Anna Mae Yu Lamentillo (ur. 7 lutego1991 r.)[4] – filipińska urzędniczka państwowa, badacz akademicki, felietonistka i autorka, która od listopada 2022 r. pełni funkcję podsekretarza ds. spraw publicznych i stosunków zagranicznych w Departamencie Technologii Informacyjnej i Komunikacji[5][6]. Wcześniej pełniła funkcję zastępcy sekretarza ds. spraw publicznych w tym samym departamencie[7].
Lamentillo była przewodniczącą Komitetu ‘Build, Build, Build’ Departamentu Robót Publicznych i Dróg (DPWH)[8] oraz przewodniczącą Komitetu Komunikacji Klastra Infrastruktury od 19 grudnia 2016 do 8 października 2021[9].
Lamentillo posiada licencjat z komunikacji rozwojowej uzyskany na Uniwersytet Filipiński Los Banos, gdzie ukończyła studia cum laude oraz z wyróżnieniem, a także Medal Wydziału za Doskonałość Akademicką, za uzyskanie najwyższego ogólnego średniego ważonego na kierunku dziennikarstwo w swoim roczniku[11]. Posiada stopień Juris Doctor uzyskany na Uniwersytet Filipiński Diliman (UPD)[12].
Między studiami prawniczymi a pracą w DPWH ukończyła studia podyplomowe z zakresu Rozwoju Gospodarczego na Uniwersytet Harvarda w 2018 roku[13]. Obecnie uczęszcza na studia podyplomowe Executive MsC w programie Miast na London School of Economics.
Jest oficerem Filipińskiego Korpusu Ochrony Wybrzeża (PCGA) w stopniu Komodora (generał brygady)[14][15], rezerwistą w Filipińskich Siłach Rezerwowych Armii z rangą pierwszego porucznika[16], oraz absolwentem Klasy 2006 Akademii Narodowej Policji Filipińskiej (PNPA) „Bagsay Lahi”. Po ukończeniu w 2023 roku szkolenia Executive VIP Protection (VIPPET), jest również członkiem Grupy Ochrony Prezydenckiej (PSG)[17].
Utrzymuje cotygodniową rubrykę w sekcji Opinie i komentarze w Manila Bulletin oraz Balita
[18].
10 grudnia 2021 r. Lamentillo opublikowała swoją pierwszą książkę zatytułowaną „Night Owl: Podręcznik budowniczego narodu”. Tytuł książki jest taki sam jak tytuł jej kolumny w Manila Bulletin[19]. Książka analizuje program “Build, Build, Build” oraz realizację znaczących projektów infrastrukturalnych w 18 regionach Filipin.
Wczesne lata i edukacja
Lamentillo urodziła się 7 lutego 1991 roku w rodzinie Ilonggo – Manuel Lamentillo i Elnora Yu. Była liderką studencką podczas studiów na Uniwersytet Filipiński[20]. Wchodziła w skład rady studenckiej uniwersytetu, gdzie wspierała organizacje kulturalne i artystyczne oraz prowadziła działalność na rzecz ochrony środowiska i popkultury.
W 2012 roku została wyróżniona jako jedna z Wybitnych Studentów Filipin (TOSP) – Calabarzon za zaangażowanie na rzecz szkół i społeczności, pomimo zaangażowania na studiach wyższych[21].
W 2012 roku ukończyła UP z wyróżnieniem naukowym oraz otrzymała Medal Wydziału za doskonałość akademicką za uzyskanie najwyższej średniej ważonej wśród absolwentów Dziennikarstwa Rozwoju na jej roku[22]. Podjęła studia prawnicze jako osoba pracująca i w 2020 roku uzyskała stopień Juris Doctor na Wydziale Prawa UP Diliman[23].
Między studiami prawniczymi a pracą w DPWH ukończyła studia podyplomowe z zakresu Rozwoju Gospodarczego na Uniwersytet Harvarda w 2018 roku[24]. Obecnie uczęszcza na studia podyplomowe Executive MsC w programie Miast na London School of Economics.
