Australijska Formuła 2 – seria wyścigowa, organizowana od 1964 roku w Australii.

W 1964 roku doszło do istotnych zmian w sportach motorowych w Australii. Formułę Libre zastąpiła Formuła Tasman (później Australijska Formuła 1), utworzono ponadto Formułę 1,5 (z silnikami o pojemności 1,5 litra) oraz Formułę 2 (Australian National Formula 2). Samochody w Formule 2 mogły stosować silniki o pojemności do 1,1 litra. W tej formie w Formule 2 najpopularniejsze były samochody Formuły Junior^[1].

W 1968 roku Australijska Formuła 1,5 zmieniła nazwę na Formuła 2 („stara” Formuła 2 została przemianowana na Formułę 3), zaś pojemność silników została zwiększona do 1,6 litra. W związku z tym stosowane były jednostki Cosworth FVA bądź Waggott TC4V, a niemożność rywalizacji bez jednej z tych jednostek powodowała ograniczone zainteresowanie serią. W 1971 roku CAMS ograniczył do dwóch liczbę zaworów na cylinder, co spowodowało dominację silników Forda. Zmiana przepisów w Australijskiej Formule 1 spowodowała uniezależnienie Formuły 2 i wzrost popularności serii w połowie lat 70. Sponsorem serii został wówczas Van Heusen. W 1978 roku zmieniono regulamin, zastępując silniki DOHC jednostkami SOHC^[1].

W latach 1987–1988 wskutek rozwiązania Australijskiej Formuły Mondial Formuła 2 była najwyższą serią wyścigową, rozgrywaną w ramach Australian Drivers' Championship^[2]. Ponadto przy okazji Grand Prix Australii 1987 Formuły 1 rozegrano wyścig towarzyszący kierowców Australijskiej Formuły 2, który wygrał David Brabham^[3]. W 1989 roku organizację mistrzostw Australii od Formuły 2 przejęła Formuła Holden^[2].

W następstwie tych zmian CAMS zaprzestała organizacji serii. Nowym organizatorem został Formula 2 Association, a seria została przemianowana na Australian Formula 2 National Series. W 1999 roku dopuszczono stosowanie w serii silników Formuły 3^[4].

Sezon	Kierowca	Zespół	Samochód	Źródło
1964	Greg Cusack		Elfin Catalina-Ford	[5]
1965	Greg Cusack		Brabham BT10-Ford	[6]
1966 – 1968	nie rozgrywano
1969	Max Stewart	Alec Mildren Racing	Mildren Rennmax-Waggott	[7]
1970	Max Stewart	Alec Mildren Racing	Mildren Rennmax-Waggott	[8]
1971	Henk Woelders	Bill Patterson Racing	Elfin 600C-Waggott	[9]
1972	Larry Perkins		Elfin 600B-Ford	[10]
1973	Leo Geoghegan		Birrana 273-Ford	[11]
1974	Leo Geoghegan		Birrana 274-Ford	[12]
1975	Geoff Brabham		Birrana 274-Ford	[13]
1976	Graeme Crawford		Birrana 273-Ford	[14]
1977	Peter Larner	Peter Larner	Elfin 700-Ford	[15]
1978	nie rozgrywano
1979	Brian Shead		Cheetah Mk6-Toyota	[16]
1980	Richard Davison		Hardman JH1-Ford	[17]
1981	John Smith		Ralt RT1-Ford	[18]
1982	Lucio Cesario		Ralt RT3-Volkswagen	[19]
1983	Ian Smith		Richards 201-Volkswagen	[20]
1984	Peter Glover	Peter Glover	Cheetah Mk7-Volkswagen	[21]
1985	Peter Glover		Cheetah Mk8-Volkswagen	[22]
1986	Jonathan Crooke		Cheetah Mk8-Volkswagen	[23]
1987	Arthur Abrahams	Arthur Abrahams	Cheetah Mk8-Volkswagen	[24]
1988	Rohan Onslow		Cheetah Mk8-Volkswagen	[25]
1989	?	?	?
1990	?	?	?
1991	?	?	?
1992	Kevin Weeks			[26]
1993	?	?	?
1994	?	?	?
1995	?	?	?
1996	Bronte Rundle		Reynard 913-Volkswagen	[27]
1997	Wayne Ford		Ralt RT34-Volkswagen	[27]
1998	David Bruce		Reynard 893-Volkswagen	[27]
1999	Rod Anderson		Reynard 893-Volkswagen	[27]
2000	Craig Murphy		Reynard RF90-Ford	[27]
2001	Ian Black		Reynard 913-Volkswagen	[27]
2002	Craig Dawson		Reynard RF90-Ford	[27]
2003	Ted Dunford		Reynard 903-Volkswagen	[27]
2004	Ted Dunford		Ransberg Cheetah-Volkswagen	[27]
2005	Greg Hunter		Reynard 913-Volkswagen	[27]
2006	Kevin Lewis		CRD 852-Ford	[27]
2007	Edward Gavin		Cheetah Mk8-Volkswagen	[27]
2008	Greg Muddle		Ralt RT30-Volkswagen	[27]