Badr Szakir as-Sajjab (ur. 1926, zm. 1964) – poeta iracki, uważany za jednego z największych nowatorów w dwudziestowiecznej poezji arabskiej. Był synem pasterza i sadownika[1]. Wychowywali go dziadkowie[1]. W 1938 poszedł do szkoły średniej[1]. Miał lewicowe poglądy polityczne[1]. W 1940 zapoczątkował Arabski Ruch Wolnego Wiersza, który przybliżył poezję w języku arabskim do twórczości zachodnioeuropejskiej[1]. Pozostawał pod wpływem romantyków angielskich, George’a Gordona Byrona, Percy’ego Bysshe Shelleya i Johna Keatsa, jak też poetów współczesnych Edith Sitwell i T.S. Eliota[2]. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych opublikował siedem tomów wierszy[2]. Zmarł w Kuwejcie w wieku 38 lat[1]. Jego pogrzeb przeszedł bez echa[1]. W 1971 w Basrze postawiono mu pomnik[1].
