Antonella Ragno-Lonzi (ur. 6 czerwca1940 w Wenecji) – włoskaflorecistka, trzykrotna medalistka olimpijska i czterokrotna medalistka mistrzostw świata.
Życiorys
Ragno zdobyła pierwszy medal olimpijski na igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 roku w drużynie, w składzie Ragno, Irene Camber-Corno, Velleda Cesari, Bruna Colombetti-Peroncini, Claudia Pasini[1], w rozgrywkach o brązowy medal pokonały Niemki[2]. Indywidualnie Ragno odpadła w ćwierćfinale. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Tokio zdobyła brąz indywidualnie, zaś w drużynie miejsce czwarte[3]. W rundzie finałowej miała dwa zwycięstwa i porażkę (z późniejszą zwyciężczynią Węgierką Ildikó Újlaky-Rejtő) podobnie jak Újlaky-Rejtő i Niemka Helga Volz-Mees. Ragno przegrała z obiema florecistkami w barażach ostatecznie zdobywając brązowy medal[4]. Podczas igrzysk olimpijskich w Meksyku w 1968 roku Ragno w zawodach indywidualnych odpadła w barażach[5], a z drużyną zajęła szóste miejsce[3]. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Monachium 1972 roku wraz z drużyną przegrała brąz z Rumunkami[6], zaś indywidualnie zdobyła tytuł mistrzyni olimpijskiej. Ragno-Lonzi nie była faworytką do medalu, gdyż awansowała do niego z ostatnim, szóstym wynikiem. W rundzie finałowej wygrała cztery z pięciu pojedynków, przegrywając jedynie z Sowietką i brązową medalistką Galiną Gorochową[7].
Jej ojciec Saverio Ragno był szpadzistą i florecistą[9]. Jej mężem w 1969 roku został Gianni Lonzi, reprezentant Włoch w piłce wodnej[10]. Para poznała się na ceremonii zakończenia igrzysk w 1960 roku, zaś do ich kolejnego spotkania doszło na kolejnych igrzyskach. Romans Ragno i Lonzi wybuchł podczas „tygodnia przedolimpijskiego” zorganizowanego w 1967 roku, na rok przed igrzyskami w 1968 roku w Meksyku. Był to wyjazd aklimatyzacyjny, bez rozgrywania zawodów sportowych, który zorganizowano po to, aby włoscy zawodnicy przyzwyczaili się do specyficznych warunków tam panujących (wysokie położenie względem poziomu morza). W 1970 roku na świat przyszło ich pierwsze dziecko, zaś rok po złotym medalu olimpijskim Ragno-Lonzi w 1972 roku, urodziła ona drugie dziecko. W 2019 roku obchodzili 50-tą rocznicę ślubu[11][12].