|
Pseudonim
|
Robin Hood of Snooker Swampy Sheriff of Pottingham
|
Data i miejsce urodzenia
|
29 czerwca 1971 Nottingham
|
Gra zawodowa
|
od 1991
|
Najwyższy ranking
|
10 (1999/2000)
|
Bieżący ranking
|
61 (stan na 2024-10-13)
|
Najwyższy break
|
145 (Mistrzostwa świata 1995)
|
Nierankingowe
|
3
|
German Masters
|
1
|
Anthony Hamilton (ur. 29 czerwca 1971 w Nottingham) − snookerzysta angielski[1]. Plasuje się na 25. miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 326[2].
Ze względu na miejsce urodzenia nosi on przydomki Robin Hood of Snooker[3] i Sheriff of Pottingham. Zaangażowanie w działalność ekologiczną sprawiło, iż nazywany jest on też Swampy (tłum. Bagienny). Hamilton mieszka obecnie w Muswell Hill, dzielnicy w północnej części Londynu.
Kariera
W 1991 roku Hamilton został zawodowym snookerzystą. Dwukrotnie osiągał finał w turniejach rankingowych – British Open 1999 w Plymouth, gdzie pokonał m.in. Paula Huntera, Marka Williamsa i Stephena Hendry’ego, ulegając w finale Fergalowi O’Brienowi 7:9; China Open 2002 w Szanghaju, gdzie pokonał m.in. Marka Kinga, Quintena Hanna, Kena Doherty’ego i Marka Selby’ego, przegrał w finale z Markiem Williamsem 8:9 (mimo prowadzenia 8:5).
W 1995 roku wygrał dwa turnieje nie zaliczane do rankingowych – Australian Open i Australian Masters. Czterokrotnie (2000, 2002, 2004, 2007) osiągnął ćwierćfinał Mistrzostw świata – w ostatnim czempionacie uległ w 1/4 Stephenowi Maguire 7:13. Jest znany jako gracz umiejący budować długie breaki punktowe, jako 16. zawodnik w historii przekroczył granicę 100 co najmniej stupunktowych breaków osiągniętych w turniejach rankingowych (najwyższy spośród nich – 145 punktów – osiągnięty został podczas Mistrzostw świata w 1995 roku). Kariera Hamiltona załamała się w 2000 roku, kiedy to złamał nadgarstek próbując powstrzymać napastnika kradnącego portfel jego znajomego.
W sezonie 1999/2000 był sklasyfikowany na 10. miejscu w rankingu światowym, co stanowi zarazem jego najlepsze życiowe osiągnięcie[4].
W 2017 roku wygrał swój pierwszy rankingowy turniej (German Masters) w karierze. W finale pokonał Allistera Cartera 9:6, choć przegrywał już 2:5.
Do końca listopada 2016 roku, na swoim koncie zapisał 248 breaków stupunktowych[4].
Statystyka zwycięstw
Turnieje nierankingowe
Turnieje rankingowe
Przypisy
Bibliografia