Asif Ali Zardari ożenił się z Benazir Bhutto 18 grudnia 1987 roku w Karaczi. Ma troje dzieci: syna Bilawala oraz dwie córki: Bakhtwar i Aseefę.
W 1990 roku został aresztowany pod zarzutem szantażu. Zarzucono mu groźby pod adresem pakistańskiego biznesmena Murtazy Bukhariego i zmuszanie go do wycofania pieniędzy z jego konta bankowego. Zardari spędził w więzieniu trzy lata. Zarzuty zostały wycofane i został zwolniony w 1993 roku, kiedy jego żona obejmowała urząd premiera Pakistanu.
W czasie drugich rządów Benazir Bhutto (1993-1996), Zardari zasiadł w Zgromadzeniu Narodowym. Został również mianowany ministrem środowiska naturalnego. Pod koniec urzędowania premier Pakistanu Benazir Bhutto, we wrześniu 1996 roku w tajemniczych okolicznościach został zamordowany jej brat Murtaza Bhutto. W listopadzie 1996 roku rząd Benazir Bhutto został zdymisjonowany przez prezydenta PakistanuFarooqa Leghariego, m.in. pod zarzutami korupcji samej premier. Zardariemu zostały wówczas postawione nowe zarzuty, korupcji oraz powiązania z zamachem na Murtazę Bhutto.
W związku z zarzutami Zardari od 1997 do 2004 roku przebywał w areszcie. Zwolniony został za kaucją w listopadzie 2004 roku. Po zwolnieniu z aresztu wyjechał do Nowego Jorku. Mieszkał w USA oraz w rodzinnym domu w Dubaju w ZEA. Zardari jest chory na cukrzycę, ma kłopoty z sercem i kręgosłupem.
W sierpniu 2004 roku Zardari przyznał, że posiada majątek o wartości 4,35 mln £ w Surrey w Anglii (rezydencja i dwie farmy)[4], który według pakistańskich władz zdobył w wyniku korupcji. Wcześniej on sam i jego rodzina długo zaprzeczali posiadaniu takich nieruchomości. Najwyższy Sąd Anglii i Walii wszczął postępowanie w sprawie okoliczności nabycia majątku przez Zardariego.
Innym zarzutem przeciw Zardariemu była sprawa zakupu w Szwajcarii drogocennej biżuterii. Fakt ten miał wskazywać na próby prania brudnych pieniędzy przez rodzinę Bhutto[5]. Z powodu zarzutów korupcyjnych wysuwanych pod adresem Zardariego był on nazywany Mr 10%[6].
Powrót do polityki
W październiku 2007 roku Asif Ali Zardari wrócił do Pakistanu wraz z żoną. Po śmiertelnym zamachu na Bhutto 27 grudnia 2007 roku, Zardari był wymieniany jako jeden z możliwych jej następców na stanowisku lidera Pakistańskiej Partii Ludowej (PPP, Pakistan Peoples Party)[7][8]. 30 grudnia 2007 roku został wybrany współprzewodniczącym PPL, oficjalnym przewodniczącym partii został wybrany jego syn, Bilawal Bhutto Zardari[9][10].
18 lutego 2008 w Pakistanie odbyły się wybory parlamentarne, w których PPP odniosła zwycięstwo, zdobywając 124 miejsca w 340-osobowym Zgromadzeniu Narodowym[11]. 8 marca 2008 Zardari w imieniu swojej partii podpisał z Nawazem Sharifem z Pakistańskiej Ligi Muzułmańskiej (N) porozumienie o utworzeniu wspólnego rządu koalicyjnego. Jednym z głównych postanowień porozumienia było przywrócenie sędziów Sądu Najwyższego, zdymisjonowanych przez Perveza Musharrafa w czasie stanu wyjątkowego w listopadzie 2007[12]. 25 marca 2008 szefem rządu koalicyjnego został Yousaf Raza Gilani z PPP.
7 sierpnia 2008 Pakistańska Partia Ludowa i Pakistańska Liga Muzułmańska (N) ogłosiły zamiar wszczęcia procedury impeachmentu wobec prezydentaPerveza Musharrafa[13]. Głównym zarzutem było złamanie konstytucji w czasie reelekcji Musharrafa na stanowisko prezydenta w listopadzie 2007. 11 sierpnia 2008 zebrał się parlament, który wszczął procedurę impeachmentu. 18 sierpnia 2008 Pervez Musharraf w obliczu prawdopodobnego usunięcia z urzędu, sam zrezygnował z prezydentury[14]. Spowodowało to konieczność przeprowadzenia wyboru nowego szefa państwa w ciągu 30 dni. 22 sierpnia 2008 Pakistańska Komisja Wyborcza wyznaczyła termin wyborów na 6 września 2008[15].
22 sierpnia 2008 Pakistańska Partia Ludowa mianowała Zardariego swoim kandydatem w wyborach prezydenckich[16]. W odpowiedzi na to, Pakistańska Liga Muzułmańska (Nawaz) 25 sierpnia 2008 opuściła szeregi koalicji i nominowała własnego kandydata, Saeeduzzamana Siddiquiego[17].
6 września 2008 Asif Ali Zardari został wybrany w wyborach prezydenckich, zdobywając 481 głosów z 702 możliwych (wymagane były 352 głosy). Drugi, z wynikiem 153 głosów, był Saeeduzzaman Siddiqui[18]. Objął urząd prezydenta Pakistanu 9 września 2008[19] z chwilą złożenia przysięgi przed sędziami Sądu Najwyższego. 9 września 2013 zakończył urzędowanie[20].
