Artur Dobiecki

zdjęcie portretowe z lat 30. XX wieku
Data i miejsce urodzenia	18 września 1884 Cianowice
Data i miejsce śmierci	29 lipca 1948 Paryż
Poseł na Sejm II kadencji
Okres	od 4 marca 1928 do 30 sierpnia 1930
Przynależność polityczna	Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem
Senator III kadencji
Okres	od 23 listopada 1930 do 20 grudnia 1934
Przynależność polityczna	Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem
Multimedia w Wikimedia Commons

Artur Dobiecki (ur. 18 września 1884 w Cianowicach, zm. 29 lipca 1948 w Paryżu) – polski ziemianin, ekonomista i polityk, poseł i senator RP.

Był synem Bronisława Dobieckiego, ekonomisty i prezesa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu, i Marii z domu von Graeve^[1].

Ukończył studia w Szkole Nauk Politycznych w Paryżu i na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Ruprechta i Karola w Heidelbergu, a w 1910 roku obronił doktorat z ekonomii. Był właścicielem majątków Biskupice i Miedzno-Gondy w powiecie sieradzkim oraz Cianowic w powiecie krakowskim. W latach 1910–1914 byłą sędzią w Skale koło Ojcowa, a następnie radcą w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim w Warszawie^[1].

Po odzyskaniu niepodległości pracował jako jeden z redaktorów „Dnia Polskiego”, angażował się w działalność Związku Ziemian i Związku Polskich Kawalerów Maltańskich, Stronnictwa Prawicy Narodowej, Zjednoczenia Monarchistów Polskich i Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Rolniczego^[1].

Od 1928 roku należał do piłsudczykowskiego Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Zasiadał w Sejmie II kadencji jako członek komisji komunikacji i komisji reform rolnych, a następnie od 1930 roku w Senacie III kadencji jako członek komisji regulaminowej i komisji spraw zagranicznych^[1].

W 1934 roku został oskarżony o działanie na szkodę państwa z powodu pomagania francuskiemu właścicielowi Zakładów Żyrardowskich (tzw. afera żyrardowska)^[2]. Sąd partyjny BBWR usunął go wówczas z klubu parlamentarnego, mimo uwolnienia przez sąd honorowy od zarzutów. Zrzekł się mandatu senatora (mandat wygasł 20 grudnia 1934 roku)^[1].

W czasie II wojny światowej zaopatrywał i gościł w swoich posiadłościach partyzantów, wspierał także ludność żydowską. W 1945 roku wyjechał z kraju, wstąpił do 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, po czym został zwolniony ze służby i osiadł w Paryżu. Tam też zmarł 29 lipca 1948 roku^[1].

Był żonaty z Pią Lasocką z domu Woroniecką. Miał syna Eustachego^[1].