BICz-11

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Konstruktor	Borys Iwanowicz Czeranowski
Konstrukcja	drewniana
Załoga	1
Dane techniczne
Napęd	1 x silnik tłokowy ABC Scorpion
Moc	27 KM
Wymiary
Rozpiętość	12,1 m
Długość	3,09 m
Powierzchnia nośna	20 m²
Masa
Własna	200 kg
Dane operacyjne
Multimedia w Wikimedia Commons

BICz-11 (ros. БИЧ-11) – radziecki samolot eksperymentalny. Konstrukcja miała być pierwszym zbudowanym w Związku Radzieckim rakietoplanem, samolotem napędzanym silnikiem rakietowym.

Konstruktorem maszyny był Borys Iwanowicz Czeranowski, prekursor budowy samolotów i szybowców w układzie bezogonowym z lat 20. XX wieku. Jedną z nich był samolot BICz-7, który okazał się być jednak maszyną nieudaną. W celu wyjaśnienia przyczyn porażki, zbudowano szybowiec oznaczony jako BICz-8. Była to konstrukcja wyposażona w trapezowe skrzydła, która okazała się być w pełni sprawnym szybowcem. Jej powiększoną wersją była maszyna oznaczona jako BICz-11. W 1933 roku podjęto próbę budowy na bazie BICz-11 rakietoplanu, poprzez instalację silnika rakietowego Cander OR-2. Silnik na ciekły materiał pędny, wykorzystujący benzynę i ciekły tlen, był w stanie generować ciąg rzędu 50 kG. Propagatorem i entuzjastą takiego rozwiązania był Siergiej Korolow, późniejszy pionier radzieckiego programu kosmicznego, będący w owym czasie członkiem nieformalnej Grupy Badania Ruchu Odrzutowego (GIRD). W celu instalacji silnika zmodyfikowano konstrukcję płatowca. Zainstalowano klasyczne kołowe podwozie główne oraz tylną płozę. Dodano nowe konsole skrzydeł o większym wydłużeniu. Tak zmodyfikowana konstrukcja otrzymała oznaczenie RP-1 (ros. Ракетный Планёр - Rakietnyj Planier - szybowiec rakietowy). RP-1 miał być zdolny do osiągnięcia prędkości 140 km/h, pułapu rzędu 1500 metrów i przebywania w powietrzu przez okres około 7 minut. Jeszcze przed instalacją silnika OR-2, Korolow sam wykonał kilka lotów szybowcowych na BICz-11 w celu poznania jego charakterystyk lotnych. Ostatecznie silnik OR-2 nie został zainstalowany na BICz-11. Konstrukcja silnika była ciągle niedopracowana a w 1933 zmarł jego konstruktor Fridrich Cander. Dokonano kolejnej modyfikacji płatowca, na rzecz klasycznego silnika tłokowego ABC Scorpion. Tak wyposażony BICz-11 wykonał według niepotwierdzonych informacji kilka udanych lotów. Na bazie doświadczeń z RP-1, w GIRD planowano budowę maszyny oznaczonej jako RP-2, zdolnej do lotu na wysokość rzędu 10-12 km, z dwuosobową załogą.

• Dariusz Paduch: Samoloty bezogonowe w ZSRR do 1945 r., „Lotnictwo”, nr 4 (2013), s. 86−93, ISSN 1732-5323.
• Bert Vis, Bart Hendrickx: Energiya-Buran: The Soviet Space Shuttle. New York: Springe-Praxis and Springer Science+Business Media, 2007, s. 3. ISBN 978-0-387-69848-9.