Wczesna kariera
Lamentillo wyróżniała się na tle rówieśników. Rozpoczęła pracę jako reporterka w wieku 18 lat, gdy nadal była na studiach licencjackich. Jako członek zespołu GMA News and Public Affairs, została przydzielona do relacjonowania wydarzeń na terenie całego regionu IV-Laguna[25].
W 2012 roku dołączyła do personelu Senatu senator Loren Legarda jako pracownik legislacyjny i ds. komunikacji, zanim dostała szansę pracy w systemie Narodów Zjednoczonych poprzez UNDP i FAO[26].
Dołączyła do UNDP i FAO podczas realizacji programu reagowania na kryzys i rehabilitacji związanej z tajfunem Haiyan. Pogłębiała swoje zrozumienie trudności, z jakimi borykają się społeczności objęte pomocą Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz jak pomoc Agencji przyczyniła się do ich powrotu do normalności. Lamentillo udokumentowała historie ocalałych z tajfunu Haiyan, takie jak historia Margarette Sosing[27], której miłość do piłki nożnej dała siłę stanięcia na własne nogi, oraz historię Trinidad Bato-balono, która pomogła odbudować dom swojej rodziny i miasteczko Santa Fe, dzięki programowi „Gotówka za Pracę” UNDP[28].
W 2015 roku przyjęła propozycję dołączenia do zespołu ówczesnego przedstawiciela Las Piñas, Mark Villar, w Izbie Reprezentantów jako szefowa ds. legislacyjnych i komunikacji. Dołączyła również do zespołu Villara, gdy został mianowany sekretarzem DPWH[29].
Kariera zawodowa
Lamentillo pełniła funkcję przewodniczącej Komitetu “Build, Build, Build” w Departamencie Robót Publicznych i Autostrad[30].
Nadzorowała wprowadzone przez sekretarza reformy, w tym mające na celu rozwiązanie problemów związanych z tzw. „projektami widmo”, opóźnieniami w ich realizacji oraz kwestiami związanymi z uzyskiwaniem prawa do korzystania z gruntów. Wśród nich znalazły się: wprowadzenie technologii dronów i satelitów do monitorowania projektów DPWH w celu eliminacji „projektów widmo” poprzez system geotagowania, a także aplikacja Infra-Track, która umożliwia umieszczanie zdjęć w systemie do monitorowania w dokładnych współrzędnych geograficznych, w których zostały wykonane[31].
DPWH ukończyło łącznie 29 264 kilometrów dróg, 5950 mostów[32], 11 340 projektów kontroli powodzi, 222 ośrodków ewakuacyjnych, 150 149 sal lekcyjnych, 133 projektów Tatag ng Imprastraktura Para sa Kapayapaan at Seguridad (TIKAS), oraz 739 obiektów związanych z COVID-19 w ramach programu “Build, Build, Build” podczas kadencji Prezydenta Duterte, między 2016 a 2021 rokiem[33]. Lamentillo przypisuje sukces 6,5 milionom Filipińczyków – robotnikom budowlanym, inżynierom, architektom i pracownikom rządowym, którzy pracowali nad tymi projektami.
W sierpniu 2022 roku została przyjęta do administracji prezydenta Ferdinand R. Marcos Jr. na stanowisko wiceministra w Departamencie Technologii Informacyjnej i Komunikacji (DICT). Dwa miesiące później została awansowana na stanowisko podsekretarza w tym departamencie[34].
Była odpowiedzialna za strategiczną komunikację i medialną Departamentu, stosunki międzynarodowe i sprawy legislacyjne[35]. Jest odpowiedzialna za partnerstwo publiczno-prywatne oraz projekty wspierane przez zagraniczne instytucje, pełni również funkcję rzecznika prasowego Departamentu oraz osobę kontaktową w sprawie dyrektyw prezydenckich i gabinetowych[36].
W lutym 2023 roku Filipiny objęły rolę przewodniczącego na spotkaniu Senior Officials Meeting (ADGSOM) i spotkaniu ministrów ds. cyfrowych (ADGMIN) Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), w związku z tym DICT było gospodarzem Trzeciego ADGSOM i ADGMIN, które odbyły się na wyspie Boracay, a Lamentillo pełniła funkcję Szefa Delegacji (HOD) dla Filipin[45].
