Antonim (z gr. anti „naprzeciw”, onoma „imię, wyraz, tytuł”^[1]) – termin oznaczający przeciwieństwo, odwrotność znaczeniową wyrazu; antonimy to określenia przeciwstawne^[2]. Dyscyplina zajmująca się m.in. antonimami to leksykologia^[3].

Przykłady antonimów:

• ciepło – zimno,
• gruby – chudy,
• syty – głodny.

Termin „antonim” również ma swój antonim – jest nim „synonim”.

Antonimy właściwe podlegają stopniowaniu np.:

• młody – stary, młodszy – starszy;
• mądry – głupi, mądrzejszy – głupszy.

Nie oznaczają niezależnych przeciwstawnych jakości, lecz służą jako leksykalny środek wyrażania stopniowania, np.:

• wysoki – niższy – najniższy,
• młody – starszy – najstarszy.

Antonimy komplementarne to pary wyrazów, w których zaprzeczenie jednego powoduje stwierdzenie drugiego, np.:

• On jest żonaty – On nie jest kawalerem.

Do antonimów zalicza się też tzw. konwersje, czyli pary wyrazowe typu:

• kupić – sprzedać,
• nauczyciel – uczeń
• ożenić się – wyjść za mąż.