][6][7]. W 2007 Pestock otrzymał wyróżnienie Mid-America Intercollegiate Athletics Association, a w 2008 dostał się do pierwszego składu drużyny reprezentującej tę konferencję[8].
Indianapolis Colts
Pestock nie został wybrany przez żadną drużynę podczas draftu NFL w 2009, lecz już 27 kwietnia podpisał kontrakt z drużyną Indianapolis Colts[9]. 13 sierpnia został zwolniony, lecz sześć dni później ponownie dołączył do składu drużyny. 5 września zakończył współpracę z Colts[10][11].
Arizona Cardinals
Pestock podpisał kontrakt przyszłościowy z Arizona Cardinals 18 stycznia 2010. Podczas treningów brał udział w licznych bójkach[12][13]. 3 września został zwolniony[14], lecz trzy dni później dołączył do składu rozwojowego drużyny. 2 września 2011 został ponownie zwolniony[11].
Kariera bokserska
W 2007 Pestock stał się dwukrotnym regionalnym mistrzem Kansas-Missouri Golden Gloves[15]. Pestock wziął udział w krajowym turnieju 2008 Golden Gloves Tournament of Champions; pokonał Chaena Chessa, lecz przegrał walkę z Andrae Cathronem[16].
Kariera wrestlera
WWE
NXT (2012–2016)
W sierpniu 2012 Pestock podpisał kontrakt z federacją wrestlingu WWE. Został przypisany do rozwojowegobranduNXT[17] i przyjął pseudonim ringowyBaron Corbin. W ringu zadebiutował 18 października 2012, przegrywając walkę z Dantem Dashem podczas house showu NXT[18]. W programie telewizyjnym NXT po raz pierwszy pojawił się 8 maja 2013, przegrał wówczas walkę z Damienem Sandowem[19]. 29 maja Corbin wziął udział Battle Royalu wyłaniającym pretendenta do NXT Championship; został wyeliminowany przez Masona Ryana[20]. Przez następny rok występował jako jobber; jego ostatnią walką przed re-debiutem był przegrany Battle Royal podczas NXT z 8 maja 2014[21].
6 maja Rhyno wyzwał Corbina do walki na gali NXT TakeOver: Unstoppable[31]. W następnym tygodniu Corbin pokonał Solomona Crowe’a i wedle scenariusza zaczął powoli przechodzić heel turn, zmieniając wizerunek na zarozumiałego i samolubnego wrestlera. Po walce doszło do konfrontacji i bójki między Corbinem a Rhyno[32]. Na TakeOver: Unstoppable Corbin pokonał Rhyno[33], po czym rozpoczął rywalizację z Samoa Joem. 12 sierpnia na NXT Joe wyzwał Corbina do walki, co doprowadziło do krótkiej bójki między wrestlerami[34]. Następnego tygodnia Corbin zaatakował Joego po jego walce, czego skutkiem było ogłoszenie walki między rywalami na NXT TakeOver: Brooklyn[35]. Pojedynek na gali wygrał Joe – Corbin stracił przytomność po tym, jak przeciwnik założył na nim dźwignię Coquina Clutch[36].
Wkrótce Corbin połączył siły z byłym rywalem Rhino i wraz z nim wziął udział w drużynowym turnieju Dusty Rhodes Tag Team Classic. 2 września, na odcinku NXT, duo pokonało The Ascension[37], awansując do drugiej rundy turnieju, w której pokonali Johnny'ego Gargano i Tommaso Ciampę[38]. Na gali NXT TakeOverː Respect Corbin i Rhyno pokonali Chada Gable i Jasona Jordana dostając się do walki finałowej turnieju, w której ostatecznie polegli Finnowi Bálorowi i Samoa Joemu[39]. Po gali odbył się Battle Royal o miano pretendenta do NXT Championship; Apollo Crews wygrał walkę, eliminując Corbina jako ostatniego[40]. Corbin zaatakował Crewsa podczas jego walki o tytuł, pozbywając go szansy na zdobycie NXT Championship[41]. Doprowadziło to do walki między rywalami na gali NXT TakeOver: London, z której zwycięsko wyszedł Corbin[42].
27 stycznia 2016 Corbin wziął udział w Triple Threat matchu przeciwko Samiemu Zaynowi i Samoa Joemu o prawo do walki o NXT Championship; walka zakończyła się bez rezultatu, gdy Corbin poddał się po założeniu na nim dźwigni przez obydwu Zayna i Joego[43]. Generalny Menedżer NXT William Regal pozbawił Corbina kolejnej szansy zdobycia miana pretendenckiego. W ramach zemsty Corbin zaatakował debiutującego Austina Ariesa[44]. Na gali NXT TakeOverː Dallas przegrał pojedynek z Ariesem[45]. 13 kwietnia Corbin pokonał Tuckera Knighta[46]; była to jego ostatnia walka dla NXT.
3 kwietnia 2016, podczas WrestleManii 32, Corbin zadebiutował w głównym rosterze WWE jako niezapowiedziany wcześniej uczestnik André the Giant Memorial Battle Royalu; wygrał starcie eliminując Kane’a jako ostatniego i zdobył trofeum „André the Giant Memorial Trophy”[47]. Następnej nocy na Raw zawalczył z Dolphem Zigglerem. Ich walka zakończyła się podwójnym wyliczeniem pozaringowym[48]. Rywale zmierzyli się po raz kolejny, podczas pre-showu gali Payback, skąd zwycięsko wyszedł Ziggler[49]. Podczas kolejnego Raw Ziggler wyeliminował Corbina z Battle Royalu o miano pretendenckie do United States Championship, lecz chwilę później stał się ofiarą ataku ze strony wroga[50]. 9 maja Corbin pokonał Zigglera w starciu singlowym[51], a na gali Extreme Rules zwyciężył w No Disqualification matchu przeciwko rywalowi[52]. 30 maja spotkali się w ringu po raz kolejny; Corbin wygrał pojedynek poprzez dyskwalifikację, kiedy Ziggler dopuścił się ciosu poniżej pasa. Ich ostateczne[53], kończące rywalizację starcie odbyło się podczas gali Money in the Bank; z pojedynku zwycięsko wyszedł Corbin[54].
19 lipca 2016, w wyniku WWE Draftu, Corbin został przeniesiony do branduSmackDown[55]. 2 sierpnia, podczas odcinka tygodniówkiSmackDown, Corbin wziął udział w trzyosobowej walce z Apollem Crewsem i Kalisto o miano pretendenta do WWE Intercontinental Championship; Crews wygrał starcie dokonując przypięcia na Corbinie[56]. Wściekły Corbin obwinił Kalisto o swoją przegraną i kilkukrotnie dopuścił się ataku na nim, ostatecznie kontuzjując go[57]. Na gali Backlash pokonał Crewsa w walce singlowej[58]. We wrześniu Corbin rozpoczął krótką rywalizację z Jackiem Swaggerem. Swagger pokonał Corbina, gdy ten próbował wydostać się z dźwigni, a sędzia omylnie uznał to za poddanie się[59]. Corbin i Swagger zmierzyli się jeszcze raz, na gali No Mercy, skąd zwycięsko wyszedł Corbin[60]. 1 listopada Corbin został wybrany na jednego z członków drużyny reprezentującej SmackDown w starciu międzybrandowym na gali Survivor Series, lecz tydzień później doznał kontuzji w wyniku ataku ze strony powracającego Kalisto[61]. Corbin nie pozostał dłużny rywalowi i zaatakował Kalisto w trakcie jego walki o WWE Cruiserweight Championship, tym samym pozbawiając go szansy na zdobycie mistrzostwa[62]. Na grudniowej gali TLC Corbin pokonał Kalisto, kończąc rywalizację[63].
20 grudnia 2016 skonfrontował się z nowym pretendentem do WWE ChampionshipAJ Stylesa – Dolphem Zigglerem. Zawalczyli ze sobą w pojedynku, którego stawką było miano pretendenckie Zigglera; walka zakończyła się podwójnym wyliczeniem pozaringowym, wskutek czego Komisarz SmackDown Daniel Bryan ogłosił starcie między Zigglerem, Corbinem i Stylesem o tytuł[64]. Te odbyło się tydzień później, a zwycięsko wyszedł z niego posiadacz mistrzostwa[65].
10 stycznia 2017 Corbin przegrał pojedynek z Johnem Ceną[66]; była to jego pierwsza przegrana od maja 2016. Podczas gali Royal Rumble wziął udział w Royal Rumble matchu, dołączył do walki z numerem 13. i wyeliminował Brauna Strowmana, lecz po 32 minutach spędzonych w ringu sam został wyeliminowany przez The Undertakera[67]. Na gali Elimination Chamber był jednym z uczestników Elimination Chamber matchu i odpadł z walki jako pierwszy. Tuż po tym zaatakował Intercontinental ChampionaDeana Ambrose’a, doprowadzając do jego eliminacji[68]. Rozpoczęło to rywalizację między zawodnikami, której punktem kulminacyjnym było ich starcie podczas pre-showu WrestleManii 33; z walki zwycięsko wyszedł Ambrose[69], lecz Corbin pokonał go w rewanżowym Street Fightcie podczas następnego odcinka SmackDown[70]. Rywalizacja zakończyła się, gdy Ambrose został przeniesiony do brandu Raw[71]. 11 kwietnia Corbin zawalczył z Samim Zaynem i AJ Stylesem o miano pretendenta WWE United States Championship; z walki zwycięsko wyszedł Styles[72]. 26 kwietnia Corbin został zawieszony za atak na sędziego i Samiego Zayna[73]. Na gali Backlash został pokonany przez Zayna[74].
27 czerwca 2017 Corbin pokonał Zayna w pojedynku kończącym ich feud[77]. Wkrótce rozpoczął rywalizację z Shinsuke Nakamurą, którego zaatakował tuż przed Money in the Bank Ladder matchem. Zmierzyli się na gali Battleground; Corbin został zdyskwalifikowany za atak poniżej pasa[78]. Podczas kolejnego odcinka SmackDown Nakamura pokonał Corbina w walce rewanżowej[79], lecz tydzień później stał się ofiarą ataku ze strony rywala[80]. Wkrótce ogłoszono, że na SummerSlam Corbin zmierzy się z Johnem Ceną. 15 sierpnia Corbin wykorzystał kontrakt Money in the Bank, lecz przez przegrał walkę o mistrzostwo przez interwencję Ceny[81]. Na SummerSlam został pokonany przez rywala[82].
Życie prywatne
Pestock jest w związku z Rochelle Roman, para wzięła ślub w 2017 roku[83][84]. Wcześniej spotykał się z wokalistką zespołu In This Moment – Marią Brink.
Ojciec Pestocka zmarł w 2008 przez komplikacje związane z chorobą Creutzfeldta-Jakoba[85]. Pestock nosi jego obrączkę na łańcuchu jako oddanie hołdu ojcu. Ma tatuaże upamiętniające jego ojca i dziadka, a także zmarłych w wypadku samochodowym przyjaciół – gwiazdę programu JackassRyana Dunna i producenta Zachary'ego Hartwella[86].
.jpg)