W marcu 2023 roku była jedną z kobiecych liderów rządowych, którzy reprezentowali Filipiny na 67. Sesji Komisji ds. Statusu Kobiet (CSW67) w siedzibie Organizacja Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku, USA[46]. Dążyła do włączenia cyfrowego i równości płci, uczestnicząc w dyskusjach z innymi państwami członkowskimi ONZ i innymi partnerami rozwojowymi. Przedstawiła wysiłki rządu filipińskiego, w szczególności DICT, w zamykaniu cyfrowej przepaści płci[47].
Komunikacja jest kluczowym elementem kariery Lamentillo nawet jako urzędnika państwowego. Pełniła funkcję rzecznika dwóch krajowych agencji – Departamentu Robót Publicznych i Dróg oraz Departamentu Technologii Informacyjnej i Komunikacyjnej[48].
Zajęła pierwsze miejsce w dwóch kolejnych badaniach agencji rządowych przeprowadzonych przez RP Mission and Development Foundation Inc. (RPMD), gdy była rzecznikiem prasowym DICT. Otrzymała 88% ocenę za swoją pracę w badaniu RPMD przeprowadzonym w dniach 27 listopada – 2 grudnia 2022 r.[49] oraz 89% w badaniu przeprowadzonym w dniach 25 lutego – 8 marca 2023 r.[50]
Opublikowane prace
Night Owl: A Nationbuilder's Manual
Od 2015 roku Lamentillo prowadzi rubrykę w sekcji opinii i redakcji Manila Bulletin, w której omawia bieżące problemy, prezentuje dogłębną analizę różnorodnych kwestii politycznych i społeczno-ekonomicznych o zasięgu krajowym i globalnym oraz przedstawia osobowości, których historie mogą zainspirować innych[51]. Jest także felietonistką w Balita, People Asia i magazynie Esquire[52].
10 grudnia 2021 roku Lamentillo wydała swą pierwszą książkę zatytułowaną „Night Owl: Podręcznik Budowniczego Narodu”, którą nazwała tak samo jak swój felieton w Manila Bulletin[53][54][55].
Książka zagłębia się w program Build, Build, Build oraz w realizację znaczących projektów infrastrukturalnych w 18 regionach Filipin. Podaje szczegóły głównych projektów infrastrukturalnych, w tym autostrady Skyway, łącznika NLEX, metra w Metro Manila, mostu łączącego Bataan z Cavite we wszystkich 18 regionach kraju[56].
W książce przedstawia kluczowe informacje na temat Programu Infrastrukturalnego Filipin, oferując nieocenione spojrzenie na Program Udrożnienia EDSA, Projekt Autostrady Luzon, Masterplan Budowy Mostów, Sieci Logistycznej Metro Manila oraz Sieci Rozwoju Dróg w Mindanao.
Druga edycja książki zawiera nowy rozdział poświęcony inicjatywie Build Better More w nowych realiach administracji Ferdinand Marcos Jr[57].
Książka została oficjalnie wydana w 2023 roku w obecności dwóch byłych prezydentów, Rodrigo Duterte i Glorii Macapagal-Arroyo[58]. Od tego czasu została przetłumaczona na język tagalski[59], bisaya[60], ilokano[61] i hiligaynon[62].
↑Anna Mae YuA.M.Y.LamentilloAnna Mae YuA.M.Y., Night Owl: A Nationbuilder's Manual, wyd. 1st, Manila Bulletin Publishing Corporation, 10 października 2021, s. 380, ISBN 978-971-94880-8-8.
↑Ivan JohnI.J.UyIvan JohnI.J., Department Order IEU-119, Department of Information and Communications Technology Government of the Philippines. Brak numerów stron w książce
↑Anna MaeA.M.LamentilloAnna MaeA.M., Night Owl: A Nationbuilder's Manual, Manila Bulletin Publishing Corporation, 14 marca 2023, ISBN 978-621-96635-8-8. Brak numerów stron w książce
