August Adolf Okołowicz (ur. 17 lipca 1838 w Vierzon, zm. 5 września 1891 w Couilly-Pont-aux-Dames[1][2]) – generał Komuny Paryskiej, oficer wojny francusko-pruskiej[3].
Życiorys
Nauki pobierał we Francji w szkole batiniolskiej, skąd prawdopodobnie został usunięty. Od 1854 brał udział w wojnie krymskiej jako małoletni ochotnik 15. Pułku Kawalerii wojsk francuskich, a następnie w szeregach Kozaków Sułtańskich pod dowództwem Władysława Zamoyskiego. Następnie przebywał w Szwajcarii. W 1870, na prośbę Jarosława Dąbrowskiego (w związku z planami utworzenia Polskiego Legionu), przybył do Francji. W randzie kapitana[4] walczył w Armii Wogezów w wojnie francusko-pruskiej 1870-1871. W marcu 1871 przybył do Paryża, gdzie został mianowany pułkownikiem i dowódcą 90. Batalionu Gwardii Narodowej w Asnières podczas Komuny Paryskiej[3]. Od 7 do 27 kwietnia był dowódcą rejonu Asnieres w stopniu generała. 18 marca 1871 umieścił czerwoną flagę na kolumnie Bastylii[4].
Po upadku Komuny przez dwa miesiące mieszkał w ukryciu w La Garenne, a następnie wraz z siostrą i sześcioletnim dzieckiem wyjechał do Belgii. Został skazany zaocznie 31 lipca 1872 przez Radę Wojenną[4].
Życie prywatne
Był żonaty z niejaką Marie Carré. Miał czwórkę braci, którzy również brali udział w Komunie Paryskiej: August, Ferdynand, Edward oraz Karol[5]. Zmarł w Martigny (Couilly-Pont-aux-Dames) 5 września 1891 i został pochowany w Paryżu na cmentarzu Père Lachaise.
Przypisy
- ↑ Vierzon. Bientôt une rue Auguste Okolowicz? [online], www.gilblog.fr [dostęp 2020-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-31] (fr.).
- ↑ Okolowicz [online] [dostęp 2020-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-31] (fr.).
- ↑ a b Zbigniew AndrzejZ.A. Judycki Zbigniew AndrzejZ.A., Pod obcymi sztandarami. Generałowie polskiego pochodzenia w siłach zbrojnych państw obcych., Warszawa: Fundacja Polonia Semper Fidelis, Muzeum Niepodległości, 2016, s. 118, ISBN 978-83-937112-2-2 [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23] (pol.).
- ↑ a b c OKOLOWICZ Auguste, Adolphe - Maitron [online], maitron.fr [dostęp 2020-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-31] (fr.).
- ↑ EligiuszE. Kozłowski EligiuszE., Do dziejów komunardów polskich w Belgii, „Przegląd Historyczny”, 58 (3), 1967, s. 511 [zarchiwizowane z adresu 2020-08-31] (pol.).
Bibliografia
- Wstęp Jerzego W. Borejszy do polskiego wydania książki Prosper-Olivier Lissagaray Historia Komuny Paryskiej 1871, KiW, Warszawa 1971 r. Dostęp elektroniczny do fragmentów tekstu na niniejszych portalach: [1][2]