Andrzej Józef Jędrzejczak (ur. 30 listopada 1950^[1][2], zm. 9 maja 2016^[3]) – radny Rady Miejskiej w Łodzi w latach 1990–2002 (I, II, III kadencja rady miejskiej w Łodzi) z ramienia Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego^[4], Unii Demokratycznej^[3] i Unii Wolności^[5].

Był z wykształcenia magistrem inżynierem^[6], ukończył Politechnikę^[3]. 3-krotnie w latach 1990–2002 był radnym Rady Miejskiej w Łodzi^[7]. Początkowo był przewodniczącym klubu radnych Unii Demokratycznej, następnie po zjednoczeniu z Kongresem Liberalno-Demokratycznym w 1994 także przewodniczącym Unii Wolności^[8]. Podczas swojej drugiej kadencji był wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej^[9]. W 2001 z ramienia Unii Wolności kandydował w wyborach do sejmu^[5], a w 2002 do sejmiku województwa łódzkiego^[10]. W tym samym roku po aresztowaniu Marka Czekalskiego został przewodniczącym partii w regionie łódzkim^[11][12]. W 2004 bezskutecznie próbował wstąpić do Platformy Obywatelskiej^[13].

Podczas działalności jako radny miejski był członkiem komisji ds. jednostek pomocniczych. W ramach działania w komisji był inicjatorem i twórcą podziału miasta na osiedla oraz przyczynił się do rozpisania wyborów do pierwszych rad osiedlowych^[7]. Zainicjował także włączenie do insygniów samorządu herbu Łodzi^[3] oraz był inicjatorem ustanowienia hejnału Łodzi w 1998. Przy współpracy z dziennikarzami „Expressu Ilustrowanego” upublicznił inicjatywę utworzenia hejnału, umożliwiając oddawanie głosów czytelnikom gazety. Ci wybrali „Prząśniczkę” Stanisława Moniuszki jako hejnał Łodzi^[3].

Propagował budowę dróg rowerowych w mieście^[12]. Był organizatorem Ogólnopolskiego Przeglądu Hejnałów Miejskich w pasażu Schillera w Łodzi^[3]. Pracował również w Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w Łodzi^[3].

Jego żoną była Zdzisława Januszkiewicz-Jędrzejczak^[14]. Został pochowany na cmentarzu pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy przy ul. Szczecińskiej w Łodzi. Podczas jego pogrzebu odegrano pożegnalnie „Prząśniczkę”^[3].

• Fotografia Andrzeja Jędrzejczaka w „Kronice Miasta Łodzi” (s. 161)