PROFILPELAJAR.COM

Antigone (SD3)
	; Jednostka bliźniacza „Antigone” – japoński № 14 (II) w 1920 r.
Klasa	okręt podwodny
Typ	Armide(inne języki)
	Historia
Stocznia	Schneider, Chalon-sur-Saône
Położenie stępki	1912
Wodowanie	październik 1916
	Zamówiony dla Wasilikon Naftikon
Nazwa	„PS”
	Marine nationale
Nazwa	„Antigone”
Wejście do służby	styczeń 1917
Wycofanie ze służby	sierpień 1935
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 457 ton; 670 t
Długość	56,2 m
Szerokość	5,2 m
Zanurzenie	3 m
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
	Napęd
	2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 2200 KM; 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 900 KM; 2 śruby
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 17,5 węzła; 11 w.
Zasięg	powierzchnia: 2600 Mm przy 11 w.; zanurzenie: 160 Mm przy 5 w.
	Uzbrojenie
	6 torped; 1 działo kal. 47 mm
Wyrzutnie torpedowe	4 × 450 mm
Załoga	31

Antigone (SD3) – francuski okręt podwodny z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego, druga jednostka typu Armide(inne języki). Pierwotnie została zamówiona w 1912 roku przez Grecką Marynarkę Wojenną, jednak została podczas budowy zarekwirowana przez rząd Francji. Okręt został zwodowany w październiku 1916 roku w stoczni Schneidera w Chalon-sur-Saône, a do służby w Marine nationale wszedł w styczniu 1917 roku. Jednostka została skreślona z listy floty w sierpniu 1935 roku.

Projekt i budowa

Okręt zamówiony został w roku 1912 przez Grecką Marynarkę Wojenną^[1]. Jednostkę zaprojektował inż. Maxime Laubeuf^[2]^[3]. Okręt, który otrzymał tymczasową nazwę „PS”, został 3 czerwca 1915 roku zarekwirowany przez rząd francuski^[2]^[4]^[a].

„Antigone” zbudowana została w stoczni Schneidera w Chalon-sur-Saône^[2]^[5]^[b]. Stępkę okrętu położono w 1912 roku^[4]^[6], został zwodowany w październiku 1916 roku^[2]^[6], a do służby w Marine nationale przyjęto go w styczniu 1917 roku^[4]^[6]. Nazwa nawiązywała do mitologicznej postaci – Antygony^[7]. Jednostka otrzymała numer burtowy SD3^[2].

Dane taktyczno–techniczne

„Antigone” była średniej wielkości okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej^[2]^[4]. Długość całkowita wynosiła 56,2 metra, szerokość 5,2 metra i zanurzenie 3 metry^[2]^[8]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 457 ton, a w zanurzeniu 670 ton^[2]^[8]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne Schneider-Carels o łącznej mocy 2200 koni mechanicznych (KM)^[2]^[8]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Schneider o łącznej mocy 900 KM^[2]^[3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 17,5 węzła na powierzchni i 11 węzłów w zanurzeniu^[2]^[3]. Zasięg wynosił 2600 Mm przy prędkości 11 węzłów (lub 900 Mm przy 13 węzłach) w położeniu nawodnym oraz 160 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą^[2]^[8].

Okręt wyposażony był w cztery wyrzutnie torped kalibru 450 mm: dwie dziobowe i dwie rufowe, z łącznym zapasem 6 torped^[4]^[3]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 47 mm L/50 M1902^[2]^[4]^[c].

Załoga okrętu składała się z 31 oficerów, podoficerów i marynarzy^[2]^[6].

Służba

„Antigone” w 1917 roku stacjonowała w Bizercie, skąd odbywała patrole w towarzystwie statków-pułapek^[6]. W 1918 roku okręt włączono w skład 3. Flotylli Okrętów Podwodnych z bazą w Mudros^[6]. Jednostkę skreślono z listy floty w sierpniu 1935 roku^[2]^[6]^[d].

Uwagi

↑ Według P.E. Fontenoya jednostka została zarekwirowana 30 maja 1917 roku^[3].
↑ Według P.E. Fontenoya okręt zbudowano w stoczni Forges et Chantiers de la Gironde(inne języki) w Bordeaux^[3].
↑ Według J. Gozdawy-Gołębiowskiego i T. Wywerki Prekurata okręt był uzbrojony w działo kal. 37 mm^[9].
↑ Według P.E. Fontenoya okręt wycofano ze służby 31 sierpnia 1927 roku^[3].

Przypisy

↑ Ivan Gogin: X submarines. Navypedia. [dostęp 2017-03-08]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 212.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 86.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Ivan Gogin: ARMIDE submarines (1916-1917). Navypedia. [dostęp 2017-03-08]. (ang.).
↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 198.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 162.
↑ Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-08]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 160.
↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 537.

Bibliografia

Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
Ivan Gogin: ARMIDE submarines (1916-1917). Navypedia. [dostęp 2017-03-08]. (ang.).
Ivan Gogin: X submarines. Navypedia. [dostęp 2017-03-08]. (ang.).
John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-03-08]. (ang.).