Syn Józefa i Józefy z d. Konik. Z zawodu ślusarz. Od 1904 członek PPS, a po rozłamie w 1906 PPS – Lewicy. Działał w Klubie Robotniczym im. T. Rechniewskiego. W grudniu 1918 jako delegat brał udział w I Zjeździe (Założycielskim) KPRP/KPP. Później był kolporterem, agitatorem i organizatorem w KPP. Działał również w Klasowym Związku Włókniarzy. W 1920 został aresztowany za działalność komunistyczną i osadzony na 9 miesięcy na Pawiaku. W 1942 wstąpił do PPR i GL. Wczesną jesienią 1942 został aresztowany, a następnie powieszony przez Niemców w publicznej egzekucji, w której stracono 50 osób[1]. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C6-2-1)[2].
Od 14 października 1960 do 9 listopada 2017 r. był patronem ulicy w Warszawie na terenie dzielnicy Rembertów[4].
Przypisy
↑Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i AlinyP.G.K.A.SokołowskiejPraca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i AlinyP.G.K.A., Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968, s. 77.
↑M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 53 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji na terenie m. st. Warszawy”.
↑Uchwała nr 18 Rady Narodowej z dnia 14 października 1960 r. w sprawie nadania nazw ulicom, "Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy", Warszawa, dnia 18 listopada 1960 r., nr 17, poz. 105–107, s. 2; Zarządzenie Zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 9 listopada 2017 r. w sprawie nadania nazwy ulicy, „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”, Warszawa, dnia 10 listopada 2017 r., poz. 10138.
Bibliografia
Polski Słownik Biograficzny t. XI, Wrocław-Warszawa-Kraków 1964–1965